Αποζημίωση-μαμούθ 600.000 € σε οικογένεια θύματος τροχαίου – Οδηγούσε φίλος του

Μια ακόμα απόφαση σταθμός εκδόθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας το οποίο επιδίκασε αποζημίωση 600.000 € για ψυχική οδύνη στην πενταμελή οικογένεια που έχασε τον τριανταπεντάχρονό συγγενή της σε τροχαίο ατύχημα προ 3 ετών. Πρόκειται για δυστύχημα που συνέβη σε επαρχιακό δρόμο στην Φθιώτιδα όταν ένα Ι.Χ. έχοντας αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα εξετράπη της πορείας του με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο 35χρονος συνοδηγός.

Φίλοι

Το δυστύχημα έγινε στις 27/12/2019 και στο όχημα επέβαινε και η σύζυγος του θύματος. Ο οδηγός, σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν 2055/22 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών , ανέπτυξε ταχύτητα 175 χλμ την ώρα (με όριο τα 50 χλμ) με αποτέλεσμα το αυτοκίνητό του να εκτραπεί της πορείας του , να συγκρουστεί διαδοχικά με δύναμη με δυο δέντρα και να συρθεί για 77 μέτρα. Ο συνεπιβάτης έχασε τη ζωή του από τη σύγκρουση, αφού το δέντρο εισήλθε μάσα στην καμπίνα και η σύζυγός του τραυματίστηκε. Μετά από έλεγχο αλκοτέστ διαπιστώθηκε, σύμφωνα με την απόφαση, ποσότητα αλκοόλ 1.22 ανα γρ/λίτρο αίματος κατά την πρώτη μέτρηση και 1,19 ανα γρ/λίτρο αίματος κατά τη δεύτερη όταν το όριο είναι 0.50.

Ευθύνη

• Το δικαστήριο παρότι το θύμα δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας θεωρεί ότι αυτό δεν συνετέλεσε ουσιωδώς, λόγω της φύσης και της σφοδρότητας της σύγκρουσης στον θάνατό του.

Ο πληρεξούσιος Δικηγόρος της οικογένειας Γιάννης Μαρακάκης αναφέρει στο dikastiko: «Πρόκειται για μία ακόμα θλιβερή περίπτωση δυστυχήματος υπό συνθήκες υπερβολικής ταχύτητας και χρήσης αλκοόλ. Παρατηρούμε όμως ότι οι έλληνες δικαστές έχουν αρχίσει και προσαρμόζουν τις αποφάσεις τους σε ποιο εξορθολογισμένα πόσα αποζημιώσεων. Άλλωστε η πλειονότητα των ασφαλιστικών εταιρειών έχει πλέον τη δυνατότητα να ανταποκριθεί καταβάλλοντας και πολύ μεγαλύτερα ποσά από αυτά που μέχρι σήμερα μας έχουν συνηθίσει τα ελληνικά δικαστήρια. Η αστική ευθύνη έναντι τρίτων για ατυχήματα στο δρόμο είναι 1.220.000 Ευρώ. Ευελπιστούμε λοιπόν ότι εφεξής οι δικαστικές αποφάσεις θα χρησιμοποιούν ως φάρο αυτό το πόσο ειδικά όταν έχουμε θάνατο ή μόνιμη αναπηρία κάποιου συμπολίτη μας.»

 

Φωτο αρχείου