Στο περιοδικό ΕΓΩ μίλησε ο Γιάννης Μποσταντζόγλου για το θέατρο και το πόσο δύσκολο είναι να είναι κάποιος ηθοποιός στην Ελλάδα.
Βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έντονη δραστηριότητα από την νεολαία σε ό,τι αφορά το θέατρο, είτε αυτό μπορεί να μετουσιώνεται σε συμμετοχή σε ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες έιτε με το να παρακολουθεί θεατρικές παραστάσεις. Θεωρείτε ότι το θέατρο σε καιρούς κρίσης αποτελεί μια διέξοδο για τους ανθρώπους κι ειδικά για τους νέους;
Η τέχνη γενικά είναι διέξοδος. Αλλά τώρα πια στραγγαλίζουν και την τέχνη. Οι αποτέτοιοι που θεωρούνται «τέτοιοι». Τα νέα παιδιά πρέπει να γίνουν μαχητές. Να μην παπαγαλίζουν. Να αλλάξουν τα φορεμένα κατεστημένα. Να παράξουν τέχνη πάνω σε ΛΕΥΚΗ σελίδα.
Πόσο δύσκολο είναι εν μέσω κρίσης να είσια ηθοποιός στην Ελλάδα; Πιστεύετε ότι υπάρχουν ευκαιρίες γιά έναν νέο ηθοποιό στην σήμερον εποχή;
Είναι πολύ δύσκολο να ζήσεις από την δουλειά του ηθοποιού σήμερα. Εκτός… αν έχεις μπάρμπα Κορώνη. Με πιάνετε; Αν δεν έχεις… Είσαι ηθοποιός και στην καλύτερη μπάρμαν! Γενικά όλα σε πτώση και κατάπτωση. Πάτο… Βαθύ πηγάδι και χάος! Παζάρια, εκδουλεύσεις, ανταλλαγές κ.λ.π… Σιγά το νέο…
Βρε εδώ περνιεσαι εσύ για άνθρωπος της τέχνης, που δεν έχεις καν άρθρωση σωστή και παίζεις συνέχεια τον αγροικο που ρίχνει καρπαζιές, που ό,τι κάνεις το κάνεις με το όνομα του πατέρα σου.
Άσχετα αν δεν είναι του γούστου μας σαν ηθοποιός, έχει δίκιο σε αυτά που λέει. Δεν νομίζω να έχει κρατήσει τόσα χρόνια λόγω του ονόματος του πατέρα του. Ένα καλό όνομα μπορεί να σε βάλει μέσα στα πράγματα στην αρχή, όμως αν δεν αξίζεις δεν θα κάνεις καριέρα με διάρκεια, θα τελειώσεις νωρίς. Το θέατρο σε ξερνάει. Άσε που λίγοι και ψαγμένοι γνωρίζουν το όνομα του πατέρα του. Δεν θα σε διαλέξει κάποιος επειδή ο πατέρας σου είναι ο τάδε αν δεν κάνεις την δουλειά σου καλά. Είναι πολλά τα παραδείγματα καλλιτεχνών που μπήκαν στον χώρο λόγω ονόματος αλλά δεν κατάφεραν να κάνουν τίποτα.