Δημήτρης Αλεξανδρής – «Στα 55 ξέρω ότι δεν έχει σημασία να κυνηγάς χρήματα & φήμη. Σημασία έχει… »

• Φέτος πρωταγωνιστεί στο έργο «Το Ακρωτήρι», που θεωρείται μία από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν. Ο ίδιος μιλάει για τον φόβο της αποτυχίας, την επιτυχία αλλά και για τον χρόνο που περνά…

Είχες ποτέ τον φόβο της αποτυχίας;

• Δ.Α.: Όχι, ποτέ. Κοίταξε τι πιστεύω, και είναι και μαθηματικά αποδεδειγμένο: τα περισσότερα πράγματα που κάνουμε, το 80% των παραστάσεων ή των σειρών στην τηλεόραση, είναι αποτυχίες. Δεν έχει να κάνει με το πόσο έχουμε δουλέψει κι αν είμαστε καλοί ή κακοί, η επιτυχία εξαρτάται από τον κόσμο: την τηλεθέαση ή πόσοι θεατές έρχονται στο θέατρο. Κι αυτό το κατάλαβα πολύ νωρίς έχοντας βιώσει και τα δύο. Έχω υπάρξει σε παραστάσεις που πίστευα ότι ήταν καταπληκτικές δουλειές -συμφωνούσαν και άνθρωποι που εμπιστευόμουν- και ήμασταν άδειοι. Και έχω υπάρξει σε δουλειές στις οποίες έλεγα ότι αυτό το πράγμα δεν μπορεί να λειτουργήσει και έσκιζαν από την πρώτη μέρα. Η επιτυχία είναι απρόβλεπτη. Δουλεύεις το ίδιο, αγαπάς το ίδιο και κάποια πράγματα λειτουργούν και κάποια όχι. Οπότε, ναι, δεν κυνηγάω την επιτυχία.

G.: Το έργο «Το Ακρωτήρι» στο οποίο παίζεις φέτος, όμως, είναι επιτυχία – και καλλιτεχνικά και εισπρακτικά.

Δ. Α.: Μέχρι στιγμής, ναι. Παίζουμε δύο μήνες και έχουμε άλλους δύο μήνες μπροστά μας. Δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο γιατί θα ήταν ύβρις.

G.: Παίζεις έναν πολύ δύσκολο συναισθηματικά ρόλο. Βλέπεις τη γυναίκα που αγαπάς να χάνεται σιγά-σιγά…

Δ.A.: Ο ρόλος δεν είναι δύσκολος μόνο γι’ αυτό. Το έργο έχει πολλές μικρές σκηνές, οι οποίες είναι κινηματογραφικά δοσμένες, δηλαδή έχει διάφορα cut. Όμως όλες αυτές οι σκηνές έχουν να κάνουν με την ίδια μέρα. Είναι ένα ζευγάρι γιατρών, όπου ο άντρας γνωρίζει από πριν π έχει η γυναίκα του και δεν μπορεί να της το ανακοινώσει. Και πρέπει να την προετοιμάσει για να πάνε στη γιατρό που τους παρακολουθεί για να τους πει τι πραγματικά συμβαίνει. Άρα λοιπόν η δυσκολία αυτού του χαρακτήρα δεν είναι μόνο ότι ζει με έναν τέτοιον άνθρωπο, για τον οποίο μέχρι πρότινος δεν είχε ιδέα τι του συνέβαινε, και είναι αποφασισμένος να του σταθεί, αλλά έχει και το βάρος της ευθύνης να του το ανακοινώσει. Και πρόκειται για τον άνθρωπο που αγαπάει και είναι όλη του η ζωή.

Πώς αποσυμπιέζεσαι από έναν τέτοιο ρόλο;

Περπατάω, διαβάζω, παίζω Play Station, πίνω –μου αρέσει το αλκοόλ- συζητάω με φίλους.

Σε απασχολεί ο χρόνος που περνάει;

Με απασχολεί πολύ. Όσο περνάει ο χρόνος, αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία για μένα: να είμαι παρών, να το ζω όσο περισσότερο μπορώ. Αν είχα στα 20 την εμπειρία που έχω τώρα, αυτό θα έλεγα στον εαυτό μου. Τώρα που είμαι στα 55 ξέρω ότι δεν έχει σημασία να κυνηγάς τα χρήματα και τη φήμη. Σημασία έχει να ζεις τη στιγμή και να μπορείς να καταλάβεις αν αυτό το πράγμα σε καλύπτει ή όχι.