«Σήμερα τριάντα μήνες ψυχή μου πού λείπεις από κοντά μας. Τριάντα μαρτυρικοί μήνες, μικρέ μού, μου λείπεις και θα μου λείπεις μέχρι να ξαναβρεθούμε, ψυχή μου, γιαβρί μου».
Πόνος. Θλίψη. Δάκρυα. Ένα παρατεταμένο μαρτύριο, που καθημερινά «βυθίζει» ολοένα και πιο βαθιά σε πένθος την οικογένειά του αείμνηστου δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ.
Η αδελφή του, Λίτσα που μένει στη Γερμανία με την οικογένειά της συνεχίζει να προσπαθεί να βρει κουράγιο να αντιμετωπίσει τη φρικτή πραγματικότητα που κλυδώνισε το κάδρο της ευτυχίας.
Η δολοφονία του αδελφού της, η αγωνία να πάρει επιτέλους απαντήσεις, η συγκίνηση κάθε φορά που μιλά για εκείνον.
Επιστρατεύει καθημερινά όσο κουράγιο της έχει απομείνει και λειτουργεί ως στήριγμα στη μητέρα της την κυρία Παναγιώτα που ζει στο χωριό της με τις μνήμες του παρελθόντος και τις φωτογραφίες του γιου της να την συντροφεύουν στην θλιβερή καθημερινότητα της.
Η Λίτσα Καραϊβάζ ένας άνθρωπος ιδιαίτερος προκαλεί ρίγη συγκίνησης σε όλους με τα γεμάτα πόνο λόγια της, που σε δεύτερη ανάγνωση ζητούν ένα καλό μόνο πράγμα, εδώ και τριάντα μήνες, την αλήθεια για τη φρικτή δολοφονία του αδελφού της.
Η κυρά Κούλα η ζαβή μαφιόζα έφαγε τον καλόψυχο Καραϊβάζ γιατί είχε πολλά ράμματα για την γούνα της.