Ντροπή σας ρε – Ποσό υποκρισία ν’ αντέξω για τους αποχαιρετισμούς του Χαψιάδη

Ηταν προσωπικός φίλος… τόσο δικός μου αλλά και της μητέρας μου. Ο Λευτέρης Χαψιάδης έφυγε από την ζωή στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας.

• Τα τελευταία χρόνια η πιάτσα που σήμερα τον αποχαιρετά με κροκοδείλια δάκρυα τον είχε πετάξει από την αγορά και εκείνος αξιοπρεπής πάντα και μάγκας επέστρεψε στο χωριό του. Στα Κοιλα του Έβρου.

Δεν μιλούσαμε συχνά. Αλλά όταν το κάναμε είχε τον τρόπο να με κρατάει στο τηλέφωνο με την φωτεινή και μονίμως αισιόδοξη στάση ζωής παρά τα μεγάλα προβλήματα και τα υπέροχα Ελληνικά του.

• Σήμερα όλοι δήθεν κλαίνε για τον μεγάλο Αλεξανδρουπολίτη στιχουργό εκατοντάδων επιτυχιών και επι 10ετίες συνεργάτη θρύλων της Ελληνικής μουσικής.

Αλλά η αλήθεια είναι σκληρή. Πολύ σκληρή. Ο Λευτέρης ζούσε σε καθεστώς ένδειας, φτώχειας και στεναχώρια σ τα τελευταία δεκαπέντε και πλέον χρόνια, απομονωμένος και απογοητευμένος απο τους ανθρώπους.

• Τόσο τους συμπατριώτες του όσο και με όσους συνεργάστηκε στην Αθήνα.Έρημος στα Κοίλα και μόνος κάτοικος. Για να επιβιώσει γυρνούσε και πωλούσε ωσάν πλασιέ ένα βιβλιαράκι που έγραψε με την βιογραφία του.

Κανένας δεν τον στήριξε. Ότι τον αποχαιρετούν σήμερα σήμερα απλοί άνθρωποι από τους οποίους αντλούσε έμπνευση είναι κάτι τίμιο και ηθικό. Ότι τον αποχαιρετούν συγκινημένοι θεσμικοί παράγοντες, ΜΜΕ τοπικά και πανελλήνια ή μουσικοί και τραγουδιστές των Αθηνών είναι υποκρισία και ντροπή τους.