Σε μια συνέντευξη «ποταμό» και άκρως ενδιαφέρουσα… για την παρουσία του στον Παναθηναϊκό και γενικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στο οποίο οι κανόνες είναι λιγότερο καθαροί και ειλικρινείς σε σχέση με τη ναυτιλία, αναφέρθηκε ο Νικόλας Πατέρας.
- Ο ισχυρός εφοπλιστής ήταν ένας από τους μετόχους της πράσινης ΠΑΕ στα χρόνια της πολυμετοχικότητας και για μια διετία υπήρξε πρόεδρός τους, πανηγυρίζοντας την κατάκτηση τόσο του πρωταθλήματος όσο και του κυπέλλου Ελλάδας τη σεζόν 2009-10.
Λίγους μήνες μετά, ήρθε η αποχώρηση του και γενικά η πολυμετοχικότητα διαλύθηκε, με τον Πατέρα να παραχωρεί τώρα συνέντευξη και να αναφέρεται και στον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο, λέγοντας τα εξής…
«Ο πατέρας μου το 1971 ήταν ο general manager της ποδοσφαιρικής ομάδας του Παναθηναϊκού. Τότε το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό, όχι επαγγελματικό. Υπήρχαν κάποιοι επιχειρηματίες που έβαζαν χρήματα στις ομάδες, αλλά αυτές ανήκαν στον κόσμο. Όχι σε εταιρείες όπως σήμερα. Ο Ολυμπιακός είχε τον Γουλανδρή, ο Παναθηναϊκός είχε τον πατέρα μου μαζί με κάποιους άλλους επιχειρηματίες που υποστήριζαν την ομάδα».
Και συνέχισε :
Εκείνη την περίοδο φτάσαμε μέχρι τον τελικό του Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ. Παρά το γεγονός ότι δεν κερδίσαμε, ήταν μία εξαιρετική εμπειρία για εμένα ως παιδί. Πήγα στο Γουέμπλεϊ, ακολούθησα την ομάδα και αγάπησα τον Παναθηναϊκό. Το 2008 ο κ. Βαρδινογιάννης ήθελε να συμπεριλάβει περισσότερους επιχειρηματίες στην ομάδα και μου πρότεινε να γίνω μέτοχος. Μετά την πρώτη γενική σύσκεψη αποφασίστηκε ότι ήμουν το κατάλληλο πρόσωπο να γίνω Πρόεδρος και να τρέξω τον σύλλογο. Ήταν μία πολύ καλή εμπειρία. Κράτησε για δύο χρόνια. Κερδίσαμε το Κύπελλο Ελλάδας, το ελληνικό Πρωτάθλημα, είμαστε στις δεκαέξι καλύτερες ομάδες του Champions League. Νομίζω τον Ιούνιο του 2010 οι μέτοχοι είχαμε κάποιες διαφωνίες και αποφάσισα να παραιτηθώ από Πρόεδρος. Δώρισα τις μετοχές μου στον κ. Αλαφούζο, τον νέο ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού. Στη ναυτιλία οι κανόνες είναι πιο καθαροί και ειλικρινείς σε σχέση με το ποδόσφαιρο. Τρέχοντας έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο, ειδικά στην Ελλάδα, είναι ωραίο ως συναίσθημα, αλλά τα όρια δεν είναι τόσο διακριτά όπως στη ναυτιλία. Δεν γνωρίζεις πως θα τελειώσει. Η ναυτιλία είναι πιο εύκολη, διότι έχει κανόνες. Μιλώ για το ελληνικό ποδόσφαιρο, όχι για την Ισπανία ή τη Γερμανία. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πονοκέφαλος. Όσοι ασχολούνται πρέπει να έχουν υπομονή».
