Άδωνις Γεωργιάδης – Ισχυρός Μητσοτάκης βάζει «φρένο» στα οικονομικά συμφέροντα

Θανάσης Μαυρίδης: Χαίρετε, κυρίες και κύριοι, ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Πρέπει να ομολογήσω, πριν ξεκινήσουμε τη συνομιλία, ότι ο κύριος Γεωργιάδης είναι γνωστός μου, τον ξέρω καλά και με ξέρει, ελπίζω, καλά. Όμως, σήμερα θα μάθει ότι ο χασάπης, ο χωροφύλακας και ο δημοσιογράφος στην δουλειά τους δεν πιάνονται φίλοι. Βέβαια αυτή από την πλευρά μου είναι μία δήλωση αρκετά φιλόδοξη διότι είμαι εδώ με ένα άνθρωπο που έχει συνηθίσει να δίνει συνεντεύξεις και να εκτίθεται στα μέσα ενημέρωσης σε τέτοιο βαθμό που, κύριε Γεωργιάδη, πολλοί αναρωτιούνται πότε προλαβαίνετε και κάνετε τις άλλες δουλειές. Δηλαδή βγαίνετε καθημερινά τόσο πολύ, εκτίθεστε τόσο πολύ που σου λέει αυτός ο άνθρωπος πότε δουλεύει, πότε κοιμάται;

Υπουργός: Τα αποτελέσματα της δουλειάς μου, κύριε Μαυρίδη, είναι απολύτως μετρήσιμα. Πήρα την Ελλάδα στη θέση 19 του ΕΣΠΑ, την παραδίδω 1^η. Πήρα την Ελλάδα πάτο στις άμεσες ξένες επενδύσεις, την παραδίδω στην κορυφή. Πήρα την Ελλάδα πάτο στην ανάπτυξη, προτελευταία, την παραδίδω στην πρώτη τριάδα. Και ούτω καθεξής. Πήρα ναυπηγεία κλειστά και παραδίδω τρία ανοιχτά. Πήρα Ελληνικό σταματημένο, προχωράει. Τώρα, αν θέλω να βγαίνω στα κανάλια δεν σας κόπτει.

ΘΜ: Μισό λεπτό, άρα δεν κοιμάστε.

Υπ: Δικός μου λογαριασμός. Τη δουλειά μου την κάνω, κύριε; Τώρα αν εγώ θέλω να βγαίνω στα κανάλια ποιον ενδιαφέρει; Εμένα και τους φίλους μου. Όποιος θέλει με βλέπει, όποιος δεν θέλει δεν με βλέπει.

Ακούστε εάν έβγαινα στα κανάλια και δεν δούλευα θα δεχόμουν την δίκαιη κριτική: Γεωργιάδη, έχεις φορτώσει τη δουλειά στον κόκορα για να βγαίνεις στα κανάλια. Εγώ είμαι πρώτος στη δουλειά μου και βγαίνω στα κανάλια. Άρα;

ΘΜ: Εγώ σας γνώρισα όταν ξεκινήσατε, όταν πήγατε στη Νέα Δημοκρατία και αναλάβατε το χαρτοφυλάκιο του Ναυτιλίας έπειτα από λίγο. Και τότε κάποιος με πήρε τηλέφωνο και μου λέει: «ξέρεις, πρέπει να πάρεις μία συνέντευξη του Γεωργιάδη». Δεν είσαι καλά, του λέω τότε.

Με παίρνει ένας δεύτερος, με παίρνει ένας τρίτος, κάποια στιγμή αγανάκτησα και παίρνω φίλο μου συνδικαλιστή στο Υπουργείο. Του λέω: «βρε συ, τι γίνεται με αυτόν τον Γεωργιάδη; Όλο για αυτόν μου λένε».

Α, ξέρεις, λέει, αυτός πήρε όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις και αρχίζει και τις λύνει μία, μία. Από τις απλές ξεκίνησε και έχει πάει στις πιο δύσκολες. Οπότε φαίνεται ότι κάνει ένα τεράστιο έργο.

Και αναρωτιέμαι, τόσο προβληματικό είναι το πολιτικό προσωπικό που είχαν μείνει στοίβες τα άλυτα προβλήματα;

Υπ: Καταρχάς, απλώς για μία διόρθωση ιστορική, ήμουν ακόμα Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός τότε. Ήταν η Κυβέρνηση Παπαδήμου.

ΘΜ: Ναι, σωστό.

Υπ: Και το λέω γιατί ήταν πιο δύσκολο να με συμπαθήσουν ως Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό παρά ως Νέα Δημοκρατία.

ΘΜ: Έχετε δίκιο.

Υπ: Όταν, δε, έφυγα από το Υπουργείο, γιατί εγώ παραιτήθηκα γιατί ψήφισα το PSI και παραιτήθηκα από την πολιτική τότε γιατί δεν ήθελα κανένας να πει ότι ψήφισα το PSI για να κρατήσω το Υπουργείο. Αυτό δεν ήθελα, δεν ήθελα να στείλω στον ελληνικό λαό το λάθος μήνυμα, ότι ψήφισα το PSI για ίδιον όφελος. Για αυτό και παραιτήθηκα.

Όταν παραιτήθηκα ο Σύλλογος Εργαζομένων του Υπουργείου, μεταξύ πολλών άλλων, έκανε δημόσια επιστολή να μείνω. Σημειώστε ότι ο Σύλλογος Εργαζομένων ήταν αριστεροί και εγώ ήμουν ΛΑΟΣ τότε.

Και στη Βουλή με σταμάτησε ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, τότε ήταν του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα έχει φύγει, δεν θέλω να πω το όνομά του, μπορεί να μην θέλει ο άνθρωπος, αξιοπρεπής άνθρωπος, και μου λέει: τι τους έκανες, ρε Άδωνι, και σε αγαπάνε οι δικοί μας; Και του λέω: τους φερόμουν σωστά.

Λοιπόν, ακούστε, εγώ στο Υπουργείο Ναυτιλίας, που ήταν το πρώτο Υπουργείο που ανέλαβα, έπαθα αμόκ εργασίας. Ψάχνω να βρω τη φωτογραφία, την έχω χάσει δυστυχώς, γιατί έχω αλλάξει κινητά και δεν την έχω κρατήσει αυτή τη φωτογραφία, είχα βάλει όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις στον τοίχο, ήταν 4-5 ντάνες οι φάκελοι. Τους είδα έναν, έναν, ό,τι λυνόταν το έλυσα, ό,τι δεν λυνόταν έστειλα γραπτή απάντηση και είπα αυτό το θέμα που εκκρεμεί εδώ να ξέρετε ότι δεν μπορεί να λυθεί.

Έστειλα απαντήσεις σε αιτήματα προ οκτώ ετών. Έλαβα μετά απαντήσεις που μου έλεγαν: ευχαριστούμε που κάποιος μας θυμήθηκε. Παρόλο που δεν μπορούσε να λυθεί και το θέμα τους.

ΘΜ: Είστε, πάντως, κληρονομιά του ΛΑΟΣ στη Νέα Δημοκρατία.

Υπ: Είμαστε η ομάδα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Πρώτα ήρθαμε εγώ και ο Μάκης ο Βορίδης, ή ο Μάκης Βορίδης και εγώ, και μετά ήρθε ο Θάνος ο Πλεύρης.

ΘΜ: Και αφήσατε πίσω το Βελόπουλο.

Υπ: Ο Βελόπουλος δεν ήθελε να έρθει στη Νέα Δημοκρατία. Ήθελε να έρθει έναν χρόνο αργότερα αλλά ήταν πια αργά.

ΘΜ: Τον έχετε αφήσει πίσω πάντως.

Υπ: Δεν είχαμε και πλήρη ταύτιση απόψεων με τον Κυριάκο το Βελόπουλο, θέλω να είμαι ειλικρινής. Εντός του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού είχαμε διαφορές πολλές. Δηλαδή εγώ ήμουν υπέρ του μνημονίου, εγώ και ο Βορίδης ήμαστε υπέρ του μνημονίου στο ΛΑΟΣ. Ο Βελόπουλος ήταν πολύ κατά του μνημονίου. Αυτό ήταν εσωτερική σύγκρουση του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Είναι λογικό, λοιπόν, και θέλω να πω σε όλους…

ΘΜ: Ήταν ρωσόφιλος από τότε, εσείς δεν ήσαστε.

Υπ: Ήταν πολύ ρωσόφιλος, εγώ δεν ήμουν δε καθόλου ρωσόφιλος.

ΘΜ: Ξέρετε, όμως, πού έχετε κάτι κοινό; Το παρατήρησα. Είστε δύο πολιτικοί που έχετε επικαλεστεί την ορθόδοξη πίστη και οι δύο.

Υπ: Ο Κυριάκος Βελόπουλος είναι φίλος μου πάνω από 30 χρόνια, έχουμε συνεργαστεί μαζί στα βιβλία, εκείνος έκανε την εκπομπή με τα βιβλία στη Θεσσαλονίκη κι εγώ έκανα την εκπομπή με τα βιβλία στην Αθήνα.

Υπό την έννοια αυτή, λοιπόν, έχουμε πολλές κοινές πορείες. Όμως έχουμε και πολλές διαφορές, αυτή είναι η πραγματικότητα. Τις είχαμε από πριν, δεν τις έχουμε τώρα.

Τώρα, ως προς την Ορθοδοξία, ακούστε να δείτε, γιατί και εδώ εδέχθη μία πολύ μεγάλη κριτική και μία δήλωση που έκανα, αν θυμάστε, πριν από καμία βδομάδα, με ρωτάνε για το θέμα του αν πρέπει να είναι η θρησκεία κριτήριο επιλογής ψήφου και εμένα εκείνη την ώρα μου ήρθε στο μυαλό μία φράση του Ντοστογιέφσκι από το Έγκλημα και Τιμωρία, αυτό που είπα δεν είναι δικό μου, είναι του Ντοστογιέφσκι.

Πω, τι άκουσα! Δεν ήξερα ότι απαγορεύεται ο Ντοστογιέφσκι. Νόμιζα ότι τον σεβόμαστε τον Ντοστογιέφσκι.

Επανέρχομαι, όμως, για να μην παρεξηγηθώ κιόλας. Δεν με έχετε δει να κάνω σε κανέναν διάκριση θρησκευτικών πεποιθήσεων, με έχετε δει;

ΘΜ: Όχι, όχι, είναι γεγονός αυτό.

Υπ: Ό,τι θέλει πιστεύει ο καθένας. Θέλει να πιστέψει στο Θεό; Μπράβο του. Δεν θέλει να πιστεύει; Μπράβο του. Ό,τι θέλει κάνει. Εγώ είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος.

Και η Ορθοδοξία, να ξέρετε, είναι δημόσιο πράγμα, για αυτό λέγεται η Ομολογία Πίστεως. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός το δηλώνει δημόσια. Έτσι δουλεύει αυτή η πίστη.

ΘΜ: Να υποθέσω τώρα ότι τα πράγματα φτάνουν πολιτικά σε ένα τέτοιο σημείο που οι ψήφοι του κυρίου Βελόπουλου είναι πολύτιμοι. Ο κύριος Ζουράρης δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πήγαινε και με τον Βελόπουλο αρκεί να πάρει την εξουσία.

Υπ: Εννοείτε κοινοβουλευτικά;

ΘΜ: Ναι. Εσείς πώς θα το βλέπατε αυτό το σενάριο;

Υπ: Είναι τελείως αδύνατον, σας το λέω εγώ που είμαι 30 χρόνια φίλος του, δεν σας το λέω επί προσωπικού, δεν έχω με κανέναν άνθρωπο προσωπικά, μιλάμε πολιτικά τώρα, είναι τελείως αδύνατον, μα τελείως, να κάνουμε Κυβέρνηση με τον Κυριάκο Βελόπουλο.

Θα φέρω το τελευταίο παράδειγμα με το οποίο εγώ έγινα έξαλλος. Πάει στο debate, για να κερδίσει τις ψήφους των πραγματικά φανατικών με τη θρησκεία, επειδή βλέπει ότι οι δημοσκοπήσεις πλέον σφίγγουν, προφανώς φοβήθηκε, έκανε αυτό το κόλπο με τις εικόνες της Παναγίας από την Άπω Ανατολή.

Και το λέω κόλπο, το λέω τέχνασμα, το λέω ακραίο λαϊκισμό διότι όποιος είναι πραγματικά Ορθόδοξος Χριστιανός γνωρίζει βασικά δογματικά θέματα αυτής της θρησκείας. Ποια είναι;

Ο χριστιανισμός είναι οικουμενική θρησκεία. Ο χριστιανισμός και το κίνημα του Ιησού απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φυλής και εθνικότητας.

Και βεβαίως, όπως έχει πει πολύ προ εμού ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο κάθε ένας προσλαμβάνει το Θεό, την Παναγία, τον Ιησού μέσα στο δικό του πολιτισμικό πλαίσιο. Αν πάτε στην Αφρική, στο Κογκό, οι εκεί Ορθόδοξοι τον Ιησού τον έχουν μαύρο. Τι θα πει; Ότι δεν είναι χριστιανοί; Στην Άπω Ανατολή, τις εικόνες που έδειξε ο Βελόπουλος.

Αυτό δεν είναι αίρεση, αυτό είναι τιμή για εμάς τους χριστιανούς, ότι το κήρυγμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού περνάει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου και σε όλους τους πολιτισμούς.

Δηλαδή αυτό που έκανε ο Βελόπουλος στο debate για να πάρει 10 ψήφους παραπάνω ήταν προσβολή στην Ορθοδοξία.

ΘΜ: Άρα, με τον Βελόπουλο δύσκολα κάθεστε στο τραπέζι.

Υπ: Ναι.

ΘΜ: Τα φέρνει έτσι η ζωή και πρέπει να κάνετε μία συγκυβέρνηση, ένα μεγάλο συνασπισμό με το ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχει γίνει στη Γερμανία. Θα καθόσαστε ποτέ με τον κύριο Πολάκη στο ίδιο τραπέζι;

Υπ: Ένα λεπτό. Πρώτα από όλα θεωρώ παντελώς αδύνατον με το ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουμε, δηλαδή του Πολάκη και του Τσίπρα, να γίνει ποτέ οποιαδήποτε συνεννόηση και συνεργασία.

Εγώ θέλω να είμαι ειλικρινής, εμένα με έχουν όλοι για πολύ συγκρουσιακό τύπο. Εγώ δεν είμαι κατ’ ανάγκη συγκρουσιακός. Τη σύγκρουση μπορώ να την κάνω εάν πιστεύω ότι είναι χρήσιμη. Δεν θα την κάνω τη σύγκρουση για τη σύγκρουση. Ο Πολάκης κάνει τη σύγκρουση γιατί είναι μανιακός, έχει ψυχολογικά θέματα.

Εμένα με ενδιαφέρει το καλό της χώρας μου. Για αυτό και θα με δείτε πολλές φορές έχω πει και για τα καλά που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Για το Ελληνικό, ας πούμε, έχω αναφέρει τον κύριο Τσίπρα, τον κύριο Φλαμπουράρη, την κυρία Πέρκα εκατό φορές. Εγώ δεν θέλω….

ΘΜ: Για την κάνναβη.

Υπ: Για την κάνναβη το ίδιο με τον κύριο Καρανίκα. Δεν έχω θέματα τέτοια καθόλου εγώ. Εάν πίστευα ότι με το ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνεργαστούμε για το καλό της Ελλάδας δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα, είναι η σωστή απάντηση.

Γιατί για εμάς, και αυτή είναι η διάκριση με τους φανατικούς, ισχύει ένα λατινικό ρητό: salus populi suprema lex esto, η σωτηρία του λαού ας είναι ο υπέρτατος νόμος. Όλα τα άλλα είναι να είχαμε να λέγαμε. Είναι γηπεδικά. Εγώ δεν βλέπω την πολιτική γηπεδικά.

ΘΜ: Άρα;

Υπ: Όμως, να το κλείσω, με αυτόν το ΣΥΡΙΖΑ που βλέπετε δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία γιατί αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας, ο Πολάκης, αυτά τα οποία λέει ο Βαξεβάνης, αυτοί είναι τοξικοί άνθρωποι. Αυτοί έχουν μέσα τους μίσος.

ΘΜ: Αποκλείσαμε Βελόπουλο, αποκλείσαμε το σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Φαντάζομαι, βέβαια, θα αποκλείσουμε το ΚΚΕ, το ΚΚΕ Μ-Λ και το Μ-Λ ΚΚΕ…

Υπ: Το ΚΚΕ, θέλω να πω κάτι για το ΚΚΕ και να πω κάτι και για τον κύριο Κουτσούμπα, ο οποίος μου άρεσε στο debate, ήταν καλός για αυτό το κοινό που έχει.

Το ΚΚΕ είναι ο μόνος αληθινός ιδεολογικός μου αντίπαλος. Τον αναγνωρίζω ως αληθινό ιδεολογικό μου αντίπαλο. Θα σας πω και το γιατί.

Εγώ λέω είμαι με την δύση, είμαι με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με τον καπιταλισμό, με την ελεύθερη οικονομία. Το ΚΚΕ λέει όχι, εγώ θέλω κομμουνισμό, θέλω κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, θέλω κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας.

Ένα σύστημα είναι αυτό που υποστηρίζω εγώ, το άλλο σύστημα αυτό που υποστηρίζει το ΚΚΕ.

Αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρετε τι είναι; Θέλω να είμαι κομμουνιστής αλλά θέλω να είμαι και στο ευρώ και να έχω καπιταλισμό και ελεύθερη οικονομία. Και τα δύο δεν γίνονται. Άρα εκεί είναι το ψέμα.

Εκεί είναι ο λεγόμενος, να μιλήσουμε μαρξιστικά, οπορτουνισμός.

ΘΜ: Με τον Βαρουφάκη δεν μπορείτε. Δεν το συζητάμε, έτσι;

Υπ: Καλά αυτός είναι πιο παλαβός. Όχι, θέλω να πω για τον Βαρουφάκη, μου επιτρέπετε να πω κάτι για τον Βαρουφάκη; Θέλω να ακουστεί.

Την πρώτη φορά που τον είδα στην τηλεόραση, βλέπω το …. κάτω Γιάνης, το βλέπω με ένα ν. Λέω κάποιο λάθος θα έκανε η κοπέλα, έκανε ορθογραφικό. Στο δεύτερο κανάλι τον ξαναβλέπω, ήταν η εποχή σκληρού αντιμνημονίου, όταν εμείς δίναμε τη μάχη και μαζί τη δώσαμε για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ και αυτός ήθελε να μας πάει στην δραχμή.

Όταν τον είδα τρίτη φορά σε ένα κανάλι Γιάνης με ένα ν πήρα τηλέφωνο για να δω γιατί τον γράφουν έτσι. Και μου είπαν ότι ο ίδιος ζήτησε να γράφεται με ένα ν. Και μετά έμαθα την ιστορία ότι είχε πει από μικρός ότι θα γράφεται με ένα ν.

Ακούστε, κύριε Μαυρίδη, σε μία κανονική χώρα ένας άνθρωπος που θα έλεγε αυτό πολύ διακριτικά θα έπαιρναν τηλέφωνο στο σπίτι του και θα λέγαμε ο κύριος έχει κάποιο μικρό προβληματάκι, πρέπει να πάει σε ένα γιατρό, θέλει μία ψυχολογική υποστήριξη να γίνει καλά.

Φαντάζεστε να έρθω εγώ στην εκπομπή σας και να πω ότι θα γράφω το Άδωνις με ο και υ ; Να γράφεις εσύ το Θανάσης με ι; Να γράφει ο Κυριάκος το Κυριάκος με ι;

ΘΜ: Εντάξει, όμως…

Υπ: Όχι, όχι, μη μου πεις εντάξει τώρα. Είναι σοβαρό ψυχολογικό ζήτημα αυτό που έχει. Το να πηγαίνεις στη γλώσσα και να λες αλλάζω την παραδοσιακή γραφή της γλώσσας γιατί θέλω να με προσέξουν είναι μία ψυχολογική ασθένεια που λέγεται ναρκισσισμός και είναι βαριά.

ΘΜ: Επιτρέψτε μου, επειδή δεν είναι και εδώ θέλω…

Υπ: Όποτε θέλει ας έρθει. Αλλά μιλάμε για απίστευτο πράγμα, ότι αυτόν τον άνθρωπο με αυτή την ψυχολογική συμπεριφορά τον κάναμε και Υπουργό, εμένα με ξεπερνά.

ΘΜ: Με τον Βαρουφάκη δεν μπορείτε να συνεργαστείτε και φτάνουμε στο ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει άλλη επιλογή, έτσι δεν είναι;

Υπ: Φυσικά. Η μόνη επιλογή, όχι μόνο πιθανής κυβερνητικής συνεργασίας, που ελπίζω να μην χρειαστεί, αλλά και συνεργασίας στην αλλαγή του Συντάγματος, γιατί αυτό θα χρειαστεί σίγουρα, είναι το ΠΑΣΟΚ.

ΘΜ: Καλά, μπορείτε, πιστεύετε, να συνεργαστείτε με το Νίκο Ανδρουλάκη μετά από όσα έχει πει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για τη Νέα Δημοκρατία;

Υπ: Ένα λεπτό, εγώ σας λέω ποια είναι τα μεγάλα θέματα της χώρας. Σε ένα χρόνο μπορεί να ξεκινήσουμε τη συνταγματική αναθεώρηση. Εκεί υπάρχει το άρθρο 16 το οποίο, πιστεύω, έχει ωριμάσει πια στην ελληνική κοινωνία η άποψη ότι πρέπει να αλλάξει για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τη μορφή μπορεί να τη βρούμε, αλλά πάντως πρέπει να αλλάξει.

Εκεί υπάρχουν και άλλα συνταγματικά θέματα που μπορεί να δούμε, η επιτάχυνση της δικαιοσύνης, παραδείγματος χάριν, που είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα για τις επενδύσεις και τη ζωή μας. Μπορούμε να δούμε διάφορες θεσμικές παρεμβάσεις στο Σύνταγμα, μπορεί να κάνουμε την Ελλάδα μας καλύτερη, τις επενδύσεις να τρέχουν με πολύ μεγάλη ταχύτητα, τον πολίτη να σταματήσει να ταλαιπωρείται. Γιατί έχουμε ένα Σύνταγμα που κατά βάση είναι από το 1974, έχει αλλάξει ο κόσμος από τότε, μπορούμε να κάνουμε κάποιες αλλαγές.

Για να γίνουν αυτές οι αλλαγές χρειαζόμαστε πλειοψηφία 180 εδρών. Με το ΠΑΣΟΚ το πιθανότερο θα έχουμε πλειοψηφία 180 εδρών. Δεν είναι, κύριε Θανάση Μαυρίδη, σπουδαιότερο από το να λέμε τώρα ελαφριά πράγματα ότι θα κλείσει ο Ανδρουλάκης τον Μητσοτάκη φυλακή; Να κάτσουμε σοβαρά να ασχοληθούμε με το πώς θα λύσουμε τα προβλήματα των ανθρώπων;

ΘΜ: Ξέρετε τι βλέπω, όμως, εγώ; Εγώ βλέπω ότι στην πραγματικότητα είστε μόνοι σας εναντίον όλων. Δηλαδή εγώ βλέπω το ΠΑΣΟΚ πιο κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ απ’ ό,τι είναι…

Yπ: Το ΠΑΣΟΚ του κυρίου Ανδρουλάκη είναι προφανώς πιο κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κύριος Ανδρουλάκης, συγγνώμη που θα το πω έτσι, θυμίζει Πασόκο της δεκαετίας του ’80. Φαίνεται ότι έχει ένα φοβερό αντιδεξιό σύνδρομο και αντιμητσοτακικό σύνδρομο. Δύο χρόνια, αρχικώς, δεν είδε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Πρωθυπουργό της χώρας, αδιανόητο.

Αν τον δείτε και πώς επιτίθεται στο ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, στο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται σαν να έκανε αγγαρεία, στη Νέα Δημοκρατία επιτίθεται με την ψυχή του. Και είναι προφανές ότι έχει στρέψει το ΚΙΝΑΛ, το ΠΑΣΟΚ, πιο κοντά προς το ΣΥΡΙΖΑ.

Όλα αυτά, που λέτε, είναι γεγονότα. Όμως, αυτό δεν αναιρεί αυτό που σας είπα. Η εθνική ανάγκη είναι να βρούμε τον τρόπο να αλλάξουμε το Σύνταγμα του χρόνου.

ΘΜ: Άρα πιστεύετε ότι το ΠΑΣΟΚ θα αναγκαστεί θέλοντας και μη να έρθει πιο κοντά.

Υπ: Η λέξη «αναγκαστεί» δεν μου αρέσει. Θέλω να κρατήσω τους διαύλους ανοιχτούς γιατί πιστεύω ότι για το καλό της πατρίδας μου το να αξιοποιήσουμε το παράθυρο της συνταγματικής αναθεωρήσεως του χρόνου είναι πολύ μεγάλο κέρδος για τους συμπολίτες μας.

ΘΜ: Γιατί πιστεύετε ότι έχει δημιουργηθεί αυτό το αντιμητσοτακικό…

Υπ: Εγώ, να ξέρετε, στην πολιτική με ενδιαφέρει πάρα πολύ το αποτέλεσμα. Επειδή είπατε πριν για το Υπουργείο Ναυτιλίας, εγώ στο Υπουργείο Ναυτιλίας έμεινα λιγότερο από 100 μέρες. Μέσα σε όλα όσα έκανα, όμως, έκανα την άρση του καμποτάζ.

Όποτε ακούτε και βλέπετε κρουαζιερόπλοια που πηγαίνουν στο Βόλο, στη Θεσσαλονίκη, στην Καλαμάτα, στον Πειραιά, δεν έχετε δει ρεπορτάζ που λέει «έζησε η αγορά του Βόλου από τα κρουαζιερόπλοια; Η Θεσσαλονίκη αναγεννήθηκε από τα κρουαζιερόπλοια; Η Καλαμάτα αναγεννήθηκε από τα κρουαζιερόπλοια;».

Τα κρουαζιερόπλοια τα έφερα εγώ, εγώ τα έφερα. Γιατί όταν έφερα το νόμο της άρσεως του καμποτάζ είχαν πέσει όλοι να με φάνε. Το ΠΑΜΕ είχε κλείσει τα λιμάνια. Κανείς δεν με υποστήριζε τότε. Κανείς δεν θυμάται σήμερα ότι το έκανε ο Γεωργιάδης.

Όμως, κάθε φορά που βλέπω μία αγορά που ζει από τα κρουαζιερόπλοια μέσα μου αισθάνομαι φοβερή ηθική ικανοποίηση που μπόρεσα να φανώ χρήσιμος στους συμπολίτες μου.

Τώρα, λοιπόν, σας λέω ότι πρέπει να δούμε την πολιτική με τη σωστή της διάσταση, πώς θα είμαστε χρήσιμοι στους συμπολίτες μας. Τα άλλα είναι παραπολιτική.

ΘΜ: Ναι, αλλά η παραπολιτική τελικά, κατά τα φαινόμενα, ορίζει και την πολιτική. Δηλαδή βλέπω ένα μέτωπο αντιμητσοτατικό, δηλαδή το αφήγημα που βλέπω στην αντιπολίτευση είναι να φύγει ο Μητσοτάκης. Δεν βλέπω κάτι άλλο, δεν βλέπω μία πολιτική πρόταση. Η μόνη πρόταση που υπάρχει είναι αυτή.

Και βλέπω, έτσι, πολύ μεγάλη δυσκολία σε ουσιαστικές…

Υπ: Καταρχάς είμαστε σε προεκλογική περίοδο, άρα μην τα παίρνουμε και όλα τοις μετρητοίς. Σε προεκλογική περίοδο τα κόμματα ανεβάζουν τους τόνους γιατί θέλουν να μπορέσουν να κερδίσουν πέντε παραπάνω ψήφους. Αυτό είναι λογικό, το δέχομαι ως ένα βαθμό. Άρα, δεν τα παίρνω τοις μετρητοίς.

Αυτά όλα θα κριθούν από τους συσχετισμούς τους πολιτικούς που θα επιλέξει ο ελληνικός λαός την Κυριακή. Οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί θα καθορίσουν σε ένα κάποιο βαθμό και τις εκλογικές και μετεκλογικές συμπεριφορές.

ΘΜ: Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος έχει δουλέψει, έχει παράξει αποτέλεσμα, γιατί αντιμετωπίζεται με τόση εχθρικότητα και από την αριστερά αλλά και από ένα κομμάτι της δεξιάς. Είστε στόχος.

Υπ: Λοιπόν, είμαι στόχος, το έδειξα και στα προεκλογικά μου σποτ επίτηδες, δεν ήθελα να δείξω αυτή την διάσταση. Εμένα με έχουν κατηγορήσει, κύριε Μαυρίδη, για τα πάντα.

Μία μέρα ξύπνησα και είδα ένα tweet του φίλου μου του Βαξεβάνη που έλεγε ότι δεν είμαι Άδωνις, το βρήκα μόνος μου, είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο για να κερδίζω ψήφους. Θα ήταν φοβερά ευφυές εκ μέρους μου να έχω εφεύρει αυτό το όνομα γιατί, όπως καταλαβαίνετε, πουλάει, όλοι ως Άδωνι με ξέρουν. Αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής, δεν έχω καμία συμμετοχή, με βάπτισε ο πατέρας μου έτσι. Ήταν επιλογή του πατέρα μου, τον έχω χάσει 33 χρόνια τώρα, και είμαι βαπτισμένος στην κολυμπήθρα Σπυρίδων-Άδωνις. Και όσοι με θέλουν στο ψηφοδέλτιο θα βρουν Γεωργιάδης Σπυρίδων-Άδωνις.

ΘΜ: Εντάξει, γιατί..

Υπ: Με κατηγορούν για όλα. Γιατί; Θα σας πω γιατί. Για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί στις πολλές μου εμφανίσεις, που είπατε στην αρχή της ωραίας συνέντευξης, δεν είμαι στρογγυλός. Είπα πριν για το Γιάνης με ένα ν, λέω ένα παράδειγμα. Σχεδόν κανείς δεν το λέει, εγώ το λέω. Δεν υπάρχει κανένας που να θεωρεί φυσιολογικό ότι το γράφει με ένα ν. Όλοι καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Εγώ όμως το λέω. Το ότι το λέω σε κάποιους αρέσει, σε κάποιους δεν αρέσει.

Στην πολιτική καλύτερα είναι να πηγαίνεις λάου-λάου, να μην το λες. Εγώ έχω αποφασίσει όταν, επειδή μπήκα στην πολιτική εκ τύχης έκανα μία συμφωνία με τον εαυτό μου: δεν θα γίνω ποτέ ξύλινος και ψεύτικος πολιτικός, θα λέω πάντα αυτό που πιστεύω. Αυτό αρέσει ή δεν αρέσει.

Τώρα, υπάρχει ένα δεύτερο, σας είπα. Ως Υπουργός έχω και εκεί παραβιάσει όλους τους κανόνες του εγχειριδίου για τον επιτυχημένο πολιτικό, για τον εαυτό του επιτυχημένος, όχι για τη χώρα. Το εγχειρίδιο του επιτυχημένου για τον εαυτό του πολιτικό ξέρετε ποιο είναι;

ΘΜ: Να μην υπογράφει.

Υπ: Μην κάνεις τίποτα. Αν δεν κάνεις τίποτα είσαι πρώτος σε δημοφιλία γιατί κανένας δεν ενοχλήθηκε.

ΘΜ: Εμένα μου έχει κάνει εντύπωση, κύριε Γεωργιάδη, το εξής. Υπήρξε μία περίοδος που ήσαστε ιδιαίτερα αγαπητός παντού. Ήταν εκεί κοντά το 2015, όχι στην αριστερά αλλά στον υπόλοιπο πληθυσμό δεν ήσαστε αντιπαθής. Και ξαφνικά άρχισαν οι σκληρές επιθέσεις. Να υποθέσω ότι περίμεναν κάτι από εσάς που δεν το κάνατε;

Υπ: Κοιτάξτε, αν θυμάστε, μεταξύ 2014, 2015 και 2016, έκανα κάποιες πολύ συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και στήριξα πάρα πολύ τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είμαι περήφανος για αυτή μου την επιλογή.

Δεν σας κρύβω, κύριε Μαυρίδη, ότι κάθε φορά που βλέπω τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε μία ομιλία του, στο Κογκρέσο καταρχάς των ΗΠΑ, και αισθάνομαι ότι έπαιξα και εγώ ένα ελάχιστο μικρό ρόλο για να εκλεγεί Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αισθάνομαι πολύ μεγάλη περηφάνεια που συνέβαλλα στο να έχει η Ελλάδα μου έναν άξιο Πρωθυπουργό.

Αυτό δεν ήταν σε όλους αρεστό προφανώς.

ΘΜ: Υπήρχαν οικονομικά κέντρα, δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα, που επιθυμούσαν μία πολυδιάσπαση της Νέας Δημοκρατίας.

Υπ: Μα δεν θυμάστε αυτό που λέγαμε ότι θα διασπαστεί η Νέα Δημοκρατία σε τέσσερα κομμάτια; Έγινε τίποτα τέτοιο; Όχι. Όλα μια χαρά, η Νέα Δημοκρατία μπετόν αρμέ.

ΘΜ: Στα σενάρια αυτά υποθέτω ότι κάποιοι θα ήθελαν να σας μπλέξουν. Μήπως τελικά αυτός είναι ένας από τους λόγους του μεγάλου μίσους;

Υπ: Εγώ πήρα μία καθαρή θέση υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Προς Θεού, για να μην παρεξηγηθώ, δεν ισχυρίζομαι ότι εγώ έβγαλα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Κυριάκος βγήκε μόνος του γιατί το άξιζε, το ξεκαθαρίζω. Και εγώ όμως είμαι μέσα σε αυτούς που τον ψήφισαν και τον στήριξαν. Στο μέτρο δηλαδή, το ελάχιστο που μου αναλογεί, πήρα θέση εκεί. Μπορεί κάποιοι να ήθελαν να μην πάρω αυτή τη θέση.

ΘΜ: Το ουσιαστικό, δηλαδή, είναι ότι μία ενωμένη Νέα Δημοκρατία είναι ένας σκληρός πυρήνας στον οποίο…

Υπ: Η ισχυρή Νέα Δημοκρατία και ο ισχυρός Πρωθυπουργός της είναι ένα φρένο στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα του τόπου. Είναι το ανάποδο απ’ ό,τι νομίζει ο πολύς κόσμος. Ο πολύς κόσμος ή, τουλάχιστον, η αριστερά έχουν περάσει την άποψη ότι η Νέα Δημοκρατία είναι, ας πούμε, ο υπηρέτης των μεγάλων συμφερόντων. Αυτό δεν είναι καθόλου αλήθεια.

Αν με ρωτάτε ποιος Πρωθυπουργός ήταν ο πιο βολικός στα μεγάλα συμφέροντα στην Ελλάδα ήταν ο Τσίπρας με μεγάλη διαφορά και αν θέλετε να σας πω γιατί πολύ ευχαρίστως.

ΘΜ: Θα το συζητήσουμε.

Υπ: Είναι σίγουρα ότι οι άνθρωποι μεγάλης οικονομικής ισχύος θα προτιμούσαν να μην έχουν έναν πολύ ισχυρό Πρωθυπουργό. Εγώ αντιθέτως πιστεύω ότι το καλό της πατρίδος μου είναι να έχουμε έναν πολύ ισχυρό Πρωθυπουργό που θα μπορεί να βάζει φρένο στα ισχυρά συμφέροντα.

ΘΜ: Θα έλεγα, θα συμπλήρωνα ότι ίσως θα ήθελαν τα ισχυρά συμφέροντα πολυκομματικές κυβερνήσεις.

Υπ: Σίγουρα, όσο πιο αδύναμη είναι μία Κυβέρνηση τόσο τα ισχυρά συμφέροντα μπορούν να έχουν μεγαλύτερο κουμάντο, τόσο απλό.

ΘΜ: Αληθεύει ότι το 2015 το Όχι είχε συγκεντρώσει περισσότερους πόρους οικονομικούς από το Ναι;

Υπ: Δεν το ξέρω. Θα κέρδιζε το Όχι, όμως, ούτως ή άλλως, κύριε Μαυρίδη. Εγώ στην Ελληνική Αγωγή, όπως ξέρετε, κάνω μαθήματα ρητορικής, το έχω κάνει το πείραμα πάρα πολλές φορές για τον εαυτό μου για να καταλάβω τι γίνεται.

Όποτε ο ρήτωρ απευθύνεται στο συναίσθημα κερδίζει. Όποτε ο ρήτωρ απευθύνεται στη λογική χάνει. Το Ναι ήταν η ψήφος των λογικών ανθρώπων, το Όχι των συναισθηματικών, δεν λέω ότι δεν ήταν λογικοί οι άνθρωποι αλλά είχαν ως κυρίαρχη επιλογή το συναίσθημα. Το Όχι τούς έδινε την αίσθηση ότι αντιστέκονται, ότι πάνε κόντρα σε κάποιους κατακτητές φαντασιακούς, ότι δίνουν ένα αγώνα απελευθέρωσης.

Αυτό δεν πολεμιέται εύκολα στην πολιτική γιατί αν κυριαρχήσει αυτό το συναίσθημα παύουν οι άνθρωποι να συνεννοούνται μεταξύ τους λογικά. Άρα, εκεί θα χάναμε.

ΘΜ: Πάντως λέτε ότι η δεξιά έχει ένα πρόβλημα. Ποιο είναι το πρόβλημα; Το είχε πει και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αυτό με την καρδιά καρδερίνας. Εγώ πιστεύω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει μία καταπληκτική προεκλογική εκστρατεία, εντυπωσιάζομαι, δηλαδή είναι από περιοχή σε περιοχή κάθε μέρα, κατεβαίνει, συνομιλεί με τον κόσμο, είναι ένας ζωντανός άνθρωπος. Αυτός πρέπει να δουλεύει οπωσδήποτε 26 ώρες την ημέρα.  Μετά βλέπω εσάς που βγαίνετε παντού και πάντα, βλέπω την κυρία Μπακογιάννη.  Αλλά στα δύσκολα δεν βλέπω πολλούς ακόμη. Και αυτό δεν είναι προβληματικό για αυτή την παράταξη;

Υπ: Είμαστε εν μέσω της προεκλογικής περιόδου για αυτό θα ήθελα να είμαι πάρα πολύ προσεκτικός. Το ερώτημά σας έχει βάση….

ΘΜ: Είναι προβοκατόρικο θα έλεγα.

Υπ: …αλλά θέλω να είμαι πάρα πολύ προσεκτικός. Τιμώ όλους μου τους συναδέλφους, πιστεύω ότι όλοι οι συνάδελφοι προσπάθησαν, στο μέτρο που μπορούσαν, να προσφέρουν στην παράταξή μας. Σε λίγες μέρες ο ελληνικός λαός και οι ψηφοφόροι μας θα αποτιμήσουν την προσφορά καθενός εξ ημών.

Φαντάζομαι ότι ένα κριτήριο θα είναι και ποιος αντέχει στα δύσκολα. Διότι για τα εύκολα όλοι είμαστε, έτσι δεν είναι;

ΘΜ: Έχετε ζήσει Πρωθυπουργό Μητσοτάκη, Πρωθυπουργό Σαμαρά. Διαφορές, ομοιότητες παρακαλώ.

Υπ: Λοιπόν, έχω ευλογηθεί με αυτό. Το θεωρώ μια ευλογία ως εμπειρία ζωής. Δύο απίστευτα διαφορετικού τύπου Πρωθυπουργοί, καμία σχέση μεταξύ τους, αλλά και οι δύο εξαιρετικά ικανοί. Δύο διαφορετικές σχολές.

Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ένας άνθρωπος που ήταν ο ίδιος από πάνω από όλα τα θέματα έως επίπεδο Γενικού Γραμματέα. Δηλαδή μπορεί να ήσουν γενικός διευθυντής σε Υπουργείο και να χτυπήσει το τηλέφωνο και να είναι ο Σαμαράς.

Ένας άνθρωπος ο οποίος για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ έχασε τη μισή του όραση, ο οποίος λοιδορήθηκε όσο κανένας στη μεταπολίτευση, και ο οποίος πιστεύω ότι στα μελλοντικά βιβλία ιστορίας θα είναι γραμμένος με χρυσά γράμματα. Γιατί; Το 2012, όταν ανέλαβε, σε δημοσκόπηση του Bloomberg, το 98% των οικονομικών αναλυτών του πλανήτη γη έλεγαν ότι η Ελλάδα μέχρι το τέλος του 2012 θα είναι εκτός ευρωζώνης.

Ο Σαμαράς κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ και την κράτησε, προσέξτε, υπό ποιες συνθήκες. Τον κόμμα του δεν τον πολυήθελε, είχε μειοψηφία στη Βουλή, συνεταίρο είχε το Βενιζέλο του οποίου το δικό του κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, επίσης δεν τον ήθελε. Τρίτον, συνεταίρος με τον Κουβέλη, ο οποίος έφυγε στην πρώτη δυσκολία. Ο Τσίπρας ακόμα δεν είχε κυβερνήσει και ήταν λαμπερός σαν την Ωραία Ελένη και έλεγε ό,τι του κατέβαινε στο κεφάλι και ο κόσμος δυστυχώς τον πίστευε. Η κοινωνία ήταν στα κάγκελα, οι Ευρωπαίοι δεν μας ήθελαν και κανένας δεν μας πίστευε.

Υπό αυτές τις συνθήκες το ότι μείναμε στο ευρώ το 2012, το 2013 και το 2014 εμείς θέλουμε να βγούμε πια στις αγορές, είχαμε βγει δηλαδή στις αγορές δοκιμαστικά και ήμαστε έτοιμοι να ξεφύγουμε, είναι ένα μικρό πολιτικό θαύμα το οποίο, για να είμαστε δίκαιοι, το οφείλουμε στον Αντώνη Σαμαρά. Τελεία.

ΘΜ: Πάμε στον Μητσοτάκη.

Υπ: Πάμε στον Μητσοτάκη τώρα. Ο Μητσοτάκης είναι τελείως διαφορετικός Πρωθυπουργός. Ο Μητσοτάκης μοιάζει με CEO εταιρείας. Έχει μία πολύ σφιχτή επαγγελματική, σχεδόν, ομάδα τεχνοκρατών. Όταν μπαίνεις μέσα να του παρουσιάσεις ένα θέμα έχει ένα φάκελο μπροστά του που ξέρει το θέμα απολύτως προετοιμασμένο από την ομάδα του, από τη δική του ανάγνωση μπορεί να σου πει για το τι συμβαίνει. Και ο οποίος παρέλαβε τη χώρα σε προφανώς καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι ο Σαμαράς αλλά του έκατσε η εισβολή στον Έβρο, η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Δηλαδή και σε αυτόν έτυχαν πολύ αντίξοες συνθήκες. Και κατάφερε να κρατήσει την Ελλάδα όρθια.

Προσέξτε, δεν ήταν αυτονόητο ότι η Ελλάδα θα έμενε όρθια στην πανδημία υγειονομικά και οικονομικά. Δεν ήταν αυτονόητο ότι δεν θα ανέβαινε η ανεργία, όπως προβλέπαμε στην αρχή, και θα έπεφτε όπως έπεσε. Δεν ήταν αυτονόητο ότι θα πηγαίναμε στις επενδύσεις τόσο καλά. Δεν ήταν αυτονόητο ότι ο Ερντογάν θα έμπαινε στη θέση του. Δεν ήταν αυτονόητο ότι θα κάναμε συμφωνία με τη Γαλλία. Δεν ήταν αυτονόητο ότι θα κάναμε συμφωνία με την Αμερική.

Όλα αυτά τα έκανε ο Μητσοτάκης, η ομάδα του και η Κυβέρνηση, εγώ βάζω όλους τους υπουργούς μέσα.

Αλλά να μην κοροϊδευόμαστε, στην Ελλάδα το σύστημα, ξέρετε, είναι πρωθυπουργοκεντρικό. Αν ο Πρωθυπουργός δεν τραβάει ό,τι και να κάνουμε εμείς οι υπουργοί δεν γίνεται. Αν ο Πρωθυπουργός τραβάει τα πράγματα μπορεί να πάνε μπροστά.

Επίσης θέλω να επισημάνω και κάτι για τον Μητσοτάκη, τον οποίο το θεωρώ πολύ καλό δείγμα Πρωθυπουργού, μας άφησε τους περισσότερους υπουργούς, και εμένα, σε μία πλήρη θητεία.

Ξέρετε αυτό, φέρνω ένα παράδειγμα από εμένα, όχι σαν πρόσωπο, σαν Υπουργείο λέω τώρα, κάναμε την εξυγίανση στα ναυπηγεία της Ελευσίνας. Η αρχική ιδέα για να το κάνουμε ήταν τον Νοέμβριο του 2019, το πρώτο μου ταξίδι στην Ουάσιγκτον για να πείσω την DFC να βάλει τα λεφτά έγινε στο τέλος Νοεμβρίου του 2019, πριν την πανδημία.

Τελικά στο δικαστήριο, με το χαρτί της DFC που θα βάλει τα λεφτά φτάσαμε το Φεβρουάριο του 2023. Αν ο Μητσοτάκης με είχε βγάλει στον ένα χρόνο, στα δύο χρόνια, όπως συνήθως γινόταν στην Ελλάδα, θα είχε γίνει η Ελευσίνα; Όχι είναι η απάντηση, θα είχε σταματήσει.

Ο Μητσοτάκης αντελήφθη ότι πρέπει οι υπουργοί να μείνουν να κάνουν την δουλειά τους. Μεγάλο πράγμα αυτό.

ΘΜ: Θα φτάσουμε σε αυτό. Σας κόστισαν οι υποκλοπές;

Υπ: Τι εννοείτε;

ΘΜ: Πολιτικά.

Υπ: Όχι ιδιαίτερα, πιστεύω προσωπικά.

ΘΜ: Σας ενόχλησε το θέμα αυτό;

Υπ: Το κομμάτι της ΕΥΠ δεν με ενόχλησε καθόλου. Το κομμάτι του Predator στο μέτρο που είναι αληθές πάρα πολύ, αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς είναι. Δεν τα συνδέω, γιατί η βασική μου διαφωνία με την αριστερά είναι ότι η αριστερά θεωρεί ότι είναι ένα πράγμα. Εγώ θεωρώ ότι είναι δύο πράγματα.

Η ΕΥΠ έκανε τις νόμιμες παρακολουθήσεις, όσο και αν είναι δύσκολο να σκεφτείς ότι σου παρακολουθούν το τηλέφωνο, ζούμε σε ένα κράτος και υπάρχει μία μυστική υπηρεσία που με νόμιμο τρόπο μπορεί να παρακολουθήσει το τηλέφωνο του οποιουδήποτε νομίζει ότι πρέπει να παρακολουθεί, αυτό που με νοιάζει είναι αν τηρήθηκε η νόμιμη διαδικασία.

Από ό,τι φαίνεται, σε όσους παρακολούθησε η ΕΥΠ είχε τηρηθεί η νόμιμη διαδικασία, τελεία. Είναι σαν να διαμαρτυρηθώ εγώ επειδή μου κάνει έλεγχο η ΑΑΔΕ. Δεν γίνεται. Έχουμε την ΑΑΔΕ για να κάνει έλεγχο στην εφορία, θα κάνει έλεγχο στον υπουργό. Έτσι και η ΕΥΠ μπορεί να παρακολουθήσει το τηλέφωνο του υπουργού, τελεία. Αν το κάνει νόμιμα, επαναλαμβάνω.

Το Predator είναι άλλο πράγμα. Είναι ιδιωτική εταιρεία η οποία χρησιμοποιεί ιδιωτικά λεφτά για να παρακολουθεί κάποιον με ιδιωτικό τρόπο για ιδιωτικά συμφέροντα.

Εγώ γιατί δεν τα ταυτίζω; Διότι έχουν βάλει στις ίδιες λίστες να παρακολουθείται ο ίδιος και από την ΕΥΠ και από το Predator. Λέω τι είχε δημοσιεύσει το Documento και αυτοί.

Μα αν παρακολουθούσε κάποιον η ΕΥΠ, δηλαδή το κράτος, γιατί να βάλει και το Predator να παρακολουθεί; Από εκεί καταλαβαίνεις ότι είναι δύο διαφορετικά συστήματα, καμία σχέση το ένα με το άλλο.

Άρα περιμένω την ελληνική δικαιοσύνη να αποφανθεί για το δεύτερο, που πρέπει να δούμε τι πράγμα ήταν, το πρώτο όμως για εμένα είναι απολύτως νόμιμο.

Επίσης πρέπει να σας πω ότι πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει η ΕΥΠ και ότι πρέπει να μπορεί να παρακολουθεί και τηλέφωνα με νόμιμο τρόπο.