Γιώργος Γεροντιδάκης – «Ένιωσα ότι είμαστε ακόμα άνθρωποι και ανατριχιάζω όταν το θυμάμαι»

Ο Γιώργος Γεροντιδάκης παραχώρησε μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη στην εφημερίδα Real και την Μαρίνα Τσικλητήρα.

Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για την υποκριτική, αναφέρθηκε στο δυστύχημα των Τεμπών και τόνισε τι τον ενδιαφέρει να έχουν οι φίλοι του…

Την υποκριτική δεν την αντιμετωπίζετε ως δουλειά, σωστά;

Σωστά. Σαφώς, υπάρχει το πρακτικό επίπεδο και το άγχος να πετύχει, δεν θέλω να παριστάνω τον ονειροπόλο που κάνει δουλειές τσάμπα. Ωστόσο, αν απομονώσουμε τον λόγο για τον οποίο αποφασίσαμε να κάνουμε τη συγκεκριμένη δουλειά, θα την κάνουμε καλύτερα. Αυτό το συναίσθημα που είχαμε ως παιδιά, όταν παίζαμε “κλέφτες και αστυνόμοι”, αυτό συνεχίζουμε, παίζουμε και γελάμε. Και αν το συνειδητοποιήσουμε, θα γίνει η δουλειά πιο όμορφη και πιο αποδοτική. Και, φυσικά, όταν το “εμείς” ξεπερνά το “εγώ”.

Πόσο εύκολο είναι αυτό;

Δεν είναι, όμως μπορούμε να το κάνουμε. Και ως κοινωνία. Όπως με τα Τέμπη, που κατέβηκε τόσος κόσμος. Δεν εστιάζω στο πολιτικό κομμάτι, αλλά ένιωσα ότι είμαστε ακόμα άνθρωποι, βρε παιδί μου. Ακόμα ανατριχιάζω όταν το θυμάμαι. Το συναίσθημα που ξεχείλιζε ήταν αποστομωτικό, υπερέβαινε ακόμα και την κατάσταση. Αντίστοιχα, υπάρχουν στιγμές στη δουλειά που λέμε “πάμε να κάνουμε κάτι μεγαλύτερο από αυτό που κάνουμε. Είμαστε μια ομάδα”. Αυτά μένουν κι έχουν μεγάλη αξία.

Τι χρειάζεται να έχει ένας άνθρωπος για να γίνει φίλος σας;

Με ενδιαφέρει οι φίλοι μου να έχουν διαφορετικές οπτικές, έτσι φτιάχνεται μια παρέα. Για να περάσεις από τη συνεργασία στη φιλία, το πρώτο στοιχείο είναι το πάθος για τη δουλειά και η αγάπη προς τους συναδέλφους. Μπορώ να συνυπάρξω με κάποιον που δεν σέβεται τους συνεργάτες του, αλλά φίλος μου δεν θα γίνει. Η ασυνέπεια, για παράδειγμα, με ενοχλεί. Προδίδει έλλειψη σεβασμού και ατομικισμό.