Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε ο Μάριος Αθανασίου, αυτή την εβδομάδα, στην εφημερίδα On Time . Μάλιστα, ανάμεσα σε άλλα, ο ηθοποιός γύρισε πίσω στα παιδικά του χρόνια και την απουσία του πατέρα του από τη ζωή του.
Πήρατε πολύ νωρίς τη ζωή στα χέρια σας καθώς μεγαλώσατε με τη μητέρα σας, η οποία ασχολούνταν με την κομμωτική και στάθηκε μητέρα και πατέρας μαζί, έτσι δεν είναι;
- Ναι, μεγάλωσα σε μονογονεϊκή οικογένεια. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν ενός έτους.
Θυμάστε να σας επηρέαζε αργότερα η απουσία του ανδρικού προτύπου, δηλαδή του πατέρα σας;
- Προσπάθησα να τον αναπληρώσω όπως μπορούσα. Προσπαθώ να μην τα αναλύω πάρα πολύ τα πράγματα. Για να τα αναλύσεις, ας πούμε, πρέπει να έχεις την ευκαιρία να το κάνεις και την άνεση και την πολυτέλεια. Εγώ προτιμώ απλώς να κάνω και να κινούμαι στο χρόνο, να μην το αναλύω τόσο πολύ. Προφανώς, πάρα πολλά στοιχεία του χαρακτήρα μου προέρχονται από αυτό το διάστημα και για την απουσία του ανδρικού προτύπου που λέτε αλλά και για το πως ένας άνθρωπος μόνος του μεγαλώνει ένα παιδί και αντιμετωπίζει τις καταστάσεις που έρχονται, τις δύσκολες ή τις εύκολες. Αυτό έχω μάθει, έτσι έχω γαλουχηθεί και με αυτόν τον τρόπο κινούμαι κι εγώ στη ζωή μου. Δεν το αναλύω σε μικρά κομμάτια. Η απουσία του ανδρικού προτύπου αντικαταστάθηκε με πρότυπα που προσπαθούσα να βρω μέσα από ταινίες ή βιβλία. Αυτό έκανα πάντα, να προσπαθώ να βρω πρότυπα τα οποία ήθελα εγώ να ακολουθήσω, για ένα διάστημα εκεί στην εφηβεία μου χάθηκαν όλα αυτά. Μεγαλώνοντας λίγο, βρήκα το δικό μου «μπούσουλα» σε σχέση με αυτό που ήθελα και έβλεπα.
Μέσα σε όλο αυτό πήρατε γρήγορα περισσότερες ευθύνες; Μεγαλώσατε και πιο γρήγορα με αυτό το «κοίταγμα» της ζωής;
- Μαθαίνεις να μη φοβάσαι τις ευθύνες, για να το πω πιο ευγενικά. Δηλαδή, καταλαβαίνεις ότι το να δίνεις αγώνα για τη ζωή σου, για τα θέλω σου, να διεκδικείς τα πράγματα, είναι σύμφυτο με τη ζωή μας. Είναι μέσα στην καθημερινότητα μου. Δεν είναι κάτι που αγωνίστηκα να το βρω στη συνέχεια. Το ήξερα από την αρχή, από μικρό παιδί.
