Η Άννα Κυριακού μίλησε στον Νίκο Νικόλιζα σχετικά με τις αλλαγές που φέρει με τα χρόνια το αποτέλεσμα των παραστάσεων που παρουσιάζεται στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Γι’ αυτό στάθηκαν σαν αφορμή τα σχόλια που συγκέντρωσαν πρόσφατα οι παραστάσεις «Μήδεια» και «Σφήκες».
- Η ηθοποιος υπογραμμίζει πως «θα ήθελα πολύ να βρεθώ σε αυτές τις παραστάσεις με τα «σκουπίδια» και τις «μπασκέτες», αλλά δεν μπόρεσα να βρεθώ εκεί, να τους πω «αυτά που κάνετε εδώ, κάποιοι έδωσαν το αίμα τους για να τα κρατήσουν ζωντανά». Εμείς που παίξαμε εκεί πληγωνόμαστε αφάνταστα και όσοι ζούμε, έχουμε χρόνια να πάμε σε παραστάσεις γιατί δεν θα αντέξουμε όσα θα δούμε».
«Τι να δούμε; Είναι τραγική η κατάσταση. Αυτές τις μοντερνιές που κάνουν στα αρχαία έργα και τα κείμενα, ας τα κάνουν σε καινούργια έργα, δικά τους. Ας παίξουν στο σπίτι τους, αν υπάρχει τέτοια ανάγκη. Η Επίδαυρος δεν είναι το αποκούμπι καθενός που θέλει να παρουσιάσει μια παιδική παράσταση. Στην εποχή μου, όταν παίζαμε στην Επίδαυρο απαγορευόταν να ανεβάσει έργο ο οποιοσδήποτε. Πρώτα πήγε ο Ροντήρης και μετά ο Κουν. Δεν έπαιζε όποιος ήθελε στην Επίδαυρο. Οι τραγωδού έπαιζαν ως επί το πλείστον εκεί. Η Επίδαυρος είναι ιερός χώρος για όλη την υφήλιο».
«Εγώ έτυχε να είμαι και στο «μαξιλάρωμα» του Κουν. Τι ήταν το «μαξιλάρωμα»; Τότε ο Κουν ανέβασε τους Όρνιθες του Αριστοφάνη με κάποια ελάχιστα μοντέρνα δείγματα μέσα στην παράσταση. Το κοινό δεν δέχθηκε τη μοντέρνα ματιά του Κουν και άρχισαν να πετάνε μαξιλάρια. Μάλιστα, καλεσμένη στην παράσταση ήταν και η σύζυγος του Αγά Χαν. Ξέρετε πόσα μαξιλάρια έφαγε στο κεφάλι;» συμπλήρωσε η Άννα Κυριάκου για την δική της ανάμνηση από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
❤