Το συγκεκριμένο ιστορικό ακίνητο βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βουλής και Κολοκοτρώνη.
- Στις αρχές του αιώνα πέρασε στην ιδιοκτησία του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος, το οποίο τα τελευταία είκοσι χρόνια προσπαθεί όχι να το αξιοποιήσει αλλά να το συντηρήσει ώστε να μην καταρρεύσει, προσπαθώντας παράλληλα να αντεπεξέλθει στους φόρους ακίνητης περιουσίας (συνολικά τα έξοδα ήταν 14.000 ευρώ τον χρόνο).
Γι’ αυτό όταν το 2016 μια εταιρεία εστίασης μίσθωσε το ακίνητο για 25 χρόνια αναθάρρησαν. Εβλεπαν όμως πως δεν ξεκινούσαν εργασίες και το καλοκαίρι του 2022 τους ανακοίνωσαν αυτό που φοβούνταν: δεν θα προχωρούσαν. Και όμως πριν από λίγες εβδομάδες μπήκε στο κτίριο το πρώτο συνεργείο και η ανακαίνιση ξεκίνησε.
Η ιστορία του
Το ακίνητο αυτό χτίστηκε το 1900. Οσο λειτουργούσε η Παλαιά Βουλή ήταν το εντευκτήριο των πολιτικών, αργότερα μικρό ξενοδοχείο και στη συνέχεια φιλοξενούσε καταστήματα και γραφεία. Στα τέλη του ’90 όμως, ο τελευταίος ενοικιαστής του, o υαλοπώλης του «Ermitage», εξαφανίστηκε αφήνοντας πίσω ένα μεγάλο μέρος του εμπορεύματός του. Το Ιδρυμα (βάσει νόμου) είχε υποχρέωση να περιμένει χρόνια μέχρι να το αδειάσει. Στη συνέχεια έπρεπε με δικό του κόστος να αποθηκεύσει κάπου όλα τα υαλικά, ενώ για 15 χρόνια διεκδικούσαν στα δικαστήρια 60.000 ευρώ από ενοίκια (ουδέποτε εισπράχθηκαν).
- Στην πορεία τρεις διαφορετικές εταιρείες προχώρησαν σε μίσθωση, αλλά έπειτα από λίγο τα παρατούσαν μπροστά στα γραφειοκρατικά εμπόδια και στους περιορισμούς που έβαζε το κράτος στον βωμό της προστασίας του διατηρητέου κτιρίου.
Το 2010 η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου είχε προτείνει στον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου να χρησιμοποιείται το Μέγαρο Μαξίμου για εθιμοτυπικές λειτουργίες και το πρωθυπουργικό γραφείο να μετεγκατασταθεί σε τρία κτίρια στην οδό Βουλής – ένα από αυτά και το Μέγαρο Αλμυράντη. Εγιναν μελέτες αλλά έμειναν στα χαρτιά. Δύο χρόνια μετά, έλαβαν ένα αισιόδοξο τηλεφώνημα. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ενδιαφερόταν να γίνει εκεί ένα νέο συνοδικό μέγαρο. Από το Ιδρυμα ένιωσαν την υποχρέωση να τον προειδοποιήσουν για το υψηλό κόστος της ανακαίνισης και τα διάφορα εμπόδια που είχαν συναντήσει. «Μην ανησυχείτε, έχουμε εμπειρία σε τέτοια θέματα», τους είπαν. Ούτε αυτό όμως προχώρησε. Κάποια στιγμή έσπασαν κεραμίδια, μπήκαν νερά με αποτέλεσμα να σαπίσει ένα ζευκτό και πέφτοντας να παρασύρει έναν όροφο. Χρειαζόταν απίστευτη γραφειοκρατική διαδικασία –και οικοδομική άδεια– για να γίνει οποιαδήποτε επισκευή. Eνα πρωί ο τότε πρόεδρος του ιδρύματος πήρε τα κλειδιά, μια σκάλα και υλικά και μόνος του μπάλωσε την τρύπα και περιόρισε τη ζημιά. Οταν πέρυσι και ο τελευταίος ενοικιαστής αποφάσισε πως δεν θα προχωρήσει, απελπίστηκαν. Αυτό που δεν γνώριζαν είναι πως πριν εγκαταλείψουν το σχέδιό τους, είχαν προσεγγίσει την εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων Zafido οι οποίοι ενδιαφέρονταν – έχοντας την άδεια στα χέρια τους ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν.
Την περασμένη εβδομάδα μπήκαμε στο κτίριο μαζί με το συνεργείο του έμπειρου συντηρητή αρχαιοτήτων και έργων τέχνης, Γιώργου Παυλόπουλου. Παρότι στο εσωτερικό αντικρίσαμε μια εικόνα απόλυτης εγκατάλειψης, χάρη στην επίμονη δουλειά τους έχουν αρχίσει να ξεπροβάλλουν μοναδικές τοιχογραφίες και οροφογραφίες που ήταν για χρόνια κρυμμένες. «Οι παλαιότεροι ένοικοι, μην μπορώντας να τις συντηρήσουν τις είχαν καλύψει με μπογιά. Αισθανόμαστε σαν αρχαιολόγοι. Aλλοι στο χώμα και εμείς στους τοίχους», λέει ξεναγώντας μας στους τρεις ορόφους του νεοκλασικού. Yπολογίζει πως θα ολοκληρώσουν την αποκατάσταση σε 16 μήνες. Παράλληλα, θα δουλεύουν και άλλα συνεργεία ώστε το έργο να ολοκληρωθεί το καλοκαίρι του 2024. Τότε ελπίζουν να υποδεχτούν τους πρώτους ενοίκους. Το μέγαρο θα γίνει ξενοδοχείο.
Πηγή: Καθημερινή
GIPHY App Key not set. Please check settings