Κάτω από το 1/3 όσων φορολογουμένων που προσέφυγε στη Διεύθυνση Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών (ΔΕΦΔ) της ΑΑΔΕ προκειμένου να μειώσει τους φόρους και τα πρόστιμα που τους επιβλήθηκαν για φορολογικές παραβάσεις, δεν δικαιώθηκε.
- Και αυτό γιατί οι προσφγυγές των 2/3 των φορολογουμένων απορρίφθησαν, σύμφωνα με την ΕΡΤ. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) από την Επιτροπή, απορρίφθηκε το 66,13% των προσφυγών που εξετάσθηκαν την περίοδο Ιανουαρίου – Μαΐου 2024.
Τα υψηλό ποσοστό των απορριφθέντων υποθέσεων αποδίδεται από αρμόδιους παράγοντες της φορολογικής διοίκησης, στο νέο ελεγκτικό πλαίσιο και τις διαδικασίες που εφαρμόζει ο φορολογικός μηχανισμός στη βεβαίωση των παραβάσεων.
- Κατά το πρώτο πεντάμηνο του έτους, υποβλήθηκαν στη Διεύθυνση 2.501 προσφυγές από φορολογούμενους και επιχειρήσεις. Εξετάσθηκαν οι 2.320 από τις οποίες οι 1.654 απορρίφθηκαν, 23 υποθέσεις απορρίφθηκαν σιωπηρώς καθώς εξέπνευσε η προθεσμία για να εξεταστούν, 7 φορολογούμενοι παραιτήθηκαν από τη διαδικασία ενώ δεκτές εν όλω ή εν μέρει έγιναν μόνο 636 υποθέσεις
Από την στατιστική επεξεργασία των στοιχείων της ΑΑΔΕ προκύπτει ότι από το 2013 οπότε ξεκίνησε η δραστηριότητα της ΔΕΔ έχουν υποβληθεί 91.139.
Από το σύνολο των υποθέσεων εξετάστηκαν οι 86.739 από τις οποίες 46.821 απορρίφθηκαν με αποφάσεις της επιτροπής, 14.971 υποθέσεις απορρίφθηκαν σιωπηρώς καθώς εξέπνευσε η προθεσμία για να εξεταστούν ενώ 652 φορολογούμενοι παραιτήθηκαν από τη διαδικασία.
Δεκτές έγιναν εν όλω ή εν μέρει 21.189 υποθέσεις, δηλαδή μόνο το 24,4% των υποθέσεων. Σημειώνεται από το σύνολο των προσφυγών οι 34.937 έχουν φθάσει στα δικαστήρια.
- Το ισχύον καθεστώς δίνει τη δυνατότητα στους φορολογούμενους να αμφισβητήσουν πράξεις, ρητές ή σιωπηρές, που εκδίδονται ή συντελούνται σε βάρος του από τη φορολογική αρχή προσφεύγοντας στη ΔΕΦΔ εντός 30 ημερών πριν από τη προσφυγή στα δικαστήρια.
Η απόφαση για την ενδικοφανή προσφυγή εκδίδεται εντός αποκλειστικής προθεσμίας 120 ημερών από την ημερομηνία υποβολής της ενδικοφανούς προσφυγής και σε περίπτωση που δεν εκδοθεί απόφαση και δεν ενημερωθεί ο υπόχρεος ή δεν επιδοθεί η απόφαση θεωρείται ότι η προσφυγή έχει απορριφθεί από τη ΔΕΔ και ο υπόχρεος έχει λάβει γνώση αυτής της απόρριψης κατά την εκπνοή της προθεσμίας.
- Ηλεκτρονικά η προσφυγή
Από την 1η Φεβρουαρίου η ενδικοφανής προσφυγή υποβάλλεται υποχρεωτικά ηλεκτρονικά ενώ αν υφίσταται αποδεδειγμένη αδυναμία ψηφιακής υποβολής, είναι δυνατή η χειρόγραφη υποβολή στην αρμόδια φορολογική αρχή. Ταυτόχρονα με την υποβολή της ενδικοφανούς προσφυγής ο φορολογούμενος θα πρέπει να συνυποβάλλει στην αρμόδια φορολογική αρχή και τα συνημμένα έγγραφα και δικαιολογητικά μόνο σε ψηφιακή μορφή (αρχεία .pdf ή .zip) μέσω της εφαρμογής.
Στην ενδικοφανή προσφυγή θα πρέπει να αναφέρονται τα ακριβή στοιχεία του υπόχρεου, την προσβαλλόμενη πράξη, τους λόγους, τους ισχυρισμούς και τα έγγραφα στα οποία ο υπόχρεος βασίζει το αίτημά του, τη διεύθυνση για τις κοινοποιήσεις των αποφάσεων, των πράξεων και των λοιπών εγγράφων της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, τη διεύθυνση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τα στοιχεία επικοινωνίας του υπόχρεου.
Καραμανλής: Εθνάρχης ο Εφιάλτης
ΒΡΩΜΙΚΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
Ο ανώμαλος φτωχομπινές απ’ το Κιουπκιόι
Αυτά, τα οποία αγνοούσαν οι Έλληνες, όπως θα δούμε, τα γνώριζαν οι ξένοι ιμπεριαλιστές. Γι’ αυτόν τον λόγο, επεμβαίνοντας στην πολιτική ζωή της χώρας, πριμοδοτούσαν μόνιμα ανώμαλους. Τους συνέφερε να έχουν οι Έλληνες φτωχομπινέδες “Εθνάρχες”, τους οποίους οι ίδιοι θα τους εκβίαζαν. Η περίπτωση του “Εθνάρχη” Καραμανλή είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική της αθλιότητας και του παρασκηνίου, η οποία χαρακτηρίζει τη μεταπολεμική πολιτική ζωή της χώρας. Το σύνολο της αθλιότητας, της φτώχειας και της δυστυχίας στην οποία έχει καθηλωθεί μεταπολεμικά η χώρα, οφείλεται σε αυτόν τον άθλιο. Ό,τι μας έχει πληγώσει και ό,τι μας έχει αδικήσει ως Έλληνες και ως πολίτες, φέρει την υπογραφή του.
Ο γέρος Καραμανλής υπήρξε ένας από τους πιο μεγάλους αλήτες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Κανονικός αλήτης τού δρόμου και όχι απλά της πολιτικής. Ένας αλήτης, ο οποίος ξάπλωνε εκεί όπου ένας απλός άνθρωπος σιχαίνεται να πατήσει. Ένας φτωχός και αδίστακτος επαρχιώτης έτοιμος για όλα. Φτωχομπινές με όλη τη σημασία της λέξεως. Τη φωτογραφία του στο λήμμα της λέξης φτωχομπινές θα έπρεπε να την έχουν όλα τα εικονογραφημένα ελληνικά λεξικά. Εμφανίστηκε ως περσόνα στην προπολεμική Αθήνα και αναζητούσε βολέματα και πόστα, πηδώντας ανώμαλους πλούσιους μεγαλοαστούς.
Παρίστανε τον δικηγόρο, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ανεπάγγελτος, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ενοικιαζόμενος εραστής. Ένας “Βαλιανάτος” της εποχής, ο οποίος προσπαθούσε να διεισδύσει στα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας, τρυπώνοντας από τις τουαλέτες και τις κρεβατοκάμαρές της. Στο Κιουπκιόι τον μετρούσαν για σκληρό άνδρα και στην Αθήνα ήταν ο αγαπητικός του πλούσιου Ευταξία και ποιος ξέρει πόσων άλλων πλούσιων μεγαλοαστών τής Πρωτεύουσας. Αυτός ο λαμπρός “δονητής” πολυτελείας της κοσμικής Αθήνας τού μεσοπολέμου έλαμψε δια της απουσίας του στα χρόνια των γενναίων και των ανδρών. Αυτός, ο οποίος πάντα παρίστανε τον “ευπατρίδη”, που “δάκρυζε” για τα εθνικά θέματα, ήταν στην πραγματικότητα μόνον “Ευταξίδης”. Κουφός, κυριολεκτικά και μεταφορικά, εφόσον ποτέ δεν άκουσε τα κελεύσματα της πατρίδας.
Αστράτευτος την ώρα του μεγάλου πολέμου κατά του φασιστικού Άξονα. Άφαντος την ώρα που οι Έλληνες έδιναν τη μεγάλη μάχη της Αντίστασης. Επανεμφανίστηκε στη δημόσια ζωή λίγο πριν τη σίγουρη αποχώρηση των Ναζί και προκειμένου να πάρει μέρος στη λεία της απελευθέρωσης. Τον συνέλαβε ο ΕΛΑΣ για δωσιλογισμό την ώρα τού μεγάλου αγώνα για την απελευθέρωση. Τον συνέλαβαν οι Εγγλέζοι για δωσιλογισμό μετά την απελευθέρωση της πατρίδας. Διαπραγματεύτηκε μ’ αυτούς – άγνωστο αρχικά με ποιες πολιτικές υποθήκες – το ξέπλυμα των αμαρτιών του. Το ’45 – και άρα αμέσως μετά την απελευθέρωση – ο άεργος και ανεπάγγελτος φτωχομπινές πήγε στην Αγγλία για δύο μήνες για να “βελτιώσει τα αγγλικά” του. Στη συνέχεια – και παρακολουθώντας τον – καταλάβαμε τι έκανε στην Αγγλία και τι είδους υποθήκες έβαλε. Δεν εξηγείται διαφορετικά το να έχει συλληφθεί το ’44 από τους Άγγλους για δωσιλογισμό και το ’46 να είναι υπουργός της δικής τους Κυβέρνησης.
Από τον Μέρτεν μάθαμε ότι στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής ήταν συνεργάτης των ΝΑΖΙ. Υπήρχαν φωτογραφίες του με τον Μέρτεν, οι οποίες μαρτυρούσαν τη μεταξύ τους συνεργασία. Στη συνέχεια τον έφτυνε ο Μέρτεν από τη Γερμανία και αυτός στην Αθήνα σήκωνε ομπρέλα για να μας δείξει ότι βρέχει. Ο Μέρτεν τον εξευτέλιζε στη Γερμανία και αυτός έκανε μηνύσεις σε ελληνικά – κι άρα αναρμόδια – δικαστήρια την εποχή που ήταν μάλιστα Πρωθυπουργός. Υπήρχαν φωτογραφίες, που πολλά χρόνια μετά θα μαθαίναμε τι θα μας κόστιζαν ως λαό, και τις οποίες εξαφάνισαν οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Στην περίφημη λαϊκή ρήση των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων: “Ένας πούστης, μια πουτάνα κι ένας Αμερικάνος κυβερνάνε την Ελλάδα” και, για να παραφράσουμε τον Χατζηδάκη, ο Καραμανλής δεν ήταν ούτε Αμερικανός ούτε πουτάνα.
Σε γενικές γραμμές αυτός ο άνθρωπος ήταν μόνον βιτρίνα. Δειλός μέχρι θανάτου και κομπλεξικός στον ίδιο βαθμό. Βιτρίνα ήταν τόσο ο γάμος του με την όμορφη Αμαλία όσο και η περίφημη εικόνα του σκληρού ηγέτη. Όλα εκ του ασφαλούς και όλα μια παράσταση σκηνοθετημένη και χρηματοδοτούμενη από τις γνωστές πρεσβείες. Μια παράσταση, η οποία είχε ως στόχο να τον παρουσιάσει ως περίπου macho άνδρα, ο οποίος ήταν και πατριώτης! Μια παράσταση απέναντι σε ανθρώπους, οι οποίοι επ’ αμοιβή δέχονταν να παριστάνουν τους κομπάρσους. Ο “σκληρός άντρας” είπε το περίφημο “σκάσε Αμαλία” τη στιγμή που το δύσκολο για την περίπτωσή του ήταν να πει το “σκάσε Ευταξία”. Ο “σκληρός άντρας”, ο οποίος πετούσε τασάκια στους συνεργάτες του, δεν πέταξε ούτε γόπα αντίστασης στους Γερμανούς.
Φώναζε σε μια μεγαλοαστή, η οποία για λόγους συμφέροντος ήταν συμβιβασμένη μέσα σε έναν λευκό γάμο ή σε άβουλους συνεργάτες τύπου Μπάρμπι-τσίωτη, που ο ίδιος τους βόλευε και θα τον ευγνωμονούσαν ακόμα κι αν τους πυροβολούσε. Ο πολύ οξύθυμος “άντρας” που κατά πιθανότητα ήταν μια υστέρω, μονίμως στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης. Όλα ψεύτικα, τόσο στη ζωή όσο και στον θάνατο. Όλα μια πολυτελής βιτρίνα, στηριγμένη σε ψέματα και παρανομίες. Ακόμα και στο θάνατο ψεύτικη παράσταση μεγαλοπρέπειας δίνει. Ακόμα και το οικόπεδο στο Ψυχικό, στο οποίο βρίσκεται το δήθεν ίδρυμά του – και τον έχουν θαμμένο μόνο του – είναι σκανδαλωδώς αποκτηθέν. Γείτονας της Γιάννας σε κλεμμένο οικόπεδο. Μέγα σκάνδαλο είχε ξεσπάσει την εποχή που το καβάντσωσε παράνομα και τζάμπα για την τελευταία του παράσταση.
Το γιουσουφάκι της γερμανικής Πρεσβείας
Από τη στιγμή που ένας γνωστός ανώμαλος – και με φάκελο δωσίλογου – επιλέγεται να κάνει πολιτική καριέρα υψηλού επιπέδου, ευνόητο είναι ότι θα μπαίναμε σε εθνικές περιπέτειες εξαιτίας του. Ευνόητο είναι ότι θα πρέπει να ήταν ο καλύτερος πελάτης των πρεσβειών και των μυστικών υπηρεσιών. Ευνόητο είναι ότι επιλέχθηκε ακριβώς γι’ αυτά του τα “προσόντα”. Ειδικά οι γερμανικές υπηρεσίες, εξαιτίας των μαρτυριών και των στοιχείων του Μέρτεν, πρέπει στην κυριολεξία να τον είχαν κάνει γιουσουφάκι τους. Ό,τι του ζητούσαν – ακόμα και την μεγαλύτερη προδοσία για τη χώρα – τους το έκανε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ό,τι οι Γερμανοί – και όσοι βρίσκονταν πίσω απ’ αυτούς – ήθελαν να ρυθμίσουν εις βάρος τής Ελλάδας, αυτόν χρησιμοποιούσαν για να το φέρουν εις πέρας.
Από την αρχή τής καριέρας του όλα ήταν ένας ύμνος της αξιοκρατίας και της δημοκρατίας. Από τις βρόμικες αλλά κορυφαίες κρεβατοκάμαρες της Αθήνας κατευθείαν σε κορυφαία θέση στην πολιτική σκηνή “Μην με κάνετε εμένα Υπουργό, κάντε τον Καραμανλή” είπε ο Ευταξίας και έτσι ξεκίνησε η καριέρα τού “γίγαντα”. Στη συνέχεια – εντελώς “αξιοκρατικά” και “δημοκρατικά” – τον πήρε η Γερμανίδα βασίλισσα Φρειδερίκη του Ανοβέρου και τον έκανε Πρωθυπουργό χωρίς λόγο κι αιτία, εκτός βέβαια από τους λόγους και τις αιτίες που γνώριζαν στις πρεσβείες και κυρίως στη γερμανική. Μια Γερμανίδα, η οποία υποτιμούσε και απεχθανόταν τους ιθαγενείς, προφανώς έκρινε ότι ένας ανώμαλος θα ήταν ιδανικός για να παριστάνει τον Πρωθυπουργό τους.
Ο άνθρωπος, που εκβίαζαν οι Γερμανοί από την εποχή τής Κατοχής, δεν ήταν μόνον “πατριώτης”, αλλά και βαθύτατα “δημοκράτης”. “Τίμησε”, όμως, τη Δημοκρατία με το παραπάνω: Αυτός ήταν ο εμπνευστής του τριφασικού εκλογικού συστήματος, το οποίο μετέτρεπε τον δεύτερο σε πρώτο. Επίσης, έδειξε μεγάλη κοινωνική ευαισθησία. Ηταν ο πρώτος που έδωσε δικαίωμα ψήφου και στα δένδρα. Με αυτόν τον τρόπο τίμησε και το φυτικό βασίλειο. Αυτό το βασίλειο πολύ τον “αγάπησε’ και τον ψήφισε, να γίνει και εκλεγμένος Πρωθυπουργός. Αυτός ήταν απόλυτος ηγέτης τόσο της πανίδας όσο και της χλωρίδας τής πατρίδας μας. Αυτόν εμπιστεύτηκαν οι Έλληνες σαν “ηγέτη” στο μεγαλύτερο διάστημα της μεταπολεμικής τους ιστορίας. Απ’ αυτόν τον “ηγέτη” περίμεναν λύσεις στα προβλήματά τους. Προβλήματα, τα οποία από τον πόλεμο και μετά είχαν ένα όνομα: “Γερμανία”.
Την Γερμανία, η οποία μας είχε καταστρέψει – και άρα ήταν η πηγή όλων των προβλημάτων και τη Γερμανία, η οποία έπρεπε να μας αποζημιώσει και άρα υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να ήταν η πηγή όλων των λύσεων. Η Γερμανία, όμως, δεν ήταν ποτέ λύση για τους Έλληνες, γιατί οι Γερμανοί είχαν στα χέρια τους το χαρτί τού Καραμανλή. Οι Έλληνες περίμεναν από τον Καραμανλή του Μέρτεν να τους φέρει χρήματα μετά την καταστροφή από τους Γερμανούς και αυτός “χόρευε τον χορό τής κοιλιάς” στις πρεσβείες τους. Όχι μόνον δεν διεκδίκησε τις πολεμικές αποζημιώσεις των Γερμανών, αλλά τους χάρισε ακόμα και τα προπολεμικά τους χρέη, προκειμένου ν’ αναπτυχθούν.
Από τους πρώτους στην Ευρώπη έσπευσε η Ελλάδα να κουρέψει τα γερμανικά χρέη.
Τα περίφημα γερμανικά χρέη, τα οποία φέσωσαν ολόκληρη την Ευρώπη. Όχι μόνον δεν διεκδίκησε τα χρήματα που χρωστούσαν οι Γερμανοί – λόγω των καταστροφών τού πολέμου και των αναγκαστικών δανείων – αλλά τους χάρισε και τα αναγνωρισμένα χρέη, τα οποία είχαν απέναντι στην Ελλάδα πριν από τον πόλεμο. Η Γερμανία, απαλλαγμένη από τα χρέη της, εκτοξεύτηκε στην ανάπτυξη και η Ελλάδα, έχοντας υποστεί μια πρωτοφανούς εντάσεως καταστροφή, μαράζωσε ακόμα πιο πολύ. Το αποτέλεσμα ήταν το γνωστό: Η νικήτρια Ελλάδα παρέμεινε μέσα στις λάσπες με τα κάρα και η Γερμανία έχτιζε ξανά τη βιομηχανία της.
Με τις ευχές τού Καραμανλή στείλαμε στη Γερμανία και τον ανθό της νεότητας της χώρας, για να την ξαναχτίσει από την αρχή. Τον εξειδικευμένο σε τέχνες ανθό, γιατί οι Γερμανοί ήθελαν να πάρουν και την τεχνογνωσία μας. Ξυλουργοί, μηχανουργοί, μηχανικοί, επιπλοποιοί, γουνοποιοί, όλοι ευπρόσδεκτοι στο γερμανικό Νταχάου, το οποίο απελευθερώνει δια της εργασίας. Δεν θα τάιζαν άσχετους Έλληνες, που θα τους μάθαιναν από τις δικές τους τέχνες. Οι Έλληνες θα πήγαιναν εκεί μάχιμοι να στελεχώσουν την παραγωγική μηχανή της Γερμανίας και όχι να εκπαιδευτούν απ’ αυτήν. Μέσα σε λίγα χρόνια οι ηττημένοι Γερμανοί με Mercedes ξανά και οι ήρωες με τα γαϊδούρια.
Ο Καζαντζίδης έκλαιγε στον Σταθμό τού Μονάχου, αλλά δυστυχώς δεν ήξερε ποιος τον είχε στείλει εκεί, ώστε να ενημερώσει και τους υπόλοιπους. Μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο και έναν τρομερό Εμφύλιο, ο οποίος αποψίλωσε στην κυριολεξία τον ελληνικό πληθυσμό, ήρθε αυτό το ύπουλο χτύπημα από τον Καραμανλή και τον αποτελείωσε. Στέρησε πολύτιμες ανάσες στη χώρα, προκειμένου αυτή να μπορέσει να σταθεί γρήγορα στα πόδια της. Της στέρησε άπειρους οικονομικούς πόρους για ν’ αναπτυχθεί και ταυτόχρονα της αφαίρεσε ένα πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θα μπορούσε να στηρίξει μια εθνική προσπάθεια εκβιομηχάνισης μέσα σε έναν κόσμο, ο οποίος μετά την καταστροφή των πολέμων διψούσε για προϊόντα. Αυτό το δυναμικό το πήραν οι Γερμανοί και το έβαλαν να δουλεύει στις δικές τους φάμπρικες οι οποίες στήνονταν από την αρχή, εφόσον οι χουβαρντάδες χάριζαν χρέη.
Αγόρασε κι εσύ έναν δημοσιογράφο, μπορείς!
Επιβεβαιώθηκε η “προφητεία” των Ναζί.
Η ναζιστική προφητεία, η οποία έλεγε ότι η ηττημένη Γερμανία κατά τη μεταπολεμική περίοδο θα χρηματοδοτούνταν αδρά, προκειμένου ν’ αναπτυχθεί εις βάρος των θυμάτων της. Ότι αυτά τα θύματα όχι μόνον δεν θα αποζημιώνονταν απ’ αυτήν, αλλά αντίθετα θα πήγαιναν σαν σκλάβοι της αμνησίας για να την ξαναχτίσουν με τα ίδια τους τα χέρια. Πώς να μην είναι οι Γερμανοί σίγουροι για την αμνησία των λαών, όταν μαζί με τους Αμερικανούς έλεγχαν τις ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών, οι οποίες στην πλειοψηφία τους ήταν πρώην δωσίλογοι των Ναζί; Πώς να μην είναι σίγουροι για τον δικό τους Καραμανλή;
Η Γερμανία γνώριζε εξ’ αρχής το μεταπολεμικό σενάριο και έπαιζε εκ του ασφαλούς. Έβλεπε με το αμερικανικό λυχνάρι εκεί όπου οι άλλοι προχωρούσαν στο σκοτάδι. Αυτό συνέβαινε για έναν πολύ απλό λόγο. Οι Γερμανοί ήταν οι μπράβοι της αμερικανικής πολιτικής στην Ευρώπη. Αυτοί, οι οποίοι χρηματοδοτήθηκαν από τους Αμερικανούς για να ισοπεδώσουν την Ευρώπη και να την μετατρέψουν σε αμερικανική λεία. Αυτή η Γερμανία, η οποία δεν είναι καν ένα πραγματικό κράτος, είναι η Πέμπτη Φάλαγγα των Αμερικανών στην Ευρώπη. Χάρη στη Γερμανία εδώ και έναν αιώνα οι Αμερικανοί έχουν ρημάξει την Ευρώπη και η Γερμανία την Ελλάδα.
Αυτά δεν τα λέμε εμείς, επειδή είμαστε κακοήθεις και συνωμοσιολόγοι. Αυτά τα λένε αυτοί, οι οποίοι εκ των πραγμάτων μπορούν, λόγω επαγγελματικής εμπλοκής, να τα ομολογήσουν. Αυτά τα λένε αυτοί, οι οποίοι γνωρίζουν πώς λειτουργεί η ηθικολόγα γερμανική δημοσιογραφία. Αυτά τα λέει στο βιβλίο του “Αγορασμένοι Δημοσιογράφοι” ο πρώην αρχισυντάκτης τής Frankfurter Allgemeine Zeitung, Ούντο Ούλφκοτε: “Τα δύο τρίτα των δημοσιογράφων στη Γερμανία είναι εξαγοράσιμοι” “Οι πεμπτοφαλαγγίτες των ΗΠΑ” “Το παραμύθι τής Μέρκελ – Έτσι ψεύδεται η καγκελαρία στον λαό” “Πώς λαδώθηκα από εταιρεία πετρελαιοειδών” “Δημοσιογραφικά ταξίδια και φοροαπάτες” “Πώς πληρώνονται οι βίλες στην Τοσκάνη”.”Πίσω από την FAZ υπάρχει ένα διεφθαρμένο κεφάλι” και “Αγόρασε κι εσύ έναν δημοσιογράφο, μπορείς!”
Αυτοί είναι κάποιοι χαρακτηριστικοί τίτλοι από κεφάλαια του βιβλίου, που δείχνουν τη σαπίλα τού σημερινού δημοσιογραφικού κατεστημένου στη Γερμανία των ανθρώπων που μας κουνούν το δάχτυλο και απαξιώνουν καθημερινά τη χώρα μας με πληρωμένα ρεπορτάζ. Τέτοιοι είναι προφανώς και οι δημοσιογράφοι τής γερμανικής ναυαρχίδας της προπαγάνδας. Τέτοιοι είναι και οι δημοσιογράφοι τής Bild. Εργαλεία προπαγάνδας, που πληρώνονται από τους τραπεζίτες, για να γράφουν αυτά που τους επιβάλουν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί.
Με αυτούς τους “ηθικούς” και “ενάρετους” ανθρώπους βάδισε η Γερμανία προς το “θαύμα” της. Με αυτούς τους “καλούς” ανθρώπους σκόρπισε την “καλοσύνη” της στην Ευρώπη. Έχοντας την άνωθεν προστασία, το σενάριο ήταν λίγο-πολύ γνωστό: Η Γερμανία θα προστατευόταν από τη μήνη των λαών και θα συνέχιζε το αντιευρωπαϊκό παιχνίδι, για να μην έχουν φθορά οι Αμερικανοί. Η Γερμανία θα προστατευόταν στην εποχή τής συγνώμης μέχρι να ανασυγκροτηθεί και όταν θα το κατάφερνε, θα επιτίθονταν ξανά στην Ευρώπη με τους Σόιμπλε, οι οποίοι από τότε προετοιμάζονταν. Οι Αμερικανοί κρατούσαν τους λαούς στις αντιδράσεις τους και οι Γερμανοί απλά έστηναν την κατάσταση.
Έστηναν την κατάσταση, ώστε αργά – αλλά σταθερά – να οδηγηθούμε στη σημερινή “Ενωμένη Γερμανική Ευρώπη” αμερικανικής ιδιοκτησίας. Έστηναν την κατάσταση, ώστε να οδηγηθούμε στη σημερινή Ευρώπη των χρεών και όχι των λαών. Έστηναν την κατάσταση μέχρι να αμολήσουν και πάλι τις Μέρκελ και τους Σόιμπλε να ματώσουν ξανά τους αφελείς. Οι Αμερικανοί απλά θα περίμεναν, ώστε σε κάποια στιγμή να απολαύσουν τη λεία, την οποία θα τους έφερνε ο αιμοβόρος τευτονικός σκύλος τους. Γι’ αυτόν τον λόγο το σύνολο των σκληρών και αντιλαϊκών χειρισμών, που ευνοούσαν την αμερικανική πολιτική στην Ευρώπη, τη δρομολογούσαν οι Γερμανοί. Ως εκ τούτου, μετά το τέλος τού πολέμου αυτή η πολύτιμη Γερμανία θα έπρεπε να ενισχυθεί με όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους και κυρίως απ’ αυτούς, οι οποίοι ήταν απολύτως ελεγχόμενοι από τους Αμερικανούς, όπως οι Έλληνες.
Αρκούσε όμως η βοήθεια του Καραμανλή προς τους Γερμανούς μόνο με την άρνησή του να διεκδικήσει τις αποζημιώσεις; Αρκούσε στους Γερμανούς ιμπεριαλιστές μόνο αυτή η εξυπηρέτηση του Ευταξίδη για την εξουσία που του έδωσαν; “Δεν πήραμε τις αποζημιώσεις των Γερμανών”, θα έλεγε κάποιος, “αλλά τουλάχιστον ήμασταν ελεύθεροι. Ελεύθεροι να προοδεύσουμε. Ελεύθεροι ν’ αναπτυχθούμε και να ευημερήσουμε. Σε ευλογημένο τόπο ζούμε Ό,τι και να κάνεις σ’ αυτόν τον τόπο, θα σε ταΐσει. Εύκολο ήταν να προοδεύσουν οι κατά κανόνα εργατικοί Έλληνες. Να βγάλουν τα χρήματα που είχαν ανάγκη”.
Αμ δε !! Σιγά μην μας αφήνανε να δουλεύουμε για να προοδεύσουμε. Είχαν το γιουσουφάκι στην εξουσία και θα μας άφηναν ήσυχους; Είχαν τον δικό τους Καραμανλή να κανονίζει τα πάντα. Είχαν τις φωτογραφίες τού δωσίλογου Καραμανλή και θα τις άφηναν, χωρίς να τις ξεζουμίσουν μέχρι τέλους. Είχαν την επιλογή τής Γερμανίδας Φρειδερίκης πάντα πρόθυμη να τους εξυπηρετήσει.
Γιατί να απολαμβάνουν μόνοι τους οι Έλληνες τα καλά της πατρίδας τους;
Γιατί οι “κατώτεροι” Έλληνες να σταθούν στην ίδια αφετηρία ανάπτυξης με τους “ανώτερους” Γερμανούς; Ο Καραμανλής δεν θα έβαζε μόνον τους Έλληνες μετανάστες να δουλεύουν για τους Γερμανούς, αλλά θα έβαζε και τους φτωχούς Έλληνες της Ελλάδας. Θα δούλευαν γι’ αυτούς για τουλάχιστον σαράντα χρόνια. Πώς θα γινόταν αυτό; Ο ανώμαλος των Αθηνών όχι μόνον δεν πήρε χρήματα από αυτά που όφειλαν οι Γερμανοί στους Έλληνες προπολεμικά, όχι μόνον δεν διεκδίκησε το αναγκαστικό δάνειο, το οποίο ήταν απολύτως διαφορετικό από τις υπόλοιπες διεκδικήσεις και ήταν άμεσα απαιτητό, όχι μόνον δεν διεκδίκησε τις αποζημιώσεις για μια Ελλάδα, η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς, αλλά έδωσε κι αυτά που οι Έλληνες δεν όφειλαν. Μιλάμε για πολλαπλή καταστροφή, η οποία στην κυριολεξία βούλιαξε την Ελλάδα.
Όχι μόνον δεν πήραμε φράγκο από τους Γερμανούς, αλλά τους δώσαμε και χρήματα. Χρήματα, τα οποία δεν τα είχαμε εκείνη τη στιγμή, αλλά θα ήταν υποθήκες αυτών, τα οποία με τον κόπο μας θα βγάζαμε στις επόμενες δεκαετίες. Άπειρα χρήματα, τα οποία κανένας δεν θυμάται, γιατί η θύμησή τους θα κλονίσει τα θεμέλια της Μεταπολίτευσης. Από την αρχή της δεκαετίας τού ’60 μέχρι σήμερα σχεδόν ο ελληνικός λαός δουλεύει για τη Γερμανία. Ένα μικρό μέρος τού πλούτου που παράγει η Ελλάδα συντηρεί τον ελληνικό λαό και το υπόλοιπο πηγαίνει στη Γερμανία. Χωρίς καμία υπερβολή η Ελλάδα πρέπει να ήταν από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες τού γερμανικού “θαύματος”.
Τώρα, δηλαδή, που οι Γερμανοί αναγνώστες της Bild νομίζουν λανθασμένα πως είναι χρηματοδότες τής “άπληστης” Ελλάδας, πρέπει να θυμηθούμε ποιοι ήταν στην πραγματικότητα οι μεγαλύτεροι χρηματοδότες τής Γερμανίας. Η Ελλάδα ήταν αυτή που χρηματοδότησε αδρά το γερμανικό “θαύμα”. Η Ελλάδα όχι μόνον δεν ζήτησε αυτά που της όφειλε η Γερμανία, αλλά, προδομένη από τον Καραμανλή, έδωσε στη Γερμανία και επιπλέον χρήματα. Αυτός ο απίστευτος προδότης, ο οποίος δεν ζήτησε από τους Γερμανούς τα τεράστια χρέη τους απέναντι στην Ελλάδα, ήταν εκείνος ο οποίος το ’62 αναγνώρισε – παρανόμως και αδίκως – όλα τα προπολεμικά δάνεια στους ξένους ομολογιούχους; “Ομολογιούχους” τρόπος τού λέγειν, εφόσον εκείνοι ήταν σαν τον σημερινό γαμπρό τού Κλίντον. Οι ίδιοι γύπες με τους σημερινούς τοκογλύφους, οι οποίοι έπαιρναν τζάμπα τα σκουπίδια των επενδυτών και τα οποία έτσι κι αλλιώς τα είχαν “ξεγραμμένα” Σκουπίδια, τα οποία, για παράδειγμα, δεν άφηναν το ελληνικό κράτος να μαζέψει, αλλά τα μάζευαν οι ίδιοι. Προφανώς γνώριζαν πράγματα, τα οποία δεν τα γνώριζαν όλοι οι υπόλοιποι και γι’ αυτό αγόραζαν σκουπίδια, τα οποία η Ελλάδα για “ανεξήγητους” λόγους θα τους τα έκανε “χρυσάφι”.
Ποιος ξέρει με τι ανταμοιβές και τι εκβιασμούς δέχθηκε ο Καραμανλής να εξυπηρετήσει τους τοκογλύφους εκείνης της εποχής. Έβαλε την Ελλάδα, η οποία καταστράφηκε από τους Γερμανούς στον πόλεμο – για να υπερασπιστεί τη Δύση – να πληρώσει ομόλογα ξεχασμένα, τη στιγμή που η ίδια δεν είχε απαιτήσει καν την αποζημίωσή της από τους Γερμανούς ή την ανταμοιβή της από τους Συμμάχους.
Η Ελλάδα τού ’60 – και άρα οι δικές μας οι γενιές – εξαιτίας τού Καραμανλή, πλήρωναν ομόλογα, τα οποία στην κυριολεξία είχαν παραγραφεί. Ομόλογα, τα οποία ξεκινούσαν από το 1881 και τελείωναν το 1931. Ομόλογα, τα οποία μετά από Δύο Παγκόσμιους Πολέμους και έναν τρομερό Εμφύλιο δεν έπρεπε καν να υπάρχουν στα ιστορικά αρχεία, πληρώθηκαν στο ακέραιο. Ομόλογα, τα οποία κανένα άλλο κράτος δεν θα αναγνώριζε. Αυτά τα ομόλογα ο Καραμανλής δεν τόλμησε καν να τα βάλει στο παζάρι κάποιων συμψηφισμών. Μας έβαλε να τα πληρώσουμε στο ακέραιο. Γιατί ο δωσίλογος φτωχομπινές των Αθηνών εκβιαζόταν από τους Γερμανούς. Ποιος θα σταματούσε τον διαβόητο και εκβιαζόμενο δωσίλογο ανώμαλο; Ο άθλιος Τσολάκογλου και – μαζί με τους συμμορίτες των “φιλελευθέρων” ιδρυτών των ταγμάτων ασφαλείας – δωσίλογος των Ναζί; Μήπως ο προδότης Μητσοτάκης;
Αυτοί ήταν οι ηγέτες της Ελλάδας εκείνη την εποχή. Αυτοί ήταν που αναγνώρισαν τα σκουπίδια των προπολεμικών “ομολογιούχων”.
Μιλάμε για απίστευτα ποσά σε σχέση με τις δυνατότητες του ελληνικού κράτους. Μιλάμε για δισεκατομμύρια δραχμές σε μια εποχή που ο Έλληνας εργαζόμενος πληρωνόταν με τρεις κι εξήντα. Σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς το συνολικό ονομαστικό κεφάλαιο ανερχόταν σε 56.239.518 λίρες Ποσό τεράστιο. Με την προσθήκη των κεφαλαιοποιημένων τόκων τότε, το τελικό ποσό έφτανε τις 62.072.114 αγγλικές λίρες ή 173.801.919 δολάρια ή 5.214.057.576 δραχμές. Το ονομαστικό κεφάλαιο αναγνωριζόταν στο ακέραιο και η εξυπηρέτησή του άρχιζε αναδρομικά από το 1963. Στο τέλος τής προσφοράς προσκομίστηκαν για αναγνώριση ομολογίες, οι οποίες αντιπροσώπευαν το 96% τού ονομαστικού κεφαλαίου. Κατά “σύμπτωση”, οι περισσότεροι από εκείνους τους “ομολογιούχους”, οι οποίοι θα έπαιρναν αναπάντεχα τα χρήματά τους, ήταν Γερμανοί.
Γερμανοί, από εκείνους, οι οποίοι μας “έδωσαν” τους Πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γερμανοί, οι οποίοι εκβίαζαν την Ελλάδα από την εποχή τού Τρικούπη. Γερμανοί, από εκείνους, οι οποίοι οδήγησαν την Ελλάδα στον “ατυχή” πόλεμο. Γερμανοί, οι οποίοι είχαν στα χέρια τους τα στοιχεία εκβιασμού τού ανώμαλου Καραμανλή και είχαν μετατρέψει τις παράνομες και παράλογες οικονομικές απαιτήσεις τους σε διακρατική υπόθεση. Γερμανοί, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν οι ίδιοι που, ως Ναζί βιομήχανοι, στήριξαν τον Χίτλερ. Γερμανοί, από εκείνους, οι οποίοι έδωσαν εντολή στον Καραμανλή να οργανώσει το σκλαβοπάζαρο των Ελλήνων και να τους στείλει τον αφρό τής ελληνικής παραγωγής. Εκείνα τα χρήματα εκείνων των εγκληματιών Γερμανών, που, αν τολμούσε η Γερμανία μετά τον πόλεμο να τα διεκδικήσει, θα έτρωγε κλωτσιές από τον τελευταίο Έλληνα, τα αναγνώρισε ως δια μαγείας ο “εθνάρχης”.
Η φωτογραφία τού δωσίλογου Καραμανλή με τον Ναζί Μέρτεν πρέπει να είναι η πιο ακριβή φωτογραφία τής ανθρώπινης ιστορίας. Με την παράνομη αποπληρωμή εκείνων των παράνομων ομολόγων συνδέονται οι τρεις κυρίαρχες οικογένειες της Μεταπολίτευσης. Με εκείνα τα παράνομα ομόλογα κατόρθωσαν οι ιμπεριαλιστές και έλεγξαν την ελληνική ηγεσία για πάνω από μισό αιώνα.
Οι δήθεν αντίπαλοι, οι οποίοι δούλευαν τους Έλληνες της Μεταπολίτευσης, ήταν συνένοχοι στο μεγαλύτερο έγκλημα μετά τον Εμφύλιο. Στο έγκλημα της οικονομικής εξαθλίωσης και υποδούλωσης της χώρας στους δανειστές της. Αυτή η εξαθλίωση και η υποδούλωση θα έβρισκε την έκφρασή της στην Χούντα. Στη Χούντα, την οποία επέβαλαν εκείνοι, οι οποίοι υποδούλωσαν με δάνεια τον λαό. Στη Χούντα, την οποία έστησαν απλά για να δουλεύει ο λαός, χωρίς να έχει το δικαίωμα να εκφράζει απαιτήσεις. Στη Χούντα, η οποία θα διατηρούσε τα μονοπώλια προκειμένου να ξεπληρωθούν τα παράνομα χρέη. Πολύ δηλαδή πριν οι Συνταγματάρχες αποφασίσουν να επιβάλουν τη Χούντα, υπήρχε μια άλλη Χούντα, πολύ χειρότερη, η οποία μας υποδούλωσε για πολύ περισσότερα χρόνια και απλά, για να συγκρατήσει την αντίδραση του λαού, έβαλε μπροστά του τους Συνταγματάρχες. Οι πραγματικοί φασίστες, δηλαδή, ήταν εκείνοι, οι οποίοι υποδούλωσαν τον λαό στους δανειστές. Εκείνοι ήταν οι προδότες τής Δημοκρατίας και του κράτους. Πραγματικοί προδότες.
Προδότες, οι οποίοι εκβιάζονταν από τα αφεντικά μέρα και νύχτα. Γι’ αυτόν τον λόγο επιμένουμε από την αρχή να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στις ιδιαιτερότητές τους. Μόνον αν γνωρίζει κάποιος το μέγεθος αυτών των ιδιαιτεροτήτων, μπορεί να καταλάβει και τις ακραίες συμπεριφορές που λάμβαναν χώρα πίσω από τις πόρτες. Πίσω από τις βιτρίνες των διεθνών επαφών. Ποιος θα διαπραγματευόταν για τα ελληνικά συμφέροντα; Οι “αντράκλες”, οι οποίοι παρίσταναν τους ηγέτες; Οι ηγέτες, τους οποίους στέλναμε σε εθνικές αποστολές και μαζί τους γελούσαν ακόμα και οι καθαρίστριες του Λευκού Οίκου; Οι Έλληνες καμάρωναν τον Καραμανλή και την Αμαλία δίπλα στον Κένεντυ και την Τζάκυ και όλοι μακριά από τις κάμερες τον αντιμετώπιζαν ως έναν ανώμαλο υπάλληλο με γάμο βιτρίνα. Ένα τίποτε, που το είχαν διορίσει στην τριτοκοσμική αποικία τους. Όλα μια παράσταση για την πλέμπα. “Γοητευμένοι” δήλωναν δημοσίως για τον Έλληνα ηγέτη. “Γοητευμένοι” για όσο διάστημα φόρτωνε τον λαό με χρέη. Γοητευμένοι από όλη τη συμμορία.
Αυτούς όλους, μετά τη χρέωση του ελληνικού λαού με παράνομα και απεχθή χρέη, τους απέσυραν οι ιμπεριαλιστές, προκειμένου να τους προστατεύσουν από τη φθορά τής Χούντας που μας ετοίμαζαν. Αφού τους έβαλαν από κοινού να μας δέσουν για ολόκληρες δεκαετίες σε δεσμά τεράστιων χρεών, μας βύθισαν στη Χούντα, προκειμένου να μην αντιδρούμε. Όταν θα άρχιζαν να φαίνονται οι συνέπειες των χρεών που μας φόρτωσαν, οι εγκληματίες θα βρίσκονταν εκτός Ελλάδας και άρα μακριά από την πολιτική φθορά που αυτά θα συνεπάγονταν. Καραμανλής και Μητσοτάκης τότε αγόρασαν την κυριαρχία τους στη Μεταπολίτευση. Ο Καραμανλής, για λόγους ευνόητους, ήταν ο πρώτος που την κοπάνησε. Ο πιο γνωστός φτωχομπινές τής Αθήνας πήγε στο Παρίσι για dolce vita. Ο γιος τού φτωχού δημοδιδάσκαλου από την επαρχία, χωρίς να έχει εργαστεί ούτε μία ώρα εκτός πολιτικής, έγινε μεγιστάνας. Ο άνθρωπος, ο οποίος δεν είχε μισό στρέμμα καπνοχώραφου στις Σέρρες, βρέθηκε με τη μισή Φιλοθέη υπό την ιδιοκτησία του. Μαζί του πλούτισαν μυστηριωδώς και όλα τα άεργα αδέρφια του.
Γι’ αυτόν τον λόγο την κοπάνησε
Την κοπάνησε για να σβήσει τα ίχνη του μέχρι να ξαναγυρίσει λουσμένος στις κολυμπήθρες των μυστικών υπηρεσιών. Την κοπάνησε μάλιστα με ψεύτικο διαβατήριο, που ακόμα και σήμερα ένας αδαής δεν μπορεί να εξηγήσει τον λόγο τής επιλογής του. Τι ρόλο και έναντι ποιου μπορούσε να παίξει ρόλο ένα ψεύτικο διαβατήριο κάποιου, ο οποίος υπήρξε αληθινός Πρωθυπουργός; Ποιος τον καταδίωκε; Επιλογή τού γερμανικού Παλατιού ήταν. Συνέταιρος στις παρανομίες με τον Πρωθυπουργό Μητσοτάκη ήταν. Εκλεκτός των δυτικών μυστικών υπηρεσιών. Ποιος μπορεί να τον καταδίωκε και να μην τον αναγνώριζε από τη φρυδάτη φάτσα του και να μπερδευόταν με το πλαστό διαβατήριο; Άρα; Άρα, όλα αυτά ήταν μια παράσταση για μελλοντική χρήση. Να δώσουν στον κωλομπαρά μια πινελιά αντίστασης ή μάχης κατά της αρχής. Να του δώσουν κάποια αγωνιστικά ένσημα”προκειμένου να τον εμφανίζουν σαν διωκόμενο ή κινδυνεύοντα σε κάποια φάση της ζωής του.
Μιλάμε δηλαδή για τις πάγιες γελοιότητες, οι οποίες σχεδιάζονται σε υπόγεια μυστικών υπηρεσιών, προκειμένου να “κατασκευαστούν ηγέτες”. Μιλάμε για παραμύθια, τα οποία θα τα πουλούσαν στη συνέχεια στους αγράμματους. Έντεκα χρόνια έζησε εις υγείαν τού κορόιδου στο Παρίσι. Με τι πόρους ζούσε εκεί την πλούσια ζωή του για πάνω από μια δεκαετία ένας άεργος που στην ζωή του υπήρξε μόνο μισθοσυντήρητος πολιτικός; Με τι πόρους έκανε τα ψωνιστήρια του στην πόλη τού φωτός; Εκείνον τον περίφημο – κοίτα να δεις σύμπτωση – Μυκονιάτη μπάτλερ Θόδωρο ποιος τον πλήρωνε και τι συμπεριλαμβανόταν στα καθήκοντά του; Προφανώς, ροκάνιζε στο Παρίσι την λεία, παίζοντας γκολφ με τα μπαστούνια των αγαπητικών και των άλλων.
Ο Καραμανλής είναι ο μεγαλύτερος εθνοπροδότης, καταστροφέας – ολετήρας της Ελλάδας.