Νικολούλη – «Κινδυνεύεις όταν ανοίγεις δρόμο ώστε κάποιοι να έρθουν αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη»

Η Αγγελική Νικολούλη παραδέχεται πως ο δρόμος της ερευνητικής δημοσιογραφίας που υπηρετεί με ζήλο πάνω από τρεις δεκαετίες, δεν υπήρξε στρωμένος με ροδοπέταλα.Το αντίθετο μάλιστα καθώς όπως παραδέχεται, κινδύνεψε πολλές φορές και άλλες τόσες δέχτηκε απειλές. Όμως όπως λέει με νόημα η Αγγελική Νικολούλη, ο φόβος δεν είναι κάτι που επιλέγει να έχει στη ζωή της.Είστε η πρώτη γυναίκα αστυνομική συντάκτρια στη χώρα.

• Στην πορεία σας όλα αυτά τα χρόνια, έπρεπε να παλέψετε πιο σκληρά από τους άνδρες συναδέλφους σας για να κερδίσετε την καταξίωση;

Όταν πρωτοξεκίνησα ως νεαρή ρεπόρτερ στην εφημερίδα, βρέθηκα σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον. Με αμφισβήτησαν. Είχα όμως τόσο πείσμα και μεράκι που δεν τους άφησα περιθώρια. Κέρδισα γρήγορα τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη των παλαιότερων συναδέλφων μου αλλά και εγώ τους σεβόμουν και τους άκουγα με προσοχή. Δούλευα ασταμάτητα και δεν ξεχώριζα τη μέρα από τη νύχτα. Ξεχνούσα και να φάω. Δεν φοβόμουν να λιώσω παπούτσια στο πεζοδρόμιο και φύτρωνα εκεί που δεν με έσπερναν… Την είδηση την έφερνα. Νομίζω ότι είναι αυτό που λείπει στις μέρες μας. Το πάθος για τη δουλειά μας. Όταν ο ρεπόρτερ αγαπά αυτό που κάνει και επιμένει, στο τέλος θα τα καταφέρει και θα ανταμειφθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αυτή είναι η συμβουλή μου σε όσους νέους ξεκινούν τώρα.

• Έχετε δημοσιοποιήσει πολλές φορές τις απειλές που δέχεστε κατά καιρούς για τις διάφορες υποθέσεις όπου εμπλέκεστε λόγω της εκπομπής. Υπήρξαν στιγμές που να κινδυνεύσατε πραγματικά;

Είναι η μοίρα της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Φυσικά και κινδυνεύεις όταν η δουλειά σού ανοίγει τον δρόμο ώστε κάποιοι να έρθουν αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη. Όταν εισχωρείς σε σκοτεινούς δρόμους που δρουν δολοφόνοι, ξέρεις ότι όλα είναι πιθανά. Πάντως με τον φόβο εγώ χωριό δεν κάνω.

• Θεωρείτε πως σε όλα τα τούνελ της ζωής τελικά μπορεί να ριχτεί φως ή κάποια είναι καταδικασμένα να μείνουν για πάντα στα σκοτάδια;

Τίποτα δεν πρέπει να μένει στο σκοτάδι. Όσο περνάει από το χέρι μου, σε κάθε σκοτεινό τούνελ που μπαίνω, θα ψάχνω για το φωτεινό σημείο στην άκρη του. Το Φως πάντα κερδίζει…