Πώς ένα απομονωμένο νησί του Ιονίου μετατράπηκε σε διακριτικό προορισμό υψηλής ποιότητας. Η διαδρομή μιας οικογένειας που επένδυσε στην αρχιτεκτονική και την πολυτέλεια χαμηλών τόνων.
Η ιστορία ξεκινά το 1950, όταν ένας 17χρονος από το Μεγανήσι παίρνει τη δύσκολη απόφαση να φύγει για την Αυστραλία. Ο Δημήτρης Σκλαβενίτης δεν αναζητά απλώς μια καλύτερη ζωή, φεύγει κουβαλώντας μια σιωπηλή υπόσχεση: να επιστρέψει κάποτε και να δώσει στον τόπο που γεννήθηκε την αξία που πίστευε ότι του άξιζε.
- Εκείνη την εποχή, το Μεγανήσι δεν διέθετε καμία τουριστική υποδομή. Ήταν ένα νησί άγνωστο, γνωστό μόνο σε λίγους ναυτικούς και ιδιοκτήτες σκαφών που περνούσαν από τα νερά του.
Στην Αυστραλία, ο Δημήτρης Σκλαβενίτης θέτει τα θεμέλια της οικογενειακής δραστηριότητας στον κατασκευαστικό κλάδο, χτίζοντας όχι μόνο μια επιχείρηση, αλλά και ένα μακροπρόθεσμο όραμα για το μέλλον του νησιού του.
- Από το όραμα στην υλοποίηση
Στην Αυστραλία, από τη δεκαετία του 1950, η οικογενειακή δραστηριότητα εξελίσσεται σταδιακά σε οργανωμένη εταιρική δομή με αντικείμενο τον σχεδιασμό και την κατασκευή κατοικιών υψηλών προδιαγραφών. Έτσι, το 1958, δημιουργείται η Sklavenitis SA, μια οικογενειακή κατασκευαστική εταιρεία που περιλαμβάνει και το γραφείο Efi Sklavenitis architects – interior design. Τρεις γενιές τεχνογνωσίας συνδυάζονται με κοινό παρονομαστή τη διακριτικότητα, τον σεβασμό στο περιβάλλον και τη δημιουργία κατοικιών για ένα εξαιρετικά απαιτητικό διεθνές κοινό. Το όραμα του Δημήτρη Σκλαβενίτη για το Μεγανήσι παρέμεινε ζωντανό. Το 1977 ίδρυσε, μαζί με φίλους του, τον Σύλλογο Μεγανησιωτών «Ο Μέντης» και μέχρι τον θάνατό του το 1997, έφερνε συστηματικά στο νησί υπουργούς, βουλευτές, καλλιτέχνες και επιφανείς επιχειρηματίες από την Αθήνα. Στόχος του ήταν η ανάπτυξη υψηλής ποιότητας, χωρίς αλλοίωση του χαρακτήρα του τόπου και χωρίς περιβαλλοντική επιβάρυνση. Από το 1986, με την ύδρευση και τη σύνδεση με τη Λευκάδα και από το 2010 με τη δημιουργία μαρίνας στο Βαθύ, το Μεγανήσι αρχίζει να υποδέχεται συστηματικά μεγάλα ιδιωτικά σκάφη. Παρά την παρουσία βιομηχάνων, εφοπλιστών και βασιλικών οικογενειών, η ιδιωτικότητα παραμένει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα. «Οι κάτοικοι έχουν συνηθίσει την παρουσία αυτών των ανθρώπων», σημειώνει ο Σπύρος Σκλαβενίτης. «Εδώ δεν υπάρχει ανάγκη επίδειξης».
- Η νέα γενιά
Μετά τον θάνατό του, τη σκυτάλη πήραν τα παιδιά του: η Έφη Σκλαβενίτη, αρχιτέκτονας και ο Σπύρος Σκλαβενίτης, πολιτικός μηχανικός. Μεγαλωμένοι στο Μεγανήσι, είχαν από νωρίς την εικόνα ενός νησιού που φιλοξενούσε διακριτικά διεθνείς προσωπικότητες, μεταξύ αυτών και μέλη της βασιλικής οικογένειας της Ισπανίας.
Σημείο αναφοράς εκείνης της εποχής ήταν το εστιατόριο «Ερρίκος», που άνοιξε το 1978 στον ομώνυμο κόλπο. Το 2003 ξεκίνησε η ουσιαστική υλοποίηση του οικογενειακού οράματος. Τα δύο αδέλφια επένδυσαν στο νησί, αποκτώντας εκτάσεις με στόχο τη δημιουργία ενός μοναδικού, χαμηλών τόνων προορισμού. Η παρουσία της οικογένειας στο Βαθύ Μεγανησίου από το 1610 και η βαθιά γνώση του τόπου ενισχύουν την εμπιστοσύνη των κατοίκων, που τους παραχωρούν τη γη τους γνωρίζοντας τη φιλοσοφία τους.
«Το Μεγανήσι έχει μια αδιάκοπη συνέχεια ανθρώπων που το φροντίζουν σιωπηλά. Αισθάνομαι μέρος αυτής της πορείας και θέλω να το οδηγήσω στο μέλλον χωρίς να προδώσω την ουσία του», λέει στο newmoney η Έφη Σκλαβενίτη. Η προσέγγισή της βασίζεται σε μια ήσυχη, βιώσιμη μορφή πολυτέλειας, φιλική προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Η φιλοσοφία συνοψίζεται στη φράση: «πολυτέλεια υψηλής ποιότητας, χαμηλού θορύβου». Τα κτίρια μοιάζουν να αναδύονται από το τοπίο. Τοπική πέτρα, φυσικά υλικά, βιοκλιματικός σχεδιασμός, συστήματα εξοικονόμησης ενέργειας και συλλογής βρόχινου νερού συνθέτουν ένα πρότυπο σύγχρονης, υπεύθυνης πολυτέλειας.
GIPHY App Key not set. Please check settings