Είχες ποτέ έναν φίλο που να τον εκνευρίζουν όλα; Που να είναι λιγάκι «περίεργος»; Που δεν σε αφήνει να ανακατεύεις τα παγάκια στο ποτήρι ή να μασάς με ανοιχτό το στόμα ή θεός φυλάξει να ρουφάς τον ελληνικό; Που ζορίζεται λιγάκι να πάει σε ταβέρνα ή να ξεσπά με νεύρα δίχως λόγο;
- Πολύ φίλη μου….ή θα μπορούσα να είμαι εγώ. Είμαι η Κωνσταντίνα, για εσάς Νάντια και πάσχω από μισοφωνία. Λίγοι έχουν ακούσει την συγκεκριμένη πάθηση.Πού να τη ζούσαν κιόλας….βασανιστήριο. Είναι το μίσος που αισθάνεται κάποιος για ορισμένους ήχους, μια διαταραχή που σχετίζεται με το περιεχόμενο της ακουστικής πληροφορίας και όχι με την ένταση ή άλλα χαρακτηριστικά της. Έχει μελετηθεί ελάχιστα και δεν είναι γνωστή η συχνότητα της.
Οι αντιδράσεις στους ήχους κυμαίνονται από θυμό και ενόχληση μέχρι κατάσταση πάλης ή φυγής. Η κατάσταση μερικές φορές ονομάζεται σύνδρομο επιλεκτικής ευαισθησίας στον ήχο. Με άλλα λόγια πας να βγεις από το σπίτι σου και μπορεί μέχρι να πας στο γκαράζ να είσαι έξαλλος, να θες να σπάσεις ότι βλέπεις μπροστά σου, και μετά να σηκωθείς να φύγεις μπας και γλιτώσεις.
Οι ειδικοί μίλησαν:
Σύμφωνα με Βρετανούς επιστήμονες, η μισοφωνία είναι μια εγκεφαλική διαταραχή. Στα άτομα με μισοφωνία η περιοχή του εγκεφάλου τους που περιλαμβάνει το μηχανισμό ελέγχου των συναισθημάτων εμφανίζει υπερδραστηριότητα στο άκουσμα ορισμένων ήχων. Ταυτόχρονα η περιοχή αυτή εμφανίζει διαφορετικές νευρωνικές συνδέσεις με άλλα μέρη του εγκεφάλου στους ανθρώπους με μισοφωνία, σε σχέση με αυτόυς που δεν πάσχουν.
- Οι πάσχοντες συνήθως αποφεύγουν τις μισοφωνικές καταστάσεις ή τις υποφέρουν με έντονη δυσφορία, η οποία οδηγεί σε λειτουργική βλάβη. Τη «μισοφωνία» το μίσος, δηλαδή, για συγκεκριμένους ήχους πρωτοπεριέγραψε το 2002 οι επιστήμονες Μάργκρετ και Πάουελ Τζάστεμποφ από το Πανεπιστήμιο Έμορι, στην Ατλάντα. Η διαταραχή παρατηρείται πως κυμαίνεται από ήπια έως σοβαρή. Εάν είναι ήπια, μπορεί να αισθανθείτε ανήσυχα, άβολα, επιθυμία να φύγει ο ήχος αμέσως, ακόμα και αηδία. Ενώ αν είναι σοβαρή, ο συγκεκριμένος ήχος μπορεί να προκαλέσει οργή, θυμό, πανικό, φόβο, συναισθηματική δυσφορία.
Και ποιός να σε πιστέψει όταν λες οτι πραγματικά δεν αντέχεις που ο διπλανός σου στην ταβέρνα αντί για οδοντογλυφίδα πλαταγγίζει τη γλώσσα του στην προσπάθειά του να βγάλει το μαρούλι που του κόλλησε; Ή όταν τους λες οτι αν ρουφήξει η αδερφή σου άλλη μια φορά την κοτόσουπα θα λιποθυμήσεις; Θα στα πω εγω…..ΚΑΝΕΝΑΣ…
- Όλοι νομίζουν οτι απλά είσαι ¨και πολύ παράξενη ρε παιδάκι μου¨ Πόσο συχνό φαινόμενο είναι η μισοφωνία;
Πρόσφατη έρευνα με δείγμα 772 συμμετέχοντες από τη Μεγάλη Βρετανία διαπίστωσε ότι 1 στους 5 έχει μισοφωνία. Ακόμη, έρευνα του 2014 σε 483 προπτυχιακούς φοιτητές διαπίστωσε ότι σχεδόν το 20% είχε φανερά κλινικά συμπτώματα της εν λόγω διαταραχής.
Οι ερευνητές δεν είναι ακόμη σε θέση να γνωρίζουν με βεβαιότητα τον λόγο που μερικοί άνθρωποι υποφέρουν από τη μισοφωνία ή το κατά πόσο παίζουν ρόλο οι γενετικοί παράγοντες. Μερικοί άνθρωποι γίνονται τυχαία δυσανεκτικοί σε ορισμένους ήχους, ενώ σε άλλους η αποστροφή προκαλείται από ένα τραυματικό γεγονός.
Υπάρχει γιατρειά;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία για αυτή τη διαταραχή, τουλάχιστον όχι ακόμα, ωστόσο οι ειδικοί προτείνουν: Συγκρατήσου ή Αποχώρησε….ασχολίαστο…δεν γίνεται πάντα Γνωστική/συμπεριφορική θεραπεία, κατά την οποία οι ασθενείς μαθαίνουν να αποσπούν την προσοχή τους ή να «μπλοκάρουν» την ακοή τους…πολύ ευκολο… «ειρωνεύομαι φυσικά».
- Και για να μη νομίζετε οτι τα λέω μόνο εγω, ακούστε μερικούς κολλητούς: «Δεν το αντέχω, όταν ακούω κάποιον να μασουλάει ποπ κορν με το στόμα ανοιχτό. Εννοώ ότι πραγματικά δεν το αντέχω», γράφει στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο δρ Barron H. Lerner, καθηγητής Ιατρικής και Πληθυσμικής Υγείας στο Ιατρικό Κέντρο Langone του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
«Πάσχω από μισοφωνία, μία διαταραχή κατά την οποία ορισμένοι ήχοι προκαλούν εκρήξεις οργής ή αηδίας. Βέβαια, πολλοί είναι οι ειδικοί που αμφισβητούν την ύπαρξή της, υποστηρίζοντας ότι με το να την «ονοματίζουμε» ασχολούμαστε υπερβολικά με μία σειρά από συμπτώματα τα οποία δεν είναι και τόσο σοβαρά. Ας έρθουν μαζί μου στην ταβέρνα….Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες μελέτες που συνδέουν τη μισοφωνία με προβλήματα ψυχικής υγείας όπως η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και το σύνδρομο του μετατραυματικού στρες. Για το μετατραυματικό στρες θα συμφωνήσω….
Η φίλη μου η μισοφωνία:
Τα έχω κάνει όλα. Φεύγω απο το ερέθισμα, διαχειρίζομαι το θυμό μου, αλλά αυτό είναι πάντα εκεί γιατί θεραπεία γιοκ! Το μεγαλύτερο παράπονό μου; Τα χειρότερα ερεθίσματα τα είχαν στην οικογένειά μου ΟΛΟΙ…..Δόντια, σούπες…τα πάντα!
- Και ποτέ δεν με πιστεψαν οτι αυτό με οδηγεί στιγμιαία στην παράνοια! Ο μπαμπάς μου μάλιστα πολλές φορές το έκανε επίτηδες για να με προκαλεί! Μαντέψτε…τρώμε μαζί τις Κυριακές? Κάπως έτσι χάνεις το προνόμιο να τρώς με την κορούλα σου κάθε Κυριακή. Θα ήθελα τόσο πολύ να γιατρευόταν η μισοφωνία και ελπίζω οι φίλοι μου οι γιατροί να το πάρουν λίγο σοβαρά γιατί είναι βασανιστήριο!
Και κάτι ακόμα…ακούω τόσο καλά, που ακούω ακόμα και τις σκέψεις σας αυτή τη στιγμή. Ακούω και τα κουτσομπολιά για τη γειτόνισα με κλειστή πόρτα, ακούω τον καβγά με τον μπαμπά που η μαμά νόμιζε οτι δεν ακούω, ακούω από μακρυά ένα παιδάκι να λέει ένα άλλο χοντρό! Ακούω μέτρα μακρυά το παλιοπαγκάκι να τρίζει.
Ετοιμη για FBI…αν ακούτε πάρτε με μπας και δω άσπρη μέρα. Όχι αγαπητοί μου. Δεν είμαι παράξενη. ΕΙΜΑΙ Η ΝΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΜΙΣΟΦΩΝΙΑ!!!!!!!
Πηγή – truemed
