Μια μουσική πανδαισία. Ένα έργο τέχνης τεσσάρων λεπτών και δυο δευτερολέπτων που όταν τελειώνει με την τελευταία νότα του πιάνου να ηχεί στα αυτιά σου, θέλεις να το ακούσεις ξανά και ξανά. Δεν το χορταίνεις αυτό το τραγούδι.
Η καλλιτεχνική συγχορδία του Μαυρίδη με τον Σιγανό και η άριστη επιλογή του Φώτη Ζογγλοπίτη να επιστρέψει στις εμπορικές μπαλάντες την Πάολα-το τραγούδι είναι τεσσάρι αλλά λογίζεται ώς δυναμική μπαλάντα- έφεραν την “Περαστική”.
Τι είναι η “περαστική”;
Πρόκειται για ένα τραγούδι που η Πάολα το “παντρεύεται”. Και τι εννοώ; Σε απλά Ελληνικά;
Αν η Πάολα το τραγουδάει μετά απο δέκα χρόνια θα έχει την ίδια δυναμική. Γιατί; Διότι η ενορχήστρωση είναι πολύ σύγχρονη… οι στίχοι διαπεραστικοί και το σημαντικότερο;
Η περιγραφή ακουμπάει το θυμικό της γυναίκας. Μιας γυναίκας που ταυτίζεται με τη “ιστορία” του τραγουδιού αλλά και την ψυχάρα που βγάζει η ίδια η Πάολα ερμηνεύοντας το.
Αυτό το “ίσως δεν ήμουν δυνατή… στον έρωτα νεκρή κι ας ήμουν στη δική σου τη ζωή περαστική” είναι η μόνιμη επωδός μιας γυναίκας όταν ερωτευεται. Γιατί;
Διότι η ανασφάλεια της γυναίκας είναι καρκίνωμα για τα συναισθήματα της αλλά και με έναν μαγικό τρόπο η απόλυτη πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς. Ακούστε το…
