Η Κατερίνα Τσάβαλου έδωσε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Ελένη και στον Κωνσταντίνο Αρκά. Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε για το τί σημαίνει για εκείνη οικογένεια.
«Απολαμβάνω χρόνο με την κόρη μου και ήρθε να με δει και στο θέατρο. Στους ‘’Κουραμπιέδες με χιόνι’’ δεν θέλω να με δει γιατί κάνω ένα ρόλο πιο σκοτεινό. Πιστεύω πρώτα στην οικογένεια και το μοίρασμα και μετά ότι θέλω να κάνω ένα παιδί. Εγώ δεν θα ήθελα να μεγαλώσω μόνη μου ένα παιδί..
Σε σχέση με την παρένθετη μητέρα είπε: «Δεν μπορώ να καταλάβω (σ.σ. τις παρένθετες μητέρες). Πώς κυοφορείς ένα μωρό, έχεις ένα παιδί μέσα σου, μεγαλώνει, ζεις το θαύμα και τη μαγεία; Πώς μπορείς μετά, αφού το γεννήσεις, να το δώσεις επειδή έχεις κάνει συμφωνία; Δεν το καταλαβαίνω. Ήθελα πάντα να γίνω μάνα. Το παιδί μου είναι το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει, με αξίωσε ο θεός να γίνω μάνα και το εννοώ».
Όπως είπε, στην εγκυμοσύνη της πήρε 26 κιλά γιατί έκανε υποθυρεοειδισμό και πέρασε bullying από πολύ κόσμο. «Στον Έλληνα αρέσει να σχολιάζει και είμαστε ρατσιστές».
Μάλιστα, αναφέρθηκε στη δουλειά του ηθοποιού, λέγοντας πως την αγχώνει πολύ καθώς δεν είναι μία σταθερή δουλεία κα τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα. «Βοηθάει ο σύζυγός μου αλλά εγώ έχω μάθει να είναι οικονομικά ανεξάρτητη. Έχει τύχει να μπω τα ταμείο ανεργίας».
Τέλος, αποκάλυψε πως της είχε γίνει πρόταση για το Survivor αλλά είχε αρνηθεί.
Από τη στιγμή που η πολιτική αφορά στην πραγματικότητα και όχι φανταστικά ή ιδεολογικά κατασκευάσματα και εφόσον η επιστήμη συνεχίζει να έχει λόγο στη ζωή μας, θα πρέπει να γίνουν κατανοητά τα παρακάτω:
1. Τα φύλα καθορίζονται από τα γονίδια και είναι μόνο δύο (2)
2. 2. Κάθε αποκλίνουσα γονιδιακή έκφραση (διπλοειδίες, ΧΧY, ΧΥΥ ή άλλη γονιδιακή ανωμαλία), αποτελεί εξαίρεση και όχι κανόνα της φύσης και πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον τρόπο που ορίζεται από την επιστημονική σκέψη και τη φιλοσοφική αντίληψη!
3. Η αντίληψη του ίδιου φύλου, ως διαφορετικού από το γενετικά προσδιορισμένο, αν δεν υπάρχει κάποια σπάνια γονιδιακή ή φυσιολογική παρέκκλιση, θεωρείται διαταραχή προσωπικότητας και αντιμετωπίζεται ιατρικά, πάντα με απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ελευθερία του ατόμου.
4. Η σεξουαλική προτίμηση για άτομα του ιδίου φύλου, είναι κοινωνικά αποδεκτή και απόλυτα σεβαστή, πρέπει να προστατεύεται, με γνώμονα τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες του ανθρώπου, καμία διάκριση (υπέρ ή κατά) πρέπει να συμβαίνει, από την κοινωνία και κυρίως από την πολιτεία, με απόλυτη αυστηρότητα.
5. Το δικαίωμα σε οτιδήποτε, οποιουδήποτε καθορίζεται με μέτρο τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων ή/και κοινωνικών ομάδων και δεν πρέπει να προκαλούν διαταραχές του κοινωνικού ιστού, κάτι που η πολιτεία οφείλει επίσης να σέβεται και να προστατεύει!
6. Το μυστήριο του γάμου, αποτελεί θρησκευτική πράξη και αφορά ρυθμιστικώς, αποκλειστικώς και μόνο τη θρησκευτική ομάδα στην οποία ανήκουν τα πρόσωπα.
7. Η δυνατότητα νομιμοποίησης και μιας σχέσης για κοινωνικούς, οικονομικούς και κυρίως ψυχολογικούς/συναισθηματικούς λόγους, πρέπει να υπάρχει στην πολιτεία, για λόγους συνταγματικής ισονομίας και κοινωνικής ισοτιμίας, καλύπτεται δε με το σύμφωνο συμβίωσης.
8. Η τεκνοποιία, αφορά μόνο φυσιολογικά βιολογικά ζευγάρια (ο ζυγώτης προκύπτει μόνο και αποκλειστικώς, από ένα αρσενικό και ένα θηλυκό γαμέτη) και επομένως δεν μπορεί να αποτελεί δικαίωμα, αλλά μόνο υποχρέωση των δύο φύλων.
9. Ένα παιδί, που κυοφορείται πρέπει να έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να «γαλουχείται» από την βιολογική μητέρα του και όχι από οποιονδήποτε άλλο!
10. Οι γυναίκες δεν είναι σκεύη, ούτε εργαλεία, ούτε εκκολαπτικές μηχανές. Η έννοια της παρένθετης μητέρας, δεν μπορεί να αποτελεί επάγγελμα ή εκμετάλλευση. Η βίαιη απομάκρυνση του νεογέννητου, από τη φυσική του μητέρα είναι πράξη απάνθρωπη, αντικοινωνική και προφανώς μη αποδεκτή από μία κοινωνία θηλαστικών (πόσο δε μάλλον ανθρώπων!).
Για την παρένθετη κύηση υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο από το 2002 (ν.3089) και υπάρχουν και μία σειρά άλλοι νόμοι που μετέτρεψαν το «αλτρουιστικό» της υπόθεσης σε αναπαραγωγικό τουρισμό και όχι μόνο. Έχουν ανέβει τα όρια ηλικίας. Δεν τηρείται κανένας έλεγχος για την προστασία της παρένθετης από την εκμετάλλευση. Δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για να δοθεί η άδεια στην αιτούσα γυναίκα. Η προϋπόθεση να έχει κατοικία στην Ελλάδα η παρένθετη καταργήθηκε με τον Ν. 4272/2014. Ασκείται διακίνηση, εμπορία (trafficking) γυναικών και εμπορία βρεφών. Η επιθυμία για παιδί γίνεται δικαίωμα και στο παιδί; Μήπως παραβιάζεται κάθε διεθνής σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού και για τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών; Στο πλαίσιο του «αλτρουισμού», σύμφωνα με τα στοιχεία του Πρωτοδικείου Αθηνών, δόθηκαν κάτω από τις μισές άδειες για παρένθετη κύηση σε γυναίκες συγγενικά πρόσωπα και σε πάνω από τις μισές η παρένθετη μητέρα είναι αλλοδαπή. Η υγεία των γυναικών, οι επιπτώσεις στο έμβρυο και στο παιδί ούτε που λαμβάνονται υπόψη. Ακόμα και οι επιπτώσεις στα άλλα παιδιά στην οικογένεια της παρένθετης γυναίκας. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: επιλέγουμε να κάνουμε διορθωτικές νομοθετικές παρεμβάσεις για να βελτιώσουμε την κατάσταση ή να αξιολογήσουμε τις δραματικές επιπτώσεις, δραματικές παραβιάσεις διεθνών συμβάσεων στις ζωές των ανθρώπων και να προχωρήσουμε στην απαγόρευση και εξάλειψη της παρένθετης μητρότητας; Άλλο ερώτημα, τι σχέση έχουν αυτά με το όραμα και τη μάχη που δίνουν τα κινήματα για την εξάλειψη των ανισοτήτων, για την εξάλειψη της βίας, για την εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο; Στον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα δεν παλεύουμε για αυτά; «It’s the economy, stupid». Αυτό είναι; Γιατί αν είναι αυτό, η επιχείρηση/βιομηχανία σε διεθνές επίπεδο της παρένθετης μητρότητας αποφέρει δισεκατομμύρια δολάρια και δικαιολογεί την ανάπτυξη του αναπαραγωγικού τουρισμού, όπου η Ελλάδα φαίνεται να πρωταγωνιστεί. Απάνθρωπο κι απαράδεκτο.
Η παρένθετη μητρότητα πρέπει να απαγορευτεί και να επιτρέπεται μόνο για ζευγάρια με προβλήματα υγείας. Η παρένθετη μητρότητα απαγορεύεται σε Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Αυστρία, Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Βέλγιο, Λιθουανία, Σλοβακία, Λετονία, Ελβετία. Η Γαλλία ξεχωρίζει για τη μαχητικότητά της, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Ακούω το επιχείρημα να μη μείνουμε πίσω από τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις. Ασφαλώς να μη μείνουμε πίσω. Η παρένθετη πώς εμπίπτει στις νέες τεχνολογικές εξελίξεις; Είναι ακριβώς «η ιστορία της θεραπαινίδας» της Atwood Margaret, όπου βιάζεται από τον «εντολέα», με τη συμμετοχή και της συζύγου του, για να μείνει έγκυος κατά τον πατροπαράδοτο τρόπο, ενώ τώρα με τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις δεν την φέρει σε κατάσταση εγκυμοσύνης ο «εντολέας πελάτης», αλλά ο βιασμός υποκαθίσταται από τις τεχνολογίες αναπαραγωγής. Πού μένουμε πίσω λοιπόν; Έχω γνωρίσει στη ζωή μου γυναίκες να κάνουν απίστευτες προσπάθειες και να βασανίζονται για να αποκτήσουν παιδί. Στα χωριά και όχι μόνο στα χωριά, τις αποκαλούν ακόμα «στέρφες». Μετά μάθαμε ότι ευθύνεται και το σπέρμα και η γονιμότητα των αντρών. Γυναίκες 60 χρονών προσπαθούν με ιατρικώς υποβοηθούμενους τρόπους να κάνουν παιδί, επιμένουν, υπομένουν, βασανίζονται, κινδυνεύει η υγεία τους, δεν ακούν τη γνώμη των ιατρών. Τι είναι αυτό το στερεότυπο βαθιά ριζωμένο στις καρδιές των γυναικών και πώς θα βοηθήσουμε στην εξάλειψή του; Συναινώντας στη διαρκή αύξηση της ηλικίας για ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, συναινώντας στην παρένθετη, χαλαρώνοντας όλο και περισσότερο τη νομοθεσία; Αγνοώντας τη βαθιά ταξικότητα του θέματος; Γυναίκες φτωχές, ευάλωτες, να διαθέτουν το σώμα τους, σε μια αγορά που κινείται με τους όρους της ζήτησης και της προσφοράς, σε πλούσιους ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν και να επιστρέψουν το εμπόρευμα βρέφος στην παρένθετη μητέρα αν δεν τους κάνει. Η Τζούλια Κρίστεβα έγραψε: «Από τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον αγώνα για το δικαίωμα στην έκτρωση και την προφύλαξη των γυναικών, φτάσαμε σε μία εποχή που γυναίκες 40, 50 και 60 χρόνων σαν μανιακές κυνηγούν να βρουν το νόημα της ζωής μέσα από την απόκτηση παιδιού. Παλεύουν με μανία, πολλές φορές ακόμα και να υπερβούν τη φύση.
Η σημερινή τάση για απόκτηση παιδιού έχει κάτι από φρενίτιδα και κίνητρα καθαρά ναρκισσιστικά».
Λέμε όχι στην παρένθετη κύηση. Οι α λα καρτ δικαιωματιστές «παρενθετάκηδες», να σωπάσουν.
Παρένθετη μητρότητα: η ακραία εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος
H παρένθετη μητρότητα απασχόλησε, ιδιαίτερα, πολλούς ανθρώπους τα τελευταία χρόνια στις θεωρητικές τους επεξεργασίες, καθώς οι γυναίκες είμαστε αντιμέτωπες με τη θεώρηση του γυναικείου σώματος, το οποίο κατακερματίζεται σε πολλά κομμάτια, διαφορετικά το ένα από το άλλο, γεγονός που οδηγεί στην «αντικειμενοποίηση» των γυναικών, όπου η γυναίκα είναι η “φέρουσα μήτρα” , ή “μηχανή παραγωγής ωαρίων”, και όχι ένα σύνολο σώματος-νου και ψυχής-συναισθημάτων, αφαιρώντας της έτσι την ακεραιότητά της ως άτομο, εκμηδενίζοντας την ανθρώπινη υπόσταση της . Το γυναικείο σώμα αντιμετωπίζεται ως μηχανή, και όχι ως ανθρώπινη ολότητα αλλά μόνο ως υποσύνολο οργάνων, που μπορούν να απομονωθούν, να επανασυναρμοληγηθούν, να πωληθούν ή να δοθούν προς ενοικίαση.
Πρόκειται για την πλήρη «εμπορευματοποίηση» του γυναικείου σώματος, κατά την οποία οι γυναίκες υποβιβάζονται σε «μέσο παραγωγής» και «πρώτη ύλη», μία διαδικασία ‘απανθρωποποίησης’ των γυναικών όπου οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως εκκολαπτικές μηχανές και φυσικά δίχως κανένα δικαίωμα τόσο στη διαδικασία της παραγωγής του προϊόντος-παιδιού, όσο και στη διάθεση αυτού . Έτσι, η μητέρα αλλοτριώνεται από το ίδιο της το σώμα. Δηλαδή η χείριστη μορφή αλλοτρίωσης του ανθρώπου κατά την μαρξιστική έννοια.
Ως φεμινίστριες και πρωτίστως ως άνθρωποι, μας τρομάζει αυτή η χειραγώγηση του ανθρώπου, όπου η γυναίκα υποβιβάζεται σε «μηχανή» και το παιδί σε «εμπόρευμα» προς διάθεση στις εγωιστικές επιθυμίες μιας προνομιακής ελίτ με καθοριστικό ρόλο στην αγορά ή ακόμη και στο βωμό της ιατρικής έρευνας.
Στην ουσία, είμαστε αντιμέτωπες με αυτό που αντιπροσωπεύει το ζενίθ του νεοφιλελευθερισμού, που θεωρεί ως «ατομικό δικαίωμα» και ως «αναπαραγωγικά δικαιώματα» αυτά που στην ουσία είναι γεω-πολιτικά οικονομικά προνόμια, μέσα σ’ ένα καπιταλιστικό σύστημα με την υπεροψία των λευκών, της πατριαρχίας και των πλουσίων.
Όμως, υπάρχει κι άλλο ένα «ζητηματάκι» και μάλιστα πολύ σοβαρότερο από την επιθυμία των ετερόφυλων ή ομόφυλων να αποκτήσουν παιδιά, κι αυτό είναι η πρόθεση του ζευγαριού να απευθυνθεί σε παρένθετη μητέρα κι όχι, για παράδειγμα, να προτιμήσει την υιοθεσία, που στο κάτω κάτω, θα τους επέτρεπε να υιοθετήσουν με «ενσυναίσθηση» παιδιά, ασχέτως DNA.
Με δανεική μήτρα
Ξεχνώντας για λίγο ότι ο ελληνικός νόμος επιμένει μεσαιωνικά δίνοντας δικαιώματα απόκτησης παιδιών μόνο στα ετερόφυλα ζευγάρια, η επιλογή παρένθετης μητέρας αποτελεί σημείο σφοδρών αντιπαραθέσεων ειδικά με τον τρόπο που η δυνατότητα αυτή έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο κερδοφόρο εμπόριο, όπως άλλωστε και γενικά η εξωσωματική γονιμοποίηση.
Προφανώς, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην εξωσωματική, επίπονη και συχνά επαναλαμβανόμενη διαδικασία που επιλέγει να υποστεί μια γυναίκα για να κάνει το δικό της παιδί και στην επιλογή της παρένθετης μητέρας που -όπου εφαρμόζεται- εξακολουθεί να αφήνει ολοένα και περισσότερο απροστάτευτες τις γυναίκες, διευρύνοντας την εκμετάλλευση και τα κέρδη των επιχειρηματιών της γονιμότητας.
Προφανώς, είναι δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών ή και ενός μόνου γονέα να μπορούν με νόμιμο τρόπο να αποκτήσουν παιδιά. Στην Ελλάδα επιτρέπεται μόνο η αλτρουιστική παρένθετη μητρότητα με μια εύλογη αποζημίωση για τα ιατρικά και λοιπά έξοδά της (το κόστος για τους υποψήφιους γονείς ξεπερνάει τα 20.000 ευρώ). Υπάρχει λοιπόν αυτό το «ζητηματάκι» ειδικά στα κινήματα, σε γυναικείες αλλά και σε ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις για την καταφυγή στην παρένθετη μητρότητα και για το πού οδήγησε δυστυχώς η αχαλίνωτη αυτή εμπορική δραστηριότητα.
Η ακραία ταξική της διάσταση λειτουργεί σαν ένα σύγχρονο εργαλείο εμπορίας φτωχών γυναικών που δανείζουν μήτρες ή και ωάρια. Ακόμα και στις ΗΠΑ, η παρένθετη μητρότητα είναι αντικείμενο μεγάλης διχογνωμίας και αποτελεί επιλογή της κάθε Πολιτείας με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες φυσικά.
«Η αμειβόμενη παρένθετη μητρότητα μετατρέπει τα σώματα των γυναικών σε εμπορεύματα και είναι καταναγκαστική για τις φτωχές γυναίκες, δεδομένων των σημαντικών πληρωμών που μπορεί να αποφέρει» έγραφε στους NYT η δημοσιογράφος Vivian Wang το 2019. Στην Ελλάδα, μαζί με τη νομοθεσία για τη δυνατότητα των τεχνητών μορφών γονιμοποίησης που το 2021, ξεπέρασε ακόμα και τα στοιχειώδη ηλικιακά όρια, η παρένθετη μητρότητα (με δανεική μήτρα αλλά όχι δανεικό ωάριο) είναι νομοθετημένη. Παρά το γεγονός ότι στη διαδικασία της παρένθετης μητρότητας είναι απαραίτητη η δικαστική απόφαση, αρκούν και μόνο οι εκατέρωθεν υπεύθυνες δηλώσεις για να πειστούν όλοι ότι τηρήθηκε το γράμμα του νόμου. Σύμφωνα δε με τροποποιήσεις, το 2021, ο νόμος επιτρέπει πλέον σε ιατρούς και μονάδες που μετέχουν στην παροχή υπηρεσίας ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής τη δημόσια προβολή της παροχής υπηρεσιών και για τη μέθοδο της παρένθετης μητρότητας «αρκεί να τηρείται ο Κώδικας Δεοντολογίας της Εθνικής Αρχής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής»!
Η προϋπόθεση της «αλτρουιστικής παρένθετης κύησης» και η απαγόρευση οικονομικής συναλλαγής πλην της νόμιμης (!) κάλυψης των εξόδων εγκυμοσύνης κ.λπ. επιτρέπουν πλέον τον «αλτρουισμό» σε Ελληνίδες και αλλοδαπές. Οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα στην κερδοφόρα δραστηριότητα, ενώ παράλληλα και αμφίδρομα ο αναπαραγωγικός τουρισμός έγινε μια ακόμα βαριά βιομηχανία με φτηνά εργατικά χέρια και… φτηνές μήτρες.
Ανάμεσα στις χώρες που επιτρέπουν τις παρένθετες μητέρες διαβάζουμε πως «η Ουκρανία διαθέτει ένα από τα πιο ευνοϊκά νομοθετικά πλαίσια και αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς ιατρικού τουρισμού στον τομέα της παρένθετης μητρότητας.
Μετά τον νόμο 4272/2014 και η Ελλάδα πλέον αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς για αλλοδαπές αιτούσες μέσω της διαδικασίας της παρένθετης μητρότητας» Κι αυτό πριν από τον τελευταίο ελληνικό νόμο του 2022 κι ενώ είχε ήδη ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία που διέκοψε αυτές τις δραστηριότητες. Το ελληνικό διαδίκτυο βοά πλέον από «αλτρουισμό» και μικρές αγγελίες, ανάμεσα σε ενοικιάσεις και πωλήσεις, ζευγαριών που ζητούν παρένθετες και γυναικών που διαθέτουν τη μήτρα τους.
Το «ζητηματάκι»
«Ο τοκετός μιας ακόμα παρένθετης μητέρας που συνεργαζόταν με το Κέντρο Υποβοηθούμενης Παραγωγής στα Χανιά ολοκληρώθηκε, με τη γυναίκα γεωργιανής καταγωγής να φέρνει στον κόσμο δίδυμα» διαβάζουμε σε άρθρο της «Καθημερινής» στις 14.8.2023.
Συμπτωματικά, και ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη κυοφορία, οι μαρτυρίες γυναικών από τη Γεωργία που έχουν υποστεί αυτή τη διαδικασία για λόγους βιοπορισμού είναι ανατριχιαστικές. Μαρτυρίες που καταγράφει σε άρθρο της «Οι φωνές των παρένθετων μητέρων που δεν ακούγονται» (The Unheard Voices of Surrogate Mothers) η καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας των ΗΠΑ, Elene Gavashelishvili (4.8.2022).
Το «ζητηματάκι» αυτό λοιπόν καθόλου δεν είναι λυμένο, πειστικά εκατέρωθεν επιχειρήματα διατυπώνονται από όλες τις πλευρές, όμως δυστυχώς ένα είναι βέβαιο. Ότι μετά από ένα διάστημα εφαρμογής της μεθόδου πληθαίνουν οι φωνές -όπως και οι ανατριχιαστικές μαρτυρίες γυναικών– που εναντιώνονται στο κερδοφόρο αυτό είδος σύγχρονης εμπορίας γυναικών με νόμους που κυριολεκτικά χάσκουν από «παράθυρα» και «πόρτες».
Το φεμινιστικό/γυναικείο κίνημα ασκεί σκληρή κριτική για το αρνητικό φαινόμενο της παρένθετης κύησης, διαμαρτύρεται έντονα και αγωνίζεται για να το εξαλείψει.
Τέλος, η διεθνής καμπάνια ενάντια στην παρένθετη μητρότητα, κάνει κινητοποιήσεις και μαζεύει υπογραφές για να εξαλειφθεί το απάνθρωπο φαινόμενο της παρένθετης κύησης.
Η παρένθετη κύηση είναι θεάρεστο έργο και αλτρουιστική πράξη μόνο όταν χρησιμοποιείται για εξεζητημένες περιπτώσεις ανθρώπων που πέρασαν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας και δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν. Από εκεί και πέρα, όταν ο καθένας, στρέιτ ή γκέι,
χρησιμποιεί το σώμα των γυναικών για να παρεγγέλνει παιδιά λες και είναι πίτσες,
τότε αυτό είναι βάρβαρο, παράνομο, ανήθικο και απάνθρωπο.
Όχι στο εμπόριο βρεφών και στην χρησιμοποίηση του σώματος των γυναικών.
Δεν μπορεί να λέμε ΝΑΙ στα δικαιώματα των γκέι αλλά να αδιαφορούμε για τα δικαιώματα
των παιδιών και των γυναικών.
Τα δικαιώματα του ενός, σταματάνε εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου.
🌟
Η ιερότητα της γυναίκας/μητέρας δεν πρέπει να ευτελίζεται έτσι.
Η γυναίκα δεν είναι αναπαραγωγική μηχανή για να πουλάει το μωρό που γεννά,
ούτε κλώσσα να γεννάει για τον καθένα.
Ούτε το μωρό είναι εμπορεύσιμο προϊόν.
Υπάρχουν εξαιρέσεις όπου η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι θεάρεστο έργο όπως σε περιπτώσεις
ανθρώπων που πέρασαν σοβαρά προβλήματα υγείας και δεν είναι εύκολο ή εφικτό να τεκνοποιήσουν.
Πέρα από αυτές τις εξαιρέσεις όμως, η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, είναι έγκλημα.
Πρόκειται για τεράστια ασέβεια και εκμετάλλευση της γυναίκας και του γυναικείου σώματος.
Και αυτό ισχύει εξίσου και για ομόφυλα και για ετερόφυλα ζευγάρια που θέλουν παιδιά.
Η υιοθεσία είναι η πιο σωστή λύση και θεάρεστη πράξη.
Όπου λέει για υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, βάζω παρένθετη κύηση, για την ακρίβεια.
Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι δώρο Θεού γιατί πρόκειται για γυναίκες που γεννούν το παιδί τους
μέσω τεχνητής γονιμοποίησης, όταν θέλουν να αποκτήσουν και να μεγαλώσουν ένα παιδί μόνες τους,
σε μονογογονεϊκή οικογένεια δηλαδή,
και για ανδρόγυνα, όταν ο άντρας δεν μπορεί να γονιμοποιήσει λόγω προβλημάτων υγείας που πέρασε.
Η παρένθετη κύηση όμως, να γεννάει δηλαδή μια γυναίκα για άλλη γυναίκα που είναι υγιής
και μπορεί να τεκνοποιήσει αλλά και για υγιή άντρα που μπορεί να γονιμοποιήσει με φυσιολογικό τρόπο,
αλλά και να γεννάει για ομοφυλόφιλους που είναι υγιείς και μπορούν να τεκνοποιήσουν φυσιολογικά,
αυτό είναι απαράδεκτο και απάνθρωπο.
Πρόκειται για εκμετάλλευση της γυναίκας και για ταλαιπωρία/κακοποίηση του γυναικείου σώματος.
Η παρένθετη κύηση είναι θεάρεστο έργο μόνο για γυναίκες και ανδρόγυνα,
για ζευγάρια δηλαδή που λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας που έχουν περάσει,
δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν.
Τότε και μόνο σε αυτήν την περίπτωση, η παρένθετη κύηση είναι απαραίτητη,
δικαιολογημένη και αλτρουιστική, σύμφωνα και με τον νόμο.
* επανασυναρμολογηθούν, * Κέντρο Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής στα Χανιά, * χρησιμοποιεί