Γκαγκάκη – Η αποκάλυψη για τη μάχη της με την κατάθλιψη – «Υπήρξαν περίοδοι που δεν ήμουν λειτουργική»

Η Κατερίνα Γκαγκάκη, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας μίλησε στην εκπομπή «Όλα για τη Ζωή μας» και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη, για την κατάθλιψη. Η Κατερίνα Γκαγκάκη αποκάλυψε πως είχε κατάθλιψη για πολλά χρόνια και πως μάλιστα, δεν το είχαν αντιληφθεί πολλοί. «Έχω από πολύ μικρή χρόνια κατάθλιψη και είχα την τύχη να έχω γονείς που πριν από 30 χρόνια το αποδέχτηκαν όταν τους το είπε κάποιος. Πήρα φαρμακευτική αγωγή και συνεχίζω ανά περιόδους. Εγώ από πολύ μικρή ήμουν βουλιμική με όλα τα συμπτώματα. Το έκρυψα αρκετά χρόνια και όταν έγινε μη λειτουργικό, γιατί δεν πήγαινα σχολείο, είπα πως δεν θέλω να δώσω εξετάσεις, τότε ζήτησαν τη βοήθεια κάπου. Το παρακολούθησα πολλά χρόνια και δυστυχώς με δική μου εκτίμηση σταμάτησα. Δεν είχε τελειώσει» παραδέχτηκε η Κατερίνα Γκαγάκη και συνέχισε: «Η βοήθεια που μου δόθηκε τότε με έκανε να θέλω να σπουδάσω ψυχολογία. Δεν το έκανα τελικά. Η αποδοχή ήταν το πιο σημαντικό. Ως μοναχοπαίδι δεν είχα επίγνωση των ορίων.

• Μου έβαλε όρια ο ψυχαναλυτής. Πριν από δύο καλοκαίρια, και ενώ βρισκόμουν σε αγωγή, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Μετά από έναν χρόνο ήμουν καλύτερα. Υπήρξε περίοδος που έκλεινα το φως όταν έμπαινα στο μπάνιο». H ίδια επίσης παραδέχτηκε πως είναι αρκετά μοναχικός άνθρωπος και πως σε κάποιες περιπτώσεις το έκρυβε όταν πήγαινε για δουλειά. «Υπήρξαν περίοδοι πως δεν ήμουν λειτουργική. Έλεγα και σημαντικό να είναι, ας περάσει. Έβρισκα μία δικαιολογία και κάποια στιγμή άρχισαν να είναι μόνο δικαιολογίες». Η Κατερίνα Γκαγκάκη επίσης είπε πως όταν διαγνώστηκε με κατάθλιψη ένιωσε ανακούφιση. «Νομίζανε όλοι πως απλώς είμαι κακομαθημένη. Χάρηκα που κάποιος αποδέχτηκε πως κάτι έχω γιατί τότε μπορούσα να το αντιμετωπίσω. 8 στις 10 ημέρες είμαι πιο δυνατή από την κατάθλιψη. Με βοήθεια βέβαια. Για εμένα χρειάζονται και τα φάρμακα εάν χρειάζονται». Η Κατερίνα Γκαγκάκη επίσης είπε πως δεν πιστεύει πως η κατάθλιψη φεύγει ποτέ, απλώς μαθαίνεις να την αντιμετωπίζεις. «Όταν έχασα τον πατέρα μου, είπα ’’ωχ τώρα θα έρθει’’, αλλά δεν ήρθε