Ο σκηνοθέτης της ταινίας «Καλάβρυτα 1943», Νικόλας Δημητρόπουλος βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα ήδη απ΄ την προβολή του τρέιλερ, δεχόμενος κατηγορίες ότι «ξεπλένει τους Ναζί» επειδή παρουσιάζει έναν Αυστριακό της γερμανικής 117ης Μεραρχίας Καταδρομών να διασώζει τα γυναικόπαιδα από το σχολείου του μαρτυρικού χωριού.
Ζούσαμε ήδη στην επικράτεια του «εμφυλίου» μεταξύ αντεμβολιαστών και υποστηρικτών του εμβολίου, σε μια εύθραυστη ισορροπία για τη δημόσια υγεία. Ενώ στο μεταξύ, ξέσπασε και ένας μίνι «εμφύλιος» για το ρόλο των πρωταγωνιστών του ’21 (Κολοκοτρώνη, Μαυροκορδάτο), με πρωτεργάτες γνωστούς ιστορικούς, κι αφορμή τους κουτσουρεμένους, άνευρους, λόγω πανδημίας, εορτασμούς των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
Αποκτήσαμε καθοδόν νέο «κοσκινάκι». Την ταινία «Καλάβρυτα 1943» του Νικόλα Δημητρόπουλου, που ήδη από την προβολή του τρέιλέρ της, προτού καν κατακλύσει τις κεντρικές κινηματογραφικές αίθουσες και την δει το ευρύ κοινό, εξήψε τα πάθη, εγείροντας τις αντιδράσεις τοπικών φορέων στα Καλάβρυτα αλλά και απόγονων θυμάτων του Ολοκαυτώματος, που κατήγγειλαν τους υπευθύνους της (μεταξύ των οποίων και τον σεναριογράφο Δημήτριο Κατσαντώνη) για «παραχάραξη των ιστορικών γεγονότων και αναβίωση μύθων που εξυπηρετούν αλλότριους σκοπούς», εμφανίζοντας τον «δήθεν “καλό” Αυστριακό» που διασώζει τα γυναικόπαιδα από το σχολείο».
Θα προσφύγουν και στη δικαιοσύνη, τελικά;
Υπήρξε ή όχι ιστορικά ο Αυστριακός, μεταξύ των δυνάμεων της γερμανικής 117ης Μεραρχίας Καταδρομών που ευθύνεται για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, από τα επαχθέστερα εγκλήματα πολέμου του Γ’ Ράιχ; Κι αν ναι, σε αυτόν οφείλεται η διάσωση των γυναικόπαιδων από το σχολείο των Καλαβρύτων την μοιραία 13η Δεκεμβρίου του 1943, που ξεκληρίστηκε σύσσωμος ο ανδρικός πληθυσμός του τόπου, μαζί και με παιδιά;
Πολλές είναι και οι αιχμές ότι η παραγωγή του φιλμ πήρε λεφτά απ’ το γερμανικό δημόσιο, προκειμένου με το αφήγημα του «καλού Ναζιστή» η Ελλάδα να χάσει ερείσματα από το δικαίωμα της διεκδίκησης των κατοχικών αποζημιώσεων. Ισχύει, όντως αυτή η κατηγορία;
Το Sputnik αναζήτησε τον σκηνοθέτη του δαιμονοποιημένου φιλμ, που έχει τη μεγάλη τύχη να έχει πρωταγωνιστή τον κορυφαίο Μαξ Φον Σίντοφ, στην τελευταία-«κύκνειο άσμα» μεγάλη ερμηνεία του, δίπλα στους επίσης εξαιρετικούς Alice Krige, Astrid Roos, Δανάη Σκιάδη και Νικόλα Παπαγιάννη, προκειμένου να απαντήσει σε όλα τα δύσκολα ερωτήματα.
Ο κορυφαίος Μαξ Φον Σίντοφ συγκλονισμένος δάκρυσε όταν αντίκρυσε τα πορτρέτα των θυμάτων των Ναζί στο Μουσείο Καλαβρύτων
«Δεν έχουμε πάρει ευρώ από κανέναν από τη Γερμανία για να ξεπλύνουμε τους Ναζί. Τελεία!» ξεκαθαρίζει ο κ. Δημητρόπουλος.
«Εμείς αυτό που πάντα θέλαμε να δείξουμε είναι τα αίσχη και τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Ναζί στα Καλάβρυτα. Και να υπενθυμίσουμε στον κόσμο ότι ο φασισμός είναι γεμάτος μίσος. Ενας άνθρωπος που ανοίγει μια πόρτα δεν ακυρώνει τα εγκλήματα που έκαναν οι Ναζί στους Καλαβρυτινούς και όπου αλλού τα έκαναν! Οι Καλαβρυτινοί ήδη δέχονται ότι ένας ή δυο Γερμανοί Ναζί σώσανε δυο παιδιά που πηγαίναν για εκτέλεση μαζί με τον ανδρικό πληθυσμό της περιοχής. Τα κρύψαν από πίσω τους και τα πήγαν πιο πέρα. Δεν καταλαβαίνω σε τι έγκειται το μεγάλο τους πρόβλημα με την πόρτα που άνοιξε ο Αυστριακός!» αναφωνεί ο σκηνοθέτης κατά τη συνομιλία μας.
«Γιατί η μαρτυρία για τη διάσωση των δυο παιδιών είναι εντάξει; Εδώ λένε ότι δεν βάλαν καν φωτιά οι Γερμανοί στο σχολείο, ενώ εμείς δείχνουμε να βάζουν. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι λάθος. Οι ίδιοι που φωνάζουν ότι δεν υπήρχε Αυστριακός λένε κι ότι “δεν θέλαν να μας κάψουν”. Είναι λίγο αστείο όλο αυτό για μένα. Ότι εμείς έχουμε γερμανικά συμφέροντα από πίσω μας όταν δείχνουμε ότι οι Ναζί θέλουν να κάψουν όλα τα γυναικόπαιδα, κι ότι ένας Αυστριακός κλονίστηκε και μπορεί να είχε τύψεις την δεδομένη στιγμή».
Ολόκληρη η συνέντευξη του σκηνοθέτη
-Ένας θεατής που έχει δει το φιλμ σας, κύριε Δημητρόπουλε, με τον Σάκη Ρουβά, το Alter Egο, βλέποντας σήμερα να γυρίζετε ταινία για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων θα αναρωτιέται:Τι συνέβη; Είναι το ίδιο πρόσωπο; Ο ίδιος σκηνοθέτης; Συνωνυμία; Είναι τεράστιο το άλμα από το ένα φιλμ στο άλλο. Πώς προέκυψε; Και γιατί έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να ξανακάνετε ταινία; Αυτό σχετίζεται με τις παθογένειες στο εγχώριο σινεμά;
Ως σκηνοθέτη δεν με ήξερε κανείς και με το «Alter Egο» μου δόθηκε η ευκαιρία να με μάθουν. Η ταινία δεν με αντιπροσωπεύει. Αμέσως μετά το «Alter Egο» ακολούθησε μια ταινία που προτιμώ να ξεχάσω, το «180 μοίρες». Επειδή λοιπόν οδηγήθηκα προς ακόμη… χειρότερη ταινία, είπα στον εαυτό μου «μην ξανακάνεις ταινία μέχρις ότου γυρίσεις κάτι που σε εκφράζει πραγματικά, κι ας κάνεις διαφήμιση και σειρές στην τηλεόραση».
-Έτσι βιοποριζόσασταν; Με διαφημίσεις;
Ναι. Έκανα και τα Υπέροχα Πλάσματα, μια σειρά, είχα μπλεχτεί με το Αλάτι της Γης.
-Τα Καλάβρυτα πώς προέκυψαν; Ασχολείστε με την ιστορία της περιόδου, θέλατε να κάνετε μια ταινία για την εποχή, για τις ναζιστικές θηριωδίες;
Όχι. Ήρθε και με βρήκε όμως ο Δημήτριος Κατσαντώνης, ο σεναριογράφος, τον οποίο είχε προσεγγίσει ένας ελληνοαμερικανός με καταγωγή από τα Καλάβρυτα, ο κ.Τομ Σουλελές. Πάντα ήθελε να ειπωθεί η σφαγή των Καλαβρύτων, επειδή είναι από εκεί. Μίλησε με τον Δημήτριο, του είπε να γράψει το σενάριο. Με βρήκε κατόπιν ο Δημήτριος, πήγαμε στον Στέλιο Κοτιώνη της Foss Productions. Και μπήκε κι έβαλε κι αυτός λεφτά.
Η Δανάη Σκιάδη στη σκηνή που οι ναζιστικές δυνάμεις απαιτούν τα γυναικόπαιδα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους με φαγητό δυο ημερών και να στοιβαχτούν στο σχολείο του χωριού
–Επομένως, σας άρεσε το σενάριο και είπατε «πάμε να το κάνουμε»;
Ναι. Λέω «πάμε»! Είχα μεγαλώσει και στο εξωτερικό, που δεν ακουγόταν καθόλου η ελληνική ιστορία, μόνο για την αρχαία Ελλάδα ό,τι μαθαίναμε.
-Σε ποιες χώρες μεγαλώσατε;
Τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής μου Ολλανδία και μετά Αγγλία. Στην ουσία από τα 5 μου είμαι στο Λονδίνο. Άκουγα ιστορίες από τον παππού μου, την γιαγιά μου, η προγιαγιά μου ήταν στον Ερυθρό Σταυρό, η άλλη μου γιαγιά έβλεπε να εκτελούν αντάρτες, της άλλης της είχαν επιτάξει το σπίτι. Είχα μεγαλώσει με αυτές τις ιστορίες και πάντα με ενδιέφερε η περίοδος αυτή της ελληνικής ιστορίας. Είχα διαβάσει κι ένα βιβλίο, το «Rape of Greece» για το πώς καταστρέψανε την Ελλάδα οι ξένοι και οι Έλληνες.
-Επισκεφτήκατε τα Καλάβρυτα; Συναντήσατε ντόπιους; Συνεχίσατε in situ την έρευνα, με μαρτυρίες επιζώντων;
Εννοείται, πήγαμε στα Καλάβρυτα, αλλά δεν μιλήσαμε με επιζώντες. Είχε βρει ο Δημήτριος 14 μαρτυρίες όμως για τον Αυστριακό, από επιζώντες. Εμείς μιλήσαμε με τον κ. Φωτεινόπουλο από το Μουσείο Καλαβρύτων.
-Αναφέρεστε στο μεγάλο «αγκάθι» του φιλμ, που προκάλεσε και τις αντιδράσεις, τον Αυστριακό από τη γερμανική 117η Μεραρχίας Καταδρομών, που μετέβη στα Καλάβρυτα και εξολόθρευσε τον ανδρικό πληθυσμό, περί τα 700 άτομα, ανάμεσά τους και παιδιά, ο οποίος εμφανίζεται στο φιλμ σας να σώζει τα γυναικόπαιδα ανοίγοντας την πόρτα του σχολείου, όπου συνωστίζονταν. Αυτό έχει εξαγριώσει τις οικογένειες των θυμάτων. Όπως έγραψε πρώτη η πατρινή εφημερίδα «Πελοπόννησος» «τοπικοί φορείς και απόγονοι θυμάτων του Ολοκαυτώματος καταγγέλλουν τους υπευθύνους της ταινίας για παραχάραξη των ιστορικών γεγονότων και αναβίωση μύθων που εξυπηρετούν αλλότριους σκοπούς. Ο δήθεν “καλός” Αυστριακός δεν είναι παρά ένα προκλητικό μύθευμα, το οποίο έχει διαψευστεί από όλους τους αυτόπτες μάρτυρες-εγκλείστους του Σχολείου και επίσημα από το Δημοτικό Συμβούλιο των Καλαβρύτων, αλλά παρ’ όλα αυτά -άγνωστο για ποιους λόγους- οι υπεύθυνοι της ταινίας συμπεριέλαβαν στην ιστορία». Εσείς πώς εντάξατε το στοιχείο του καλού αυστριακού ναζιστή;
Εκτός του ότι το βάλαμε για λόγους κινηματογραφικούς, είναι και τα στοιχεία που βρήκε ο σεναριογράφος σχετικά.
Βιβλικές εικόνες από το φλεγόμενο σχολείο των Καλαβρύτων, με τα γυναικόπαιδα να τρέχουν απέξω, μετά την σωτήρια επέμβαση του… καλού αυστριακού Ναζί
-Ο οποίος όντως άνοιξε την πόρτα; Σας ρωτώ γιατί στην κεντρική πόρτα του σχολείου υπάρχει η επιγραφή ότι αυτή η πόρτα δεν ξανάνοιξε από την μαύρη μέρα του Ολοκαυτώματος ποτέ. Κι επομένως τα γυναικόπαιδα βγήκαν σπάζοντας μόνα του τα τζάμια.
Να σας πω κάτι; Το σχολείο έχει έξι πόρτες και παράθυρα. Και να άνοιξε τη μία , δεν άνοιξε τις έξι. Και μέσα στον πανικό δεν μπορείς να ξέρεις, την άνοιξε, δεν την άνοιξε. Ας πούμε άνοιξε μια, μπορεί να μην τον έβλεπες ποτέ μέσα στον πανικό.
–Εντέλει βρήκατε τα στοιχεία του Αυστριακού; Το ονοματεπώνυμο; Υπήρξε πράγματι; Διότι στην ταινία η δικηγόρος που έχει αναλάβει την υπόθεση των ελληνικών διεκδικήσεων για λογαριασμό της γερμανικής κυβέρνησης αναζητά και βρίσκει τη γυναίκα του στην Αυστρία.
Όχι, δεν το έψαξα πολύ, επειδή εμείς κάνουμε μυθοπλασία, όχι ντοκιμαντέρ.
-Αυτό ήθελα να ρωτήσω. Επειδή έχει προκύψει εμφύλιος για την ταινία σας, λόγω ακριβώς της εμφάνισης του «καλού Ναζιστή», κατά πόσο ηθικά νομιμοποιείται ακόμη και η παραχάραξη ιστορικών γεγονότων στο πλαίσιο μιας ταινίας μυθοπλασίας που βασίζεται όμως σε αληθινά ιστορικά συμβάντα; ‘Εχουν το δικαίωμα σεναριογράφος και σκηνοθέτης να αλλάζουν ακόμη και γνωστά ιστορικά δεδομένα, στο πλαίσιο της ελευθερίας της δημιουργίας;
Στην μυθοπλασία μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Κι όταν είχα βρεθεί με Καραβρυτινούς πιο σκληροπυρηνικούς και μας είχαν πει «μα μου σου ξου», τους το είχα εξηγήσει αυτό. Δεν υπάρχει καν debate εκεί. Είναι μυθοπλασία. Όταν όμως και οι ίδιοι οι Καλαβρυτινοί, όπως η κυρία που μίλησε στον κ. Δανίκα και ήταν μέσα στο σχολείο, δεν μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιοι αν υπήρχε ή όχι Αυστριακός, γιατί εμάς μας εγκαλούν και μας επιτίθενται σήμερα;
-Το διακύβευμα δεν είναι η ύπαρξη ή όχι ενός Αυστριακού αλλά αν όντως άνοιξε ή όχι την πόρτα και έσωσε τα γυναικόπαιδα. Αυτό συνέβη; Είναι στοιχείο μυθοπλασίας; Γιατί έπρεπε να ενταχθεί στην πλοκή;
Όπως ήδη σας είπα υπάρχουν 14 μαρτυρίες που διάβασε ο Δημήτριος που λένε ότι άνοιξε την πόρτα του σχολείου ένας Αυστριακός. Δεν ήμουνα όμως εγώ εκεί!
Ο σκηνοθέτης της ταινίας «Καλάβρυτα 1943» Νικόλας Δημητρόπουλος καθοδηγώντας τον Μαξ Φον Σίντοφ, που υποδύεται ένα από τα παιδιά που διεσώθηκαν από το σχολείο των Καλαβρύτων μαζί με τη μητέρα του, ενώ σφαγιάστηκαν ο αδελφός του κι ο αντιστασιακός πατέρας του.
-Σας κατηγορούν ότι έχετε πάρει χρήματα από την γερμανική κυβέρνηση, επειδή ακόμη υφίστανται οι διεκδικήσεις των γερμανικών αποζημιώσεων για τις θηριωδίες της ναζιστικής Γερμανίας. Κι επομένως αν εμφανίζεται ένας Ναζιστής σωτήρας των γυναικόπαιδων στα μαρτυρικά Καλάβρυτα τότε αυτομάτως η όποια διεκδίκηση πιθανώς καταρρέει, καθώς δίνεται άλλοθι για αυτό. Τι απαντάτε σε αυτούς που λένε ότι «τα έχετε πάρει από τους Γερμανούς» και εξυπηρετείτε τη γερμανική προπαγάνδα που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποφύγει να αποπληρώσει τις αποζημιώσεις στην Ελλάδα;
Δεν έχουμε πάρει ευρώ από κανέναν από τη Γερμανία για να ξεπλύνουμε τους Ναζί. Τελεία! Εμείς αυτό που πάντα θέλαμε να δείξουμε είναι τα αίσχη και τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Ναζί στα Καλάβρυτα. Και να υπενθυμίσουμε στον κόσμο ότι ο φασισμός είναι γεμάτος μίσος. Ενας άνθρωπος που ανοίγει μια πόρτα δεν ακυρώνει τα εγκλήματα που έκαναν οι Ναζί στους Καλαβρυτινούς και όπου αλλού τα έκαναν! Οι Καλαβρυτινοί ήδη δέχονται ότι ένας ή δυο Γερμανοί Ναζί σώσανε δυο παιδιά που πηγαίναν για εκτέλεση μαζί με τον ανδρικό πληθυσμό των Καλαβρύτων. Τα κρύψαν από πίσω τους και τα πήγαν πιο πέρα. Δεν καταλαβαίνω σε τι έγκειται το μεγάλο τους πρόβλημα με την πόρτα που άνοιξε ο Αυστριακός; Γιατί η μαρτυρία για τη διάσωση των δυο παιδιών είναι εντάξει; Εδώ λένε ότι δεν βάλαν καν φωτιά οι Γερμανοί στο σχολείο, ενώ εμείς δείχνουμε να βάζουν. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι λάθος. Οι ίδιοι που φωνάζουν ότι δεν υπήρχε Αυστριακός λένε κι ότι «δεν θέλαν να μας κάψουν»! Είναι λίγο αστείο όλο αυτό για μένα. Ότι εμείς έχουμε γερμανικά συμφέροντα από πίσω μας όταν δείχνουμε ότι οι Ναζί θέλουν να κάψουν όλα τα γυναικόπαιδα, κι ότι ένας Αυστριακός κλονίστηκε και μπορεί να είχε τύψεις την δεδομένη στιγμή.
Η γερμανίδα νομικός μετά το σοκ της αποκάλυψης των ναζιστικών θηριωδιών στα Καλάβρυτα, στο φιλμ “Καλάβρυτα 1943” εγκαταλείπει για λόγους συνειδήσεως την υπόθεση που της ανέθεσε το γερμανικό κράτος.
-Έγιναν προσφυγές εναντίον σας;
Όχι, δεν έχουν γίνει γιατί δεν υπάρχει κανένα νομικό πλαίσιο από όσο ξέρω για να γίνει κάτι τέτοιο. Έχουν πει ότι θα κάνουν, αλλά όταν κι οι ίδιοι δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους για τον Αυστριακό, για το αν μπήκε η φωτιά στο σχολείο ή όχι, κάτι λογικό, δεν το κατηγορώ, είναι ένας πόλεμος, είναι μια μέρα που γίνεται τέτοιος χαμός, πού, πώς να προσφύγουν; Και γιατί; Έχουν έρθει να σε σφάξουν οι Ναζί. Αυτό που μας στενοχωρεί είναι ότι κοιτάνε και κάνουν φασαρία για μια λεπτομέρεια, για το δέντρο, αντί να βλέπουν όλη την εικόνα, το δάσος. Και χαίρομαι. Γιατί πήραμε ένα βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης από την Youth Jury , που είναι από το Πανεπιστήμιο. Κι ο λόγος που το πήραμε είναι ότι η ταινία είναι αντιφασιστική! Την ώρα που κάποιοι μας κατηγορούν ότι έχουμε γερμανικά συμφέροντα. Είναι κρίμα αυτό που συμβαίνει!
-Στο τέλος του φιλμ η γερμανίδα δικηγόρος που έχει διορίσει το γερμανικό κράτος για την υπόθεση των ελληνικών διεκδικήσεων, αφού μαθαίνει τι θηριωδίες έγιναν στα Καλάβρυτα, υποβάλλει την παραίτησή της. Δεν μπορεί να εργαστεί κατά των δίκαιων ελληνικών διεκδικήσεων;
Ναι. Και μια εναλλακτική ιδέα στο σενάριο ήταν ίσως να δίναμε περισσότερο βάρος στη Γερμανίδα. Το ζήτημα είναι ότι πολύς κόσμος κρίνει το φιλμ πριν το δει. Βγήκε ένας κύριος από τα Καλάβρυτα και άρχισε να ουρλιάζει ότι θα μας κάνει μήνυση χωρίς να έχει δει την ταινία. Τυχαία στο facebook είδα και το σχόλιο μιας κυρίας: «Είδα τη φάτσα του σκηνοθέτη στο tv, κατάλαβα τι λαμόγιο είναι και δεν θα πάω καν να δω την ταινία!» έγραφε. Αυτό είναι το στενάχωρο στην Ελλάδα! Λαι λέω εντάξει. Να τη δεις και να πεις «είναι ό,τι χειρότερο». Αλλά να αφορίζεις έτσι λόγω… φάτσας;
-Σας έχει στενοχωρήσει αυτή η εξέλιξη;
Όχι,τελικά, όσο περίμενα. Επειδή ξέρω ότι κάναμε μια ταινία αντιπολεμική, αντιναζιστική.
-Το «λαχείο» να παίζει στο φιλμ μας ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς που πάτησαν σε θεατρική σκηνή και εμφανίστηκαν σε ταινία, κι ας ήταν μόνο υποψήφιος δυο φορές για Όσκαρ, και δεν το πήρε ποτέ -κι αυτό ίσως κάτι λέει για τα Όσκαρ- ο Μαξ φον Σίντοφ, ο άνδρας που παίζει σκάκι με τον Χάρο στην «Έβδομη Σφραγίδα» του Μπέργκμαν, πώς προέκυψε; Πώς ήταν να συνεργάζεστε μαζί του;
Είναι δάσκαλος. Ήταν κύριος! Επειδή κιόλας με ρώταγε συνέχεια «παίζω καλά, θέλεις να κάνω κάτι άλλο;». Το να δουλεύω μαζί του ήταν εκπληκτικό. Σχολείο. Το σενάριο το είχε στείλει ο Δημήτριος στην ατζέντισσά του, το διάβασε και το αγάπησε. Δεν ήξερε ούτε ο ίδιος ούτε η Alice Krige για τη σφαγή στα Καλάβρυτα. Έξω από την Ελλάδα κανείς δεν ξέρει για τα Καλάβρυτα. Η Ελλάδα είναι για τον έξω κόσμο η χώρα που ζητά λεφτά από την Ευρώπη, έχει ωραία νησάκια και είχε και την αρχαιότητα. Τίποτα άλλο. Αυτή είναι η αλήθεια. Και μια τέτοια ταινία με ξένους πρωταγωνιστές σαν τον Μαξ, μπορεί και πρέπει να πάει έξω, όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά για να μάθει ο κόσμος τι έγινε εδώ, κι ότι υπέφερε και η Ελλάδα από το Ναζισμό. Το παλεύει η παραγωγή για να βγει κι εκτός ελληνικών συνόρων.
-Συγκινήθηκε ο Σίντοφ από την ιστορία των Καλαβρύτων;
Έχω την εικόνα του μπροστά μου όταν πήγαμε μαζί στα Καλάβρυτα, στο μουσείο. Έκλαιγε, βλέποντας τον τοίχο με τα πορτρέτα των εκτελεσθέντων. Τον συγκίνησε πάρα πολύ η μαρτυρική ιστορία του τόπου.
Με πληροφορίες από το sputniknews
