«Αυτό συνέβη πριν από 16 χρόνια. Έτσι κι αλλιώς πρέπει κάποιος να προσέχει τι λέει και πώς το λέει. Εγώ όταν είπα αυτό το πράγμα, βέβαια πρέπει να πω ότι με τελείως άλλο τρόπο βγήκε προς τα έξω αυτό γιατί έκανε ένα μεγάλο μπαμ. Εγώ δεν ήμουν ποτέ χυδαίος, δεν ήθελα να είμαι και πιστεύω ότι δεν ήμουν χυδαίος. Με είχαν ρωτήσει αν θεωρώ τη Ζέτα συνάδελφο μου, εκείνη την ώρα δεν τους είπα ότι δεν τη θεωρώ ηθοποιό και είπα ότι δεν τη θεωρώ συνάδελφό μου γιατί άλλη δουλειά κάνω εγώ και άλλη δουλειά κάνει εκείνη. Αλλά ποιο είναι το θέμα; Ήμουν σε μία φάση στη ζωή, ήμουν φαντάρος, ήμουν λίγο πιεσμένος ψυχολογικά και έπρεπε να νιώσω κάπως καλά», είπε αρχικά ο Χρήστος Λούλης, μιλώντας το απόγευμα της Κυριακής μέσα από την εκπομπή «Τετ Α Τετ» στον Alpha Κύπρου για την παρεξήγηση που υπήρξε παλαιότερα με τις δηλώσεις που είχε κάνει για τη Ζέτα Μακρυπούλια.
- Και συνέχισε: «Πήρα πολύ στα σοβαρά αυτό που κάνω. Θεώρησα ότι κάνω κάτι πάρα πολύ σημαντικό που το κάνουμε λίγοι άνθρωποι γιατί είναι πολύ δύσκολο και πολύ υψηλό. Το θεώρησα αυτό αρκετό για να διαχωρίσει τους ανθρώπους, ότι εγώ δηλαδή κάνω κάτι που δεν το κάνεις εσύ. Πρώτα απ’ όλα, το πρώτο μου λάθος ήταν ότι διαχώρισα τον εαυτό μου από τη Ζέτα λέγοντας ότι δεν είναι συνάδελφος μου αλλά, αν κάποιος έπρεπε να με βάλει στη θέση μου, έπρεπε να μου πει “άρα ποιος είναι συνάδελφός σου; Τι είναι κάποιος που εσύ θα θεωρείς ότι πρέπει να έχει το δικαίωμα για να λέγεται συνάδελφος σου; Συνάδελφος της μεγαλειότητάς σας;”. Το θέμα είναι ότι μεγαλώνοντας μετά, περνώντας τα χρόνια, περνώντας η ζωή και η δουλειά από πάνω μου, είδα ότι η βασική ουσία στη δουλειά δεν είναι το τι έχεις κάνει αλλά είναι κάπου αλλού το οποίο δεν ξέρω ούτε εγώ. Άρα μετά από τόσα χρόνια μπορώ να πω ότι ναι, δεν έπρεπε να το πω αυτό το πράγμα».
«Όχι μόνο επειδή δεν πρέπει να λέγονται αυτά και πρέπει να προσέχεις αλλά επειδή ήταν λάθος. Ήταν ένα λάθος. Τώρα έχουμε μιλήσει. Εκείνη την περίοδο που γινόταν ο χαμός έπρεπε με κάποιον τρόπο, επειδή αυτά που λέγονταν ότι είπα δεν ήταν αλήθεια, της έγραψα ένα γράμμα και πήγα και το άφησα στο ταμείο του θεάτρου που έπαιζε τότε. Το πήρε τότε και ήρθε τώρα στις πρόβες να μου πει, μετά από τόσα χρόνια, “Χρήστο σου ζητώ μία συγγνώμη”. “Καλά, εσύ οφείλεις συγγνώμη σε μένα; Τι είναι αυτά που λες;” της είπα. “Μου είχες στείλει αυτό το γράμμα και δεν σου είχα απαντήσει ποτέ, γιατί με όλο αυτό που συνέβαινε είχα και γω παραλύσει. Δεν ήξερα τι να κάνω” μου είπε και τα έχουμε βρει, είμαστε μια χαρά. Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν», κατέληξε.
Περίληψη απάντησης Λούλη : ” Έιχα καβαλήσει τότε το καλάμι και την είχα δει γαμάουα ενώ τώρα που έχω προσγειωθεί ανώμαλα(και γενικά στο κλάδο έχει πέσει πείνα) έβαλα μυαλό”
Λέει παρορμητικά τις μεγαλοστομίες του και μετά άντε να τα μαζέψει. Ωστόσο, πιστεύω ότι είναι καλός
άνθρωπος και παρεξηγημένος. Απλά, δεν βουτάει συχνά την γλώσσα στο μυαλό του, πριν πει οτιδήποτε.