Βαρδούσια – «Οταν τα συντρίμμια της χιονοστιβάδας σταματούν, οι δίοδοι του αέρα κλείνουν»

Από ασφυξία προκλήθηκε ο θάνατος των τεσσάρων ορειβατών που έχασαν τη ζωή τους ανήμερα των Χριστουγέννων προσπαθώντας να φτάσουν στην κορυφή Κόρακας των Βαρδουσίων.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής εξέτασης, οι τέσσερις ορειβάτες δεν έφεραν κακώσεις κάτι που σημαίνει ότι ο θάνατός τους δεν οφείλεται σε πτώση αλλά και ότι δεν είχαν τραυματιστεί πριν τους καταπλακώσει η χιονοστιβάδα.

Μιλώντας στην «Κ» ο εκπαιδευτής σκι Αλέξανδρος Παναγάκος, ο οποίος ήταν ένα από τα τέσσερα μέλη της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας – Αναρρίχησης που συμμετείχαν στην επιχείρηση εντοπισμού και απεγκλωβισμού των θυμάτων, σημειώνει ότι τα χρονικά περιθώρια είναι πολύ περιορισμένα στην περίπτωση που κάποιος ορειβάτης καταπλακωθεί από χιονοστιβάδα. «Οταν τα συντρίμμια της χιονοστιβάδας σταματούν, το χιόνι πακτώνεται και οι δίοδοι του αέρα κλείνουν. Αυτό διαρκεί περίπου 10 – 15 λεπτά. Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, το 90% των ατυχημάτων προκαλείται από τα ίδια τα θύματα και οι πιθανότητες για την επιβίωση των ορειβατών μειώνονται πολύ μετά από αυτό το χρονικό όριο».

Ο κ. Παναγάκος λέει ότι «όταν κάποιος κινείται στο χειμερινό βουνό και καταπλακωθεί από χιονοστιβάδα, μπορεί να διασωθεί μόνο από συντρόφους του οι οποίοι θα έχουν μείνει εκτός περιστατικού». Και σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, χρειάζεται ο κατάλληλος εξοπλισμός, δηλαδή πομποδέκτης, φτυάρι και ράβδος ανεύρεσης. «Πρόκειται για εξοπλισμό που χρησιμοποιείται περισσότερο από χιονοδρόμους όταν βρίσκονται εντός και εκτός πίστας και όχι τόσο από ορειβάτες», τονίζει ο κ. Παναγάκος.

«Το χιόνι έχει στρωμάτωση. Οταν υπάρχει ένα ευαίσθητο στρώμα που μπορεί να υποχωρήσει είτε από το βάρος είτε από την πίεση, τότε η κατάρρευση μπορεί να εξαπλωθεί σε μεγάλη επιφάνεια», εξηγεί.

Ο Αλέξανδρος Παναγάκος είναι ιδιαίτερα έμπειρος και γνωρίζει καλά τα Βαρδούσια. Οπως λέει στην «Κ» οι τέσσερις ορειβάτες δεν έκαναν τίποτα εξεζητημένο και δεν πήραν κάποιο ιδιαίτερο ρίσκο. Απλώς ήταν πολύ άτυχοι.

«Ούτε χάθηκαν ούτε αποπροσανατολίστηκαν ούτε έχασαν τα μονοπάτια, που ούτως ή άλλως τον χειμώνα «χάνονται» λόγω χιονιού. Ακολουθούσαν μια κλασική πορεία για την κορυφή και ήταν άτυχοι διότι η πλαγιά ήταν σε πολύ ευαίσθητη κατάσταση από άποψη στρωμάτωσης», σημειώνει και προσθέτει: «Το σημείο δεν είναι ούτε απομονωμένο ούτε δύσβατο. Εμείς κάναμε τη διαδρομή σε 90 λεπτά από την ώρα που ξεκινήσαμε την επιχείρηση για τον εντοπισμό τους».
Η διαχείριση τέτοιων περιστατικών στα χιονισμένα ελληνικά βουνά απαιτεί τεχνογνωσία και εμπειρία. «Για τον λόγο αυτό στα σοβαρά περιστατικά οι πρώτοι που παρεμβαίνουν είναι οι οδηγοί βουνού και οι εκπαιδευτές», επισημαίνει.