Δήμητρα Ματσούκα – «Οι αγωνίες ενός κηδεμόνα θα με συνέθλιβαν. Δεν θα ήθελα να είμαι μία τέτοια μητέρα»

Για τον γάμο της με τον Πέτρο Κόκκαλη, αλλά και το ενδεχόμενο να μεγαλώσει την οικογένειά της μίλησε στη «Real Life» η Δήμητρα Ματσούκα.

«Για εμένα ο θεσμός του γάμου είναι ένα άνοιγμα προς έναν κόσμο που δεν γνωρίζω. Αυτόν της κοινής πορείας με έναν άλλον άνθρωπο, κάτι που βεβαίως εμπεριέχει πολλά. Απαιτεί συμβιβασμούς, συγκρούσεις, συμφιλιώσεις και χαρές και κυρίως την κοινή, σταθερή απόφαση του να “είμαστε μαζί”. Στα μυστήρια της θρησκείας μας, γενικά και όχι μόνο σε αυτό του γάμου, οι εμπλεκόμενοι προσφέρουν τη φυσική τους πραγματικότητα, εν προκειμένω, τον έρωτα και την αγάπη που αισθάνονται σε κάτι έξω από αυτήν, σε κάτι μεγαλύτερο που μεταφέρει αυτή τη βασική ανθρώπινη ανάγκη για σύνδεση με τον άλλον έξω από το στενό αυτό πλαίσιο των δύο. Σε κάτι που μπορεί να εμπνεύσει για το θαύμα που έχουμε, όταν μιλάμε για μία τέτοια σύνδεση ψυχική, σωματική και πνευματική δύο ξένων μεταξύ τους ανθρώπων. Αυτό το οι δύο εις σάρκα μία στα αυτιά μου, έτσι καθολικά όπως το αντιλαμβάνομαι, με συγκινεί και το βλέπω ως κάτι που αξίζει να πάρεις μία ευλογία ώστε να το καταφέρεις», είπε αρχικά.

Για το αν είναι παραδοσιακή γυναίκα, απάντησε: «Όχι. Με ευχαριστεί εξίσου το να φροντίζω τον άντρα μου με το να δέχομαι και τη φροντίδα του».

«Μεγάλωσα έχοντας πολλές υποχρεώσεις, συχνά παραπάνω από όσες αναλογούσαν στην ηλικία μου. Θυμάμαι τον εαυτό μου με μία μόνιμη αγωνία και αίσθηση ανεπάρκειας ας πούμε ως προς τη μικρότερη αδελφή μου, πως παιδί χωρισμένων γονιών με μητέρα που εργαζόταν, ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητας της ήταν και δικό μου χρέος. Έκανα λάθη που ακόμα με ταλαιπωρεί η σκέψη τους, παρόλο που έκανα και σωστά. Οι αγωνίες ενός κηδεμόνα, που άλλοι αντιμετωπίζουν χωρίς να έχουν τον εαυτό τους, εμένα νομίζω ότι θα με συνέθλιβαν, είναι αυτός ο χαρακτήρας μου και η ιδιοσυγκρασία μου. Και πάντα απορούσα με τις μητέρες που τα παιδιά τους τα μεγάλωσαν νταντάδες ή στην καλύτερη, γιαγιάδες. Σε κάθε περίπτωση δεν θα ήθελα να είμαι μία τέτοια μητέρα και -τέλος πάντων- το χρέος μου και τη συμμετοχή μου στο μεγάλωμα ενός παιδιού αισθάνομαι πως το εξετέλεσα με αγάπη και κόπο σε πολύ νεαρή ηλικία, ευτυχώς με θαυμάσια αποτελέσματα. Καταρχάς η αδελφή μου ανάμεσα στις πολλές άλλες αρετές της, είναι η καλύτερη μητέρα που έχω συναντήσει», κατέληξε.