Κάθισα κι εγώ χθές το βράδυ… μαζί με την οικογένειά μου να δω το πανηγυράκι των χαριτωμένων. Αυτόν τον πολύχρωμο αλλά άοσμο και άχαρο διαγωνισμό τραγουδιού που διοργανώνουν οι Σουηδοί και για κάποιο λόγο στο τέλος τον κερδίζουν οι ίδιοι οι διοργανωτές.
- Κουράστηκα. Αν εξαιρέσεις την Λορέν-νικήτρια και το τραγούδι του Ισραήλ… που με σήκωσε απο τον καναπέ – ενώ ο Μορφέας ήδη με πολιορκούσε – για να κάνω πλάκα στην κόρη μου… όλα τα άλλα καλλιτεχνικά δημιουργήματα ήταν… γελοία.
Το μόνο που με έκανε να προβληματιστώ για τις εγχώριες επιλογές μας ήταν η τάση που έχουν όλο και περισσότερες χώρες να τραγουδούν στην γλώσσα τους…
- Κάτι που εμείς αποφεύγουμε μιας και ώς κράτος “ανήκουμεν στην Δύσιν”. Το μηδαμινό ενδιαφέρον τηρουμένων πάντα των αναλογιών εκφράστηκε και στην τηλεθέαση… Μια τηλεθέαση που στατιστικά με πέρσι ήταν περί τις 10 μονάδες πιο κάτω. Τυχαίο; Ε… δε νομίζω.
Όσο και να βάλαμε “Βερνίκι”… το ενδιαφέρον ήταν μικρό. Δείτε τα νούμερα αναλυτικά απο τις 22.00 και μετά.