«Αποχαιρετούμε τον Νίκο Ξανθόπουλο, τον ηθοποιό με τον οποίο ταυτίστηκε όλη η προσφυγιά στην Ελλάδα της δεκαετίας του 60’»
Συλλυπητήριο μήνυμα για την απώλεια του Νίκου Ξανθόπουλου έστειλε η ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
- Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη δήλωσε μεταξύ άλλων ότι ο Νίκος Ξανθόπουλος «εξέφρασε το λαϊκό συναίσθημα, τον πόνο της προσφυγιάς και της εσωτερικής μετανάστευσης με αυθεντικό τρόπο».
Ολόκληρη η δήλωση της Μενδώνη
«Η μακρόχρονη παρουσία του Νίκου Ξανθόπουλου στον κινηματογράφο, στο θέατρο, στη μουσική και στην τηλεόραση παρουσιάζει δύο όψεις: Εκείνη του λαϊκού ειδώλου, του «παιδιού του λαού», με τις δημοφιλείς μελοδραματικές ταινίες του, που αποτύπωναν τους προβληματισμούς της δεκαετίας του ΄60. Μεγάλοι συνθέτες, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Κώστας Καλδάρας, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Χρήστος Νικολόπουλος του εμπιστεύθηκαν τραγούδια τους, που γνώρισαν τεράστια επιτυχία, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις χώρες, όπου ζούσαν Έλληνες μετανάστες. Στο θέατρο, που πρωταγωνίστησε, τον υποστήριζαν οι στιβαρές θεατρικές ρίζες του – θιασάρχης ο ίδιος- και οι σπουδαίες συνεργασίες του με την Κυρία Κατερίνα, τον Δημήτρη Ροντήρη, τον Μάνο Κατράκη.
Ο Νίκος Ξανθόπουλος υπήρξε ένας βαθιά καλλιεργημένος καλλιτέχνης, ευαίσθητος πολίτης απέναντι στα κοινωνικά μηνύματα των καιρών, ευγενής άνθρωπος, ο οποίος εξέφρασε το λαϊκό συναίσθημα, τον πόνο της προσφυγιάς και της εσωτερικής μετανάστευσης με αυθεντικό τρόπο. Ένα μεγάλο μέρος του κοινού ταυτίστηκε με την ειλικρίνεια και την αμεσότητα με την οποία μετέφερε αυτά τα συναισθήματα. Τον αγκάλιασε, τον αγάπησε και τον τίμησε ως δικό του άνθρωπο. Ήταν ένα οικείο πρόσωπο, σε μια εποχή που η Ελλάδα άλλαζε με ταχείς, δραματικούς ρυθμούς. Αποχαιρετώντας τον Νίκο Ξανθόπουλο, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους πολλούς φίλους του».
«Συγκινούσε πάντα το κοινό»
Από την πλευρά του ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Αποχαιρετούμε τον Νίκο Ξανθόπουλο, τον ηθοποιό με τον οποίο ταυτίστηκε όλη η προσφυγιά στην Ελλάδα της δεκαετίας του 60’. «Το παιδί του λαού» όπως τον αποκαλούσαν, μέσα από τις αναρίθμητες δραματικές ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε, αποτίοντας φόρο τιμής στην εργατική τάξη, ενώ γέμιζε ασφυκτικά τους κινηματογράφους της εποχής. Θιασάρχης, ηθοποιός και τραγουδιστής, ο Ξανθόπουλος συγκινούσε πάντα το κοινό, τόσο με το υποκριτικό του ταλέντο, όσο και με τα τραγούδια του. Η παρουσία του στη δισκογραφία είναι αξιοσημείωτη, καθώς συνεργάστηκε με μεγάλους συνθέτες και στιχουργούς όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο Σταύρος Ξαρχάκος ενώ πραγματοποίησε πολλές περιοδείες στο εξωτερικό που τον κατέστησαν ακόμα πιο αγαπητό στην ελληνική ομογένεια.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του και στους οικείους του»
Η φράση «Καλός Παράδεισος» είναι σωστή. Λέμε «καλή όρεξη» για παράδειγμα. Δεν υπάρχει κακή όρεξη, εννοείται. Είναι πλεονασμός. Σχήμα λόγου. Δίνεις μια έμφαση. Η φράση «Καλός Παράδεισος» είναι μια ωραία ευχή και σε κάποιους αρέσει να την χρησιμοποιούν. Τα σχήματα λόγου τα μάθαμε όλοι στο σχολείο όταν διδαχθήκαμε Συντακτικό. Το σχήμα λόγου «Καλός Παράδεισος» ονομάζεται πλεονασμός.
Για να δουμε θα παρευρεθει καποιος απο αυτους στην κηδεια του η μονο μπλα μπλα.Και ποιος δεν ειδε ταινιες του , χρονια ξενιτειας, μεταναστευσης μιας Ελλαδας πληγωμενης που προσπαθουσε να ορθοποδησει. Φευγουν ενας ενας και μαζι τους η αξιοπρεπεια , το ηθος ,οι αξιες και μας μειναν κατι Βανδη, Κιμουληδες , Φιλιππιδηδες, Αθεριδηδες και ολο αυτο το σιχαμενο σκυλολοι , χωρις αξιες και ιδανικα
Ειδικά ο Κώστας Καλδάρας (και επ’ ουδενί ο Απόστολος) του εμπιστεύτηκε αμέτρητα τραγούδια
Συνεργάστηκε με τον Μίκυ (Μάους)(?). Όχι με τον Μίκη Θεοδωράκη…