Γιατί ο Μάνεσης έκραξε άγρια τον Λιάγκα – «Πόσο πιο χαμηλά; Πόσο απέχει ο πάτος;»

Ο Νίκος Μάνεσης εκφράζει την έντονη δυσαρέσκειά του για τον τρόπο με τον οποίο ο Γιώργος Λιάγκας κάλυψε το θέμα που αφορούσε το σπίτι του αδικοχαμένου Τζορτζ Μπάλντοκ, χαρακτηρίζοντας το ρεπορτάζ του ως χαμηλού επιπέδου.

• Ο δημοσιογράφος, χωρίς δισταγμό, καταδίκασε τη συγκεκριμένη παρουσίαση, επισημαίνοντας ότι η ενασχόληση με τέτοια ζητήματα, τη στιγμή που μια ολόκληρη κοινωνία πενθεί, είναι απαράδεκτη.

Η τοποθέτηση τος δεν περιορίστηκε σε απλή κριτική, αλλά περιλάμβανε βαθιά απογοήτευση για το επίπεδο της ενημέρωσης.

Τόνισε, μάλιστα, ότι δεν έχει άλλο σημείο χαμηλότερο από αυτό στο οποίο έχει φτάσει η τηλεόραση, σχολιάζοντας πως:

• «δεν υπάρχει πιο χαμηλά, δεν υπάρχει πιο κάτω». Αυτή η αναφορά υποδεικνύει την απόγνωση του για τη συνεχιζόμενη επιδίωξη της τηλεθέασης εις βάρος της ποιότητας.

Μια «γροθιά στο στομάχι» η στάση των δημοσιογράφων

• Ο Μάνεσης ανέφερε ότι η στάση αυτή δεν αποτελεί απλώς μια στιγμή κακής δημοσιογραφίας, αλλά μια γροθιά στο στομάχι, καθώς σχολιάζει μια σημαντική κοινωνική και αθλητική στιγμή, όπως αυτή στο Γουέμπλεϊ, όπου ο αρχηγός της Εθνικής αναφέρθηκε στους δημοσιογράφους με έντονη απογοήτευση.

Για τον Μάνεση, αυτό το γεγονός υποδηλώνει ότι υπάρχει βαθύτερη πικρία και θλίψη για το πώς αντιμετωπίζεται η ενημέρωση, με τον αρχηγό να καλεί τους δημοσιογράφους να ντρέπονται για τη στάση τους.

Συνειδητή επιλογή για τηλεθέαση

Σύμφωνα με τον Μάνεση, το λάθος δεν ήταν απλώς μια παραδρομή, αλλά μια συνειδητή επιλογή που έγινε για λόγους τηλεθέασης. Επεσήμανε πως δεν πρόκειται για ένα απλό λάθος που μπορεί να συγχωρεθεί, αλλά για μια στρατηγική κίνηση που είχε στόχο την προσέλκυση κοινού, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης. Το γεγονός ότι οι συγγνώμες ήρθαν μόνο μετά την έντονη κατακραυγή, ενισχύει την άποψη πως η προσέγγιση του θέματος έγινε με εμπορικούς όρους.

• Τέλος, ο Μάνεσης δεν δίστασε να απευθύνει μια αιχμηρή ερώτηση, τονίζοντας ότι οι παρουσιαστές δεν ασχολούνται με τα σπίτια ή τις πισίνες των εργοδοτών τους, αλλά επιλέγουν να ασχοληθούν με προσωπικά δεδομένα αδικοχαμένων ανθρώπων για λόγους τηλεθέασης.

Με αυτόν τον τρόπο, καταδικάζει τη γενικότερη στάση της ελληνικής τηλεόρασης που συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τη θλίψη και την τραγωδία για εμπορικούς σκοπούς.